خــواهــر مریـز اشــک تنــها تــو نیستی
مثل تو صد هزار به ماتم نشسته است
چون نیک بنگری به چهره باشندگان شهر
رخسار زرد ُ قامت خمیده و دلها شکسته است
فریــاد طفــل و بیـــوه زهر کوچـــه میــرســد
در زیر خاک تیـره عزیــزان نهــفتــه است
کر گشــته اســت گوش فلک از غـــریـو ما
این دشــمــن پــلـــیــد سـخــن کی شــنـفـــتـه اســت
بــا دیــن ســتــیــزد و از دیــن ســخــن زنــــد
در عــمـــر خود ســخــن حـــق نــگـــفـــتــه است
قـارون ملک مــا که نــه نــان داشـــت و نــه آبــرو
امــروز چـــو اژدهــا بــه ســر گــنــج خــفــتــه است
ســیــد مــحــمــد نــادر خــــرم