امروز (۱۲) فبروری مصادف به 
بیست وهشتمین سالروز شهادت پوهاند سید بهاالدین مجروح میباشد، در این روز این دانشمند بزرگ، فیلسوف واستاد سابق پوهنتون کابل “بجرم” بلند کردن خواست ونظر مهاجران مقیم پاکستان در رابطه به آینده کشور شان، بدستور آی اس آی توسط تنظیم های افراطی افغانی (زیادترین اتهام متوجه حزب اسلامی حکمتیاربود) در سال (1۹۸۹م) مظلومانه به شهادت رسید .(روحش شاد و نفرین باد بر قاتلان سفاک آن) پوهاند فقید مجروح در زمره محدود روشنفکران مخالف دولت وقت بود که با درک از حساسیت زمان، سوال چگونگی برخورد با افغانستان بعد ازخروج قوای نظامی اتحادشوروی را مطرح ونظر خواهی را در میان مهاجران افغان براه انداخت. نتیجۀ نظر خواهی، این حقیقت را برملا ساخت که تنظیم های جهادی با کمترین رای، مورد تأیید مردم قرار ندارند ومعلومدار این فیصدی ناچیز رای، به مذاق آی اس آی و افراطیون تنظیمی برابر نبود .
من با نوعی “تابوشکنی”، ضمن تبجیل از یک شخصیت بزرگ علمی کشور ( وهمچنان مخالف با حزب ودولت که من منسوب آن بودم)، که مظلومانه و در دیار غربت توسط دشمن مشترک به شهادت رسیده، حرمت می نمایم. اکنون که افغانستان آماج زشترین موج بنیادگرایی لجام گسیخته قراردارد، خواست زمان چنین است که: روشنفکر افغان اعم از چپ، راست و میانه که برمبنای “حب الوطن من الایمان” در طیف های مختلف و متخاصم قدم و قلم زده است؛ با عبرت از گذشته های دردناک، حلقه اساسی منافع علیای افغانستان را تشخیص وبا چنگ زدن بخواست واقعی مردم مظلوم و به عزا نشسته افغان در دفاع از دولت مقتدر ملی، استقرار حاکمیت قانون، حق حیات وحق گذار کشور به شاهراه صلح، حیات مدنی، عدالت و ترقی، صدای شانرا متقرب و بدون چشم داشت بقدرت وبدور از بازیهای جیوپولوتیک اجانب، اهداف شوم دشمنان تاریخی افغانستان را افشا و با آن مقابله نماید.
با حرمت