«حافظ »حفظم مینماید، از بلاهای زمان
«رازی» برمنمیگشاید ،رازهای این جهان
«جامی»، جامی میدهندم، پر زآب عنگبین
«انوری» ،نوری فشاند، بر رخِ افسردگان
درخرابات می برندم،«سعدی» شیرین سخن
هم زمسجد می کشندم، شیخ «عطار» بی گمان
از «خیام» آموز طرز ، ساقی مجلس شدن
از«سنایی» تا بخواهی ، شیوۀ طرح وبیان
دهلوی شاه زمان بودو،«ناصرِخسرو» ببین
نه هراس ازجهل داشت ونی هراس ازجاهلان
آه چه گویم از جلالِ، آن «خداوند سخن»
اعتبار بلخ بود و شهره ای کلِ جهان
آفرینت باد «حداد»! ،می فرستی صد درود
بر روان اهل دل ها ،یا به روح پاک شان
مسعود حداد
27 فبروری 2017