ز پای تا بسرم مثل عـــود میسوزم
میان آتش دل بی حـــدود میسوزم
گهی ز شعلهء دلهای خــسته بریانم
گهی ز رنجش بود و نبود میسوزم
اگر چه آتش من تابدار و سرخ نبود
به زهر شعلهء غمها کــبود میسوزم
چنان گر فته گلویم غم زمانهء دون
که بال می زنم و بی سرود میسوزم
بیـــا و از قدمی دور تر تما شــا کن
میان شعله به امــــواج دود میسوزم