امضا قرار داد امنیتی نیاز کیست امریکا یا افغاستان : احمد سعیدی

احمد سعیدی

فکر میکنم در تشخیص نیاز ها مغالطه ویا سوء تفاهم صورت گرفته مثلا وجود پایگاه های نظامی آمریکا در افغانستان ویا امضای قرار داد های امنیتی نیاز افغانستان است ویا آمریکا؟اگر به موقعیت امریکا ونوع رابطه آن با پاکستان وموجودیت پایگاه های گستردۀ آن در کشور های عربی حوزۀ خلیج عرب و آسیای میانه نظر انداخته شود به این واقعیت پی می بریم که امریکا هیچ نیاز به ساختن پایگاه نظامی در افغانستان ندارد.عدۀ از مبصرین وتحلیلگران سیاسی تبصره میکنند که آمریکا از افغانستان به مثابۀ تخته خیزی بسوی ایران استفاده میکند این تحلیل قدری سطحی وضعیف به نظر میآید چون آمریکا در کشور های پایگاه دارد که از لحاظ مذهبی صد در صد با ایران مخالف اند وگذشته ازآن مشکلات ارضی نیز دارند وهم پاکستان بمثا به هم پیمان استراتیژیک ، با إعتبارودایمی آمریکا نیاز امریکارا نسبت به افغانستان کم ساخته خصوصا حالا که روابط آمریکا وپاکستان بهبود یافته و نواز شریف فردا جهت ملاقات با رئیس جمهور امریکا به آنجا میرود میتواند قابل درک باشد.

واینکه جناب رئیس جمهور آقای کرزی و سخنگویان قصر ریاست جمهوری و وزارت خارجه افغانستان

میگویند در مورد قرار امنیتی تصمیم گیرنده اصلی جرگه مشورتی است میتواند حرف میان تهی حساب شود چنانچه آقای رئیس جمهور مکرراً گفته است ما در بدل ایجاد پایگاه های نظامی امریکا ازان کشور تقاضای امتیاز بیشتر میکنیم کاملا واهی وعاری از حقیقت است بلکه ایشان پشت پرده امتیاز میدهند تا نیرو های امریکا همچنان باقی بمانند. اما ظاهر امر آن است که در مطبوعات اظهار می شود در شرایط موجود سیاست در افغانستان دو رو دارد از یک طرف
برو که ترا خوش ندارم وبمان که من را گرگ ها  نخورند وقتی از فساد وبی کفایتی انتقاد میشود باید خارجی ها بروند اما وقتی می بینند سر مایه های باد آورده شاید از کف برود باز میگویند پایگاه وقرار گاه امنیتی .سران کشور ادعا دارند که میخواهند در ازای پایگاه های محدود آمریکا در افغانستان ورفع مصئونیت های قضای از سر بازان موجود در افغانستان از آمریکا امتیاز تجهیز مکمل نیرو های مسلح افغانستان را بگیرند. و  بشمول ضمانت سر تا سری امنیتی  اول اینکه امریکا بخاطر احترام وحرمتی که به قانون اساسی خود دارد به هیچصورت اتباع خودرا به اطاعت از قوانین کشور های دیگر نمیکند ودر هیچ کشور دنیا اینکار را نکرده است وهر کشوریکه تقاضای رفع مصئونیت قضائی سر بازان آمریکائی را در خاکش نموده آمریکا از ساختن پایگاه وابقای سر بازانش در آنجا صرف نظر کرده ومثال نزدیک آن کشور عراق است که آمریکا با وصف تحمل تلفات سنگین جانی ومالی باز هم عراق را بحالت خودش گذاشت وبجای آن بهار عربی را حمایت وتشویق کرد که حالا با تر کیدن سر طان سوریه تحولات غیر منتظرۀ در عراق پیشبینی می شود از قبیل جدائی مکمل کردستان وبر گشت مجدد سنی ها به قدرت که تظاهرات این روز ها نشانه کوچک ویا همان جرقه است که به خرمن ثبات کشور های چون لبیبی ومصر وسوریه زده شده است وافغانستان هم در صورت خود خواهی مشکل آفرینی های ارگ  منتظر تحولات مشابه باشد.
خشم مسئولین امنیتی بلند پایه آمریکا نسبت به قدر نا شناسی جناب حامد کرزی: اینکه حامد کرزی یکی از مهره نهایت مورد تأئید استخبارات آمریکاست هیچ شکی وجود ندارد اما بلند پروازی های این آقا که آمریکارا مورد انتقاد قرار میدهد دو معنی دارد یا مردم افغانستان را إغوا میکند ویا اینکه قدر نا شناس ونا عاقبت اندیش است. با این همه ناز وادا ها ونا رضائیتی ها مقامات امریکائی تا هنوز آنرا مهرۀ مناسب در گوشه از سر زمینهای تحت حمایتش میداند ولی با آنهم وزیر خارجه آمریکا آقای جان کری  در برابر انتقاد های حامد کرزی از آمریکا در یک عکس العمل آرام گفت حامد کرزی بجای این همه قدر ناشناسی گفت مسله مصئونیت عساکر امریکایی خط سرخ است امریکایی ها زیر لب میگویند که حکومت افغانستان  فراموش نکند که خون هزارن سر باز آمریکای بخاطر دوام اقتدار این حاکمیت در افغانستان ریخته وبایست از جامعه جهانی تشکری کند واگر این ثبات نسبی را نتیجه زحمت کشی های خودش میداند بهتر است هیچ فردی امریکائی در افغانستان نباشد، لذا همانطوریکه امریکا در نتیجه خروج از عراق هیچ چیزی را از دست نداد با خارج شدن از افغانستان هم چیزی را نخواهد باخت این کشور های عراق وافغانستان اند که به تحریک وتشویق کشور های همسایه پشت خودرا خالی ساخته ودر نهایت بار دیگر بار مشکلات را به تنهای بردوش میکشند. افغانستان در طول تاریخ خام بازی کرده وحامیان خودرا اشغالگر ومداخله گر خوانده وسر انجام افغانستان را میدان اشوب وتنش های داخلی ومنطقوی ساخته واکت فعلی حامد کرزی ریشه در اکت های شاهان دست نشانده گذشته دارد که در واپسین روز های اقتدارشان مردم را علیه خارجی ها به جهاد ومقاومت تحریک میکردند.
آمریکا و تکرار دو اشتباه در یک کشور : آمریکا بزودی فهمید که اول در لشکر کشی به عراق مرتکب اشتباه شده و دوم اینکه زمینه بر قراری یک حکومت شیعه مذهب ایرانی مشرب را برهبری نوری المالکی را مساعد ساخت.وقتی عراقی ها دست به تظاهرات زدند امریکا هم تصمیم خروج را گرفت ونتیجه این تصمیم سالهای بعد معلوم میشود که عکس العمل مثبت بوده ویا منفی . من فکر میکنم دموکراتها با خروج زود هنگام خواستند از ادامه اشتباه خود جلو گیری کنند. سران عراق نیز در بدل پایگاه های نظامی از امریکا امتیاز میخواستند امیتاز از کسیکه ایشان را از شر صدام نجات داد وبه اقتدار رسانید وامتیاز بیشتر از توان آمریکا بیرون بود. از بعد سیاسی مأموریت عراق وافغانستان خواست جمهوری خواهان آمریکا بوده همان مأموریت که سیاست واقتصاد آمریکا در هم شکست وحال بارک اوبا مای دموکرات که از بی مهری وکار شکنی های جمهوری خواهان در رنج است و طرح های اقتصادی آن به چالش مواجه است میخواهد بار این مسئولیت نا خواسته را از دوشش بر دارد همانطوریکه از عراق بیرون شد میخواهد از افغانستان هم بیرون شود، مشاور امنیت ملی آمریکا گفته هیچ چانه زدن وامتیاز دادن در کار نیست واگر قرارداد امنیتی نیاز افغانستان نباشد ونجات مردم افغانستان از شر طالب والقاعده واستخبارات پاکستان امتیاز حساب نشود دیگر مسئولیت نیرو های آمریکا به پایان رسیده وبعد از سال دو هزار چهارده هیچ فرد از نیاز سرر بازان امریکائی در افغانستان باقی نخواهد ماند
افغانستان در مقایسه با عراق: استفادۀ از واژه های موقعیت جیو پولتیک وذخائر زیر زمینی وروی زمینی بخاطر استدلال روی هجوم وبقای غربیها به افغانستان یک سلسله واژه های دهن پرکن وغیر واقعی است. افغانستان برای امریکا نه جیو پولیتیک است ونه ذخائر زیر زمینی آن نیاز های یکماهه امریکارا مرفوع میسازد.آنچه نیاز بشریت را مرفوع میسازد مغز انسان است که جهان را دیگر گون ساخته آسمانهارا خراشیده وقعر زمین را کاویده چیزیکه در افغانستان تا هنوز یخ زده است.بلی عراق نسبت به افغانستان هم جیو پولتیک بود وهم سر مایه های نفتی آن چشمگیر بود اما چون رهبران سیاسی آن از حضور آمریکا دلتنگ بودند امریکا هم از عشق یکطرف صرف نظر کرد وراهش را گرفت ولی چاشنی مشکلات را بر سر راه حکومت عراق گذاشت که حالا کفیده است. با آنهم عراق نسبت به افغانستان به سرعت در حال گذار بود و توانست نظامش را سا مان بخشد گرچه در این روز ها انتحار و انفجار دامن مردم عراق را خون آلود کرده است اما افغانستان طی دوازده سال تا هنوز نتوانسته یک ادارۀ سالم ومورد إعتماد مردم وجامعه جهانی را بوجود آورد،وبخاطر سر پوش گذاشتن بر بی کفایتی های گسترده همیشه بر هم پیمانان خارجی انگشت گذاشته چنانچه شخصی رئیس جمهور عامل ومقصر أصلی نا امنی، فساد وقاچاق وضعف مدیریت درافغانستان را آمریکا وناتو معرفی کرده است.به همین دلیل اگر قرار داد امنیتی امضا نشود امریکایی ها  افغانستان را مانند عراق رها میکنند آنجاست که دوباره تأسیسات خاکستر خواهند شد و کشور بطرف بحران عمیق سوق داده خواهد شد .