روتنی : مولاناعبدالکبیر(فرخاری) ونکوورکانادا

m.a.k.farkhari

شوید درون سینه ی چرکین  شراب من – آهن چو موم در نفـــــس آفتاب  من

پیداشود حقیقـــــــــــت مکتوم از نهفت  – افتد اگر زچهره ی گردون نقاب من

همچون صدف زآب گهر پرشود کسی   -خواندی اگردوسـه ورقی ازکتاب من

روشن شود جهان دجی ازفروغ مهر   – چون خون دمد به پیکرگردون شهاب من

گردد فضا چودکه ی عطار( مستمند) – بربال خود نسیم برد از گلاب  من

کی نوشد آب کاسه ی فغفور ارکسی – نوشد زآب چشمه ی جام سراب  من

دست بلند کبر شودپست,چون خطا- دارد زیان به خرمن کشت صواب من

کاهش دهد فروتنی از رنج بیکران   – برگردن شکسته نه افتد طناب   من

نرمی به حرف زشت کسان میدهدوقار  – برزخم سگ گرفته دواشد لعاب  من

برقلب سنگ سخت  ستمگراثرنکرد  -آتش فشان و ناله ی اشک کباب  من

آهم چوتیر سرکشداز روزن سپهر  –  سوزد درون سینه ی سرب مذاب من

پرسم اگر حقیقت عریان  زجاهلی – کی میرود به کوچه ی درک جواب من

انجام زندگیست درین کلبه ی دورنگ – نیرودهد سفیدی مو بر  شتاب من

کی میکنددرنگ زرفتار خود جهان   –  روزو شبان چودوله ی چرخ دولاب من

هرشب کشد خیال درآغوش خودمرا  – پرواز میکند به هوا مرغ خواب  من

                    (فرخاری)دربساط زمین چند رو مباش

                     یکتا شود دوراهی گیتی حساب   من