چون به پا شد شیوهء ظلمــانیت خدمــــــت ناکس بشد ارزانیت
خود بیاوردی به سـر ویرانیت وای بر حال تو وحیرانیت
خفته گردید غیرت افغانیت
رشک رستم بودی وگشتی زبون عزت و شاء ن تو گردیـــــد واژگون
غیرت اسفنـــــد یار بودی کنون پیرو بیگانه گشتــی و جبون
ملک ویران تحفهء نادانیت
چون بدام افتادی در مکر جهـاد بر شــــدی با هموطن اندر عنــــاد
دشمن از ویرانیــت گردیده شاد عظمـــت و شاء ن وطـن دادی به باد
این نه اسلام است و نی انسانیت
فتنه انگیز است خصم نابــکار چون به درگاهش فتادی خواروزار
رخت بست ازخانه ات صلح وقرار نیست چون تودرجهان مسکین وخوار
لیک نشناختی تو خصم جانیت
خصم یکد یگر شدید ای غافلان میکشید بر روی هم تیغ و سنان
با فریب و فتنه ســازید این زمان نیست جز تفـــــریق و تفتین بر زبان
کشتن افغان بشداسانیت
کن به دنیا و به خود یکدم نظر دیگـــــران در نعمت و تو در سقر
او به راه راست شد فرخنده فر تو شـــــدی مغضوب درگاه بیخبر
پس کجاشد عزت اسلامیت
بر سرشت مردم است حب وطن بهر آبرویش سپــــــــــارند جان وتن
هریکی باشد چنــــــانی تهمتن گر شــــــــوند آزاد ازمکر و فتـــــن
فتنه انگیز است صف روحانیت
شیوهء انسانی است سازنده گی کیـــــن و نفــرت نیست راه زنده گی
رحمت حق است در بالنــده گی باز آ زین غفلـــــت و شــرمنده گی
تا بیـــابی غیــــرت افغانیـت