(نذیر فلم)
هنر و باز هم هنر !
بلی، وقتي در قلمرو هستی آدمي، نظر میافگنی، می بینی هنر چه پر شكوه جایگاه ونمود ها دارد، صنعت و صناعت چه زیبا جلوه هاو رنگها…
وبازهم در امتداد پهنای این رنگینی و انگار رنگی هنرها در میابی که هنر پرده( سینما) بعنوان کاملترین هنر ها، برجسته ترین هنر ها، بهترین هنر ها ومزایای دیگر ازین شمار، بر سرزمین هستی انسان معاصر، چه پر جذبه پا گذاشته است.
سرزمین هنر پرور ما افغانستان بیشتر از نیم قرن میشود که با این پدیده انسانی به اثر مساعی هنر آفرينان اش مشعل پر فروغ سینما را با درونمایه اندیشه، تفکر، تخیل، افروختن وگام زنی نمودند، تابوسیله هنر پرده به تنویر اذهان پرداخته و به بیداری، رشد وانکشاف جامعه خدمات انجام گیرد.
همانا، غرض تحقق چنین اندیشه برای نخستین بار در تاریخ سینمای مان شخصیت روشن ضمیر و آگاه شاد روان محمد (نذیر )در سال ۱۳۵۲ خورشیدی دست با ابتکار زد وموسسه سینمایی ( نذیر فلم )را از وزارت اطلاعات و کلتور وقت امتیاز گرفته بنیاد گذاشت،
محمد نذیر با تفکر اینکه تحرکی در قبال هنر فلم سازی بمیان بیاورد، با تفاهم وهمیاری ( داود فارانی، عبدالله شادان ) به اساس درامه رادیویی ( رابعه بلخی) تدارک فلمنامه آنرا محترم عبدالله شادان بار نخست بنام (رابعه دختر کعب )و بعداء بنام (( شعر ها نا سروده ماندند))
مینویسد که پس از جدل وبحث بنام( رابعه بلخی)در نوار ۳۵ ملی متر فلم باتصویر به تولید گرفته میشود،،
کار گردانان: عبدالخالق علیل، جلال پیروز، عباس شبان، توریالی شفق،
مسولیت پرودکشن..فتح الله پرند..
و در اجرای نقش های عمده…
عبدالله شادان، محمد نذیر، سیما شادان، داود فارانی ودیگران بایاری فلمبرداران وتخنیکران آن زمان ریاست افغان فلم تصویر برداری وپراسیس وتولید شد،
محمد نذیر این مرد نیکو سیرت وشایق بهشد سینمای افغانی در فلم (اندرز مادر) نیز موفقانه ظاهر گشت ولی با دریغ که مریضی مجال فعالیت بیشتر برایش نداد وبا ارمان انکشاف سینمای افغانستان به ابدیت پیوست ودرولایت باستانی هرات بدل خاک سپرده شد.
روح اش شاد وخاطره اش گرامی باد!
باحرمت و مهر—- رادمنش