شعرو ســخن برای وطــــــن گریه میکند
هر مصرع در برابر مــــن گر یه میکند
پوشید جامه های ســـــــیاه واژه های شعر
مشکین شده فضا و سخــــــن گریه میکند
آواز ضــــــجه های ســــــــــپیدار می رسد
گل همــــــنوا به مرغ چــــــمن گریه میکند
از تــند باد حــــــادثه ها لاله هـــــای دشت
خونین جگر به روی دمــــــــن گریه میکند
جـــمعی شـــــهید تیــــــــغ جفا کار نا کسان
در خون طپـــــــیده گان کـــــفن گریه میکند
از بار غصــــــه های زمان شـــــیخ شهر ما
پنهان ز خــــــــــلق زیر چپـــــن گریه میکند