زمانیکه نخست وزیر پاکستان شاهد خاقان عباسی در مقر سازمان ملل متحد این جراات را بخود میدهد و به ما مردم افغانستان و زمامداران ما میگوید شما با دوست استراتیژی خود یعنی هندوستان دیگر هیچ‌گونه روابط نظامی و سیاسی باید نداشته باشید، از همچو سخنان گستخانه باید همه تکان بخوریم و به این باور برسیم که جنگ ها و خون ریزی ها و زور آزمایی های دیگری در راه است و باید خود را برای یک جنگ سنگین، دیگری که خیلی طولانی خواهد بود آماده سازیم با همه تهدید های که در استراتیژی تازه ای امریکا علیه پاکستان وجود دارد بنظر
می رسد نه تنها هیچ نشانه‌ای از انعطاف و آماده‌گی زمامداران پاکستان برای گفتگو و تفاهم با افغانستان وجود ندارد بلکه این حقیقت نشان‌گر آن است که پاکستانی ها تا هنوز به افغانستان از دهه 80 و 90 میلادی نگاه میکند پاکستانی ها فکر می کنند تا هنوز همان رهبران جهادی در قدرت اند که در پشاور برای شان نواز شریف حکومت ساخته بود و بعداً آنها را روانه افغانستان نموده بود بدون از کشور چین، روسیه، ایران پاکستان که در تقابل با استراتیژی تازه امریکا قرار گرفته اند من نمیدانم دیگر چه قوت و نیروی در پشت سر پاکستان قرار دارد که پاکستان به آن می نازد . بعد از شنیدن سخنان گستاخانه نخست وزیر پاکستان آقای اشرف غنی رئیس جمهور در امریکا به رسانه ها گفت من دست دوستی به پاکستان دراز کردم اما آنها بالای دست من تف انداختند من کلمه و جمله تف کردن را از نگاه ادبیات معقول نمیدانم باید توقع داشتم تا جناب آقای غنی به خبر نگاران اینطور می گفت ما بخاطر حسن همجواری بار بار خواستیم پاکستان را دوستانه بغل کنیم اما متاسفانه آنها به ما پشت کردند از سوی دیگر در جریان همین هفته داکتر عبدالله عبدالله رئیس اجرائیه به هند خواهد رفت و چندین تفاهمنامه را به هند به امضا خواهد رسانید این تفاهمنامه ها بدون تردید آتش خشم پاکستان را چندین مرتبه علیه افغانستان زیادتر خواهد ساخت و آنچه که این کشور تروریست پرور در توان دارد علیه مردم ما به کار خواهد بست همه میدانیم در حال حاضر متاسفانه افغانستان در باتلاقِ خون و بن بستِ سیاسی دست و پنجه نرم میکند به عقیده من رهبران حکومت وحدت ملی باید به اصلاحات گسترده و بنیادی بخاطر نجات کشور هرچه عاجلتر دست و آستن برزنند .
نگاهِ نخبه های اقوام ، به ویژه نخبه های اقوام مختلف پشتون، تاجیک ، ازبیک ، هزاره ، ترکمن و غیره نسبت به ساختار قدرت و وزن واقعی آنها در جامعه باید به زودی دگرگون گردد .
بی تفاوتی های حامیان کلان و مهم دولت افغانستان در برابر بن بست ، بخصوص دامن زدن به تعصبات قومی و زبانی و بی تفاوت بودن در مقابل عملکرد های مقامات پاکستانی برای آنها و افغانستان فاجعه بار و خونین خواهد بود . رهبران افغانستان بخصوص مسئولین درجه اول باید این حقایق را با چشمان باز و به روشنی ببینند که طی تقریباً 17 سال گذشته برنامه های موثر و کار سازی برای دولت سازی ، ملت سازی تامین صلح و ثبات و رفع فساد نداشته و ندارند. پا فشاری با شیوه زور و نظامی گری بر حفظ وضعیت موجود عقلانی نیست تحریکِ تقابل قومی و گسترش جنگ در دو سوی کوه های هندو کش و دو سوی دریای آمو و در مرز های دیگر افغانستان را خونین تر و ناتوان تر خواهد ساخت که بلاخره نتیجه ی جز ویرانی بیشتر نصیب مردم ما نخواهد شد امیدوارم حکومت هرچه عاجل دست به اصلاحات گسترده بزند آنانیکه آگاهانه به تعصبات قومی و زبانی دامن میزنند شدیداً مجازات نمایند صفحات اجتماعی و رسانه های که عامل دامن زدن به نفاق و شقاق و دامن زدن به تعصبات قومی و زبانی اند هرچه عاجل افشا و جلو شان گرفته شود .