مردم افغانستان پس ازچهل سال جنگ های خانمان سوز، دربدری ها، آواره گی ها، مهاجرت ها وبالاخره درد های بی پایان برای نخستین بار فرصت یافتند تا عید سعید فطررا زیر چتر آتش بس در فضای صلح،آرامش، صمیمیت و خالی از وسوسه ها سپری کنند. مردم افغانستان با استقبال از این روز ازتمامی جناح های درگیر و بویژه طالبان کرام می خواهند تا رنج های مردم رادرک و علااقمندی مردم افغانستان را برای صلح دریافته باشند تا با درک شایسته از این روز آتش بس را آغاز و نوید آور صلح و اراده یی برای تداوم آتش بس به حساب آورده باشند تا بجای اندیشیدن در مورد جنگ پس ازاین نیرو های شان را برای صلج متمرکز نمایند و در یک بازگشت وطن دوستانه و خدا باورانه در مورد صلح و آشتی فکر کنند تا باشد که بجای ضیاع انرژی شان در حمله های انتحاری و تهاجمی و نابودی فرزندان این کشور، نیروی شان را برای خدمتگذاری به خلق خدا و ترقی و شگوفایی کشور صرف کنند. بدون تردید خداوند بیش از هر تصمیمی از این تصمیم خوش خواهد شد و رضای او انشاالله که چنین رفته است. مردم افغانستان از طالبان آرزو دارند که نگذارند تا دشمنان این ملت به بهانهء جنگ و ناامنی سرنوشت مردم غیور افغانستان را به بازی نگیرند. طالبان درک کرده اند که کابستگی به شبکه های استخباراتی ذلت دردآور است؛ بلکه خوب میدانند که این شبکه های جهنمی هدفی کم تر از نابودی و تباهی افغانستان را نمی خواهند.طالبان باید بدانند که مبادا روزی برسد که افغانستان به پرتگاهی بدتر از این سقوط کند که هیچ کس قادر برای نجات آن نباشد و آن وقت ندامت هم اثری نخواهد داشت. طالبان درک کرده اند که شبکه های درگیر در جنگ افغانستان برای نابودی این کشور چرخ جنگ های نیابتی را به دوران آورده اند.
هم آغوشی طالبان با نیرو های امنیتی کشور و طبل صلح کوبی ها امروز نشان داد که نه تنها مردم افغانستان؛ بلکه طالبان نیز صلح می خواهند و باورمند به آشتی شده اند.بدون تردید همه مردم افغانستان می دانند که دشمنان اصلی آنان کی ها اند و چه کسانی بحیث جنگ افروزان خود را در میان آنان پنهان کرده اند و گویی با دستان نامریی بر روی جنگ افغانستان باروت می پاشند. آنان می دانند که هرگاه شرایط جنگی در افغانستان تغییر کند، دیگر برای آنان فرصت سربازگیری و استخدام آنان به اعمال ضد ملی و اسلامی باقی نمی ماند. گرم جوشی های امروز و به آغوش کشی های نیرو های امنیتی و طالبان نشان داد که در اصل این ملت باهم اند و دستان نامریی توطیه و دخالت است که آنان را به دو جبهه تقسیم کرده است. بدون تردید طالبان امروز این ندا را در هنگام مصافحه با نیرو های امنیتی از قلب های یکدیگر شنیدند و آنان را گواه گرفت که امروز رسالت بزرگ پاسخدهی به نسل های امروزو فردا دارند و در صورت بسر نرساندن آن در معرض بدترین داوری نسل های آینده قرار خواهند گرفت که امروز پاسخگویی حتمی را از آنان می خواهد.
برای چنین پاسخگویی یاید اتمام حجت کرد و برای اثیات آن باید برضد وشمن مشترک متحد شد تا کشور را از بن بست کنونی نجات داد و دست یابی به وحدت ملی و اقتدار ملی ممکن شود و منافع ملی در برابر مبارزه باتروریزم روشن و شفاف تعریف شود. در غیر این صورت خدای نخواسته کشور به پرتگاهی بدتر از این خواهد سقوط کرد که در چنگال بیگانگان اسیر و دست پا بین آنان خواهد شد که در آنصورت از دست همه خواهد رفت و حال بهتر است که به قول مرحوم سید قطب پیش از جنگیدن برسر مسح پای چه نخست باید برای نجات آن دست به کار شد و بعد از آن برسر شستن و مسح آن دست به کار شد. هرچه باشد، مردم افغانستان در گرم جوشی های طالبان نشانۀ صلح و در سیمای آنان آیت آشتی را خواندند.
مردم افغانستان در این عید با به آغوش کشیدن یکدیگر برای نخستین بار همدلی ها و همدیگر پذیری ها را جشن گرفتند و مردم در میان شور و هلهلۀ اهورامزدایی و به صدا درآوردن ناقوس صلح و آشتی و با پایکوبی بر نعش اهریمن بر یکدیگر مهر ورزیدند و با این مهر ورزی های ها نشان دادند که دیواری میان نیرو های امنیتی وطالبان وجود ندارد و هرگاه اندک ترین فرصت برای آنان فراهم شود، با هم اند و فارغ از وابستگی های گوناگون تنها برای افغانستان یک پارچه و متحد و مقتدر می اندیشند. افغانستان با غروری که نسل های آینده بر آن ببالد و خوش بختی ها و شگوفایی ها را به بار آورد. گرم جوشی ها میان طالبان و نیرو های امنیتی و مورد استقبال گرفتن آنان از سوی مردم امید ها برای صلح و ثبات زود هنگام در کشور را بیشتر گردانید و استقبال آتش بس در سطح گسترده در سطح ملی و بین المللی نه تنها نشانگر اجماع منطقه یی و جهانی در پیوند به صلح افغانستان است؛ بلکه این نشان داد که افراد طالبان از جنگ خسته شده اند و آماده گی ها برای صلح در میان آنان موجود است. تنها نیاز به میکانیزمی است که بتواند، در وصل کردن این حلقه موثر واقع شود. امید آن می رود که تمدید آتش بس از سوی حکومت فشار روانی باشد، بر طالبان در راستای برچیده شدن بساط جنگ و باز شدن باب گفت و گو ها میان دو طرف. چنانکه احتمال می رود که تمدید آتش بس فضای جدید صلح و آشتی را گشوده تر گرداند و فضای جنگی راجانشین فضای آشتی نماید تا نوید صلح را به همراه داشته و روحیۀ آشتی میان طالبان و نیرو های امنیتی را تقویت کند. هرچند انعطاف حکومت پیشداوری های تحلیل گران و سیاستگران در مورد شکننده گی آتش بس را نادرست از آب بیرون کرد؛ اما هنوز زود است که رویکرد آیندۀ طالبان را به داوری گرفت و نیات اصلی آن را برای صلح درک کرد؛ زیرا آنان دشواری هایی دارند که شاید خود شان نتوانند در این زمینه مستقل تصمیم بگیرند. با این هم تمدید آتش بس راه ناهموار گفت و گو ها را می تواند، هموارتر کند و ورود طالبان به شهر ها و آمیزش آنان با مردم بر بسیاری تبلیغات منفی برضد حکومت مانند توجیۀ دینی جنگ خط بطلان بکشد. هرچند این موضوع سبب نگرانی شاخه های طالبان ضد صلح خواهد شد که جای نگرانی را دارد تا مبادا مانع این روند شوند و به تخریب آن آغاز کنند. این حلقۀ اهریمنی و وابسته به شبکه های استخباراتی معلوم است که تمایلی برای صلح ندارند و در صدد تخریب آن اند و شاید به گونه های مختلف این پروسه را تخریب کنند. حال بر نیرو های صلح خواۀ دو طرف است تا این روند را نگذارند ناکام شود و قافلۀ آن در نیم راه بماند.