جانا! چرا به ریش وطن خنده می کنی ؟
ریش را در این معامله شرمنده می کنی.
عشق را که در نهاد چمنزار نهفته بود
با بیل افتراق خود اگنده می کنی
دوشیزه را که میل کتاب بود بر سرش
در خانهء سیاه جهول بنده می کنی
جهل را که با هزار تلاش کشته بود وطن
در کوچهء سیاه غدار زنده می کنی
آزادی را که میل ملت بود بر سرش
با زور کُشت وخون تو بازنده می کنی
شمشیر این وطن که به تاریخ تیز شده
آخر خود را به زیر تیغش رنده می کنی
دهم ماه دسمبر سال ۲۰۲۳