بیاد تـــــــــــــو . نوشته : نذیر ظفر

zafarnazir

عمر من در عشق و دلداری گذشت

پیــــــــش  گل ما نند  قناری گذشت

وا به جانِ زاهـــــــــدِ ترشین جبین

عـــمر او در گریه و زاری گذشت

شام هـا با دخـــــــــتر رز دو به دو 

وقـــــت مــــا او  به  بیداری گذشت

هــر که پیـــمان با سر پیمانه داشت

روز او بی غصه و خواری گذشت

خوش بـــــــــــحال آنکه با نام نیکو

زنــــده گانی اش به عیاری گذشت

چــــــــون تحول در وطن آمد پدید

رســــــم و آداب ِ وطنداری گذشت

کار مـــــــــــند دفــــترِ خوبان شدم

ای ظـــــــــفر ا یام بیکاری گذشت