عمر من در عشق و دلداری گذشت
پیــــــــش گل ما نند قناری گذشت
وا به جانِ زاهـــــــــدِ ترشین جبین
عـــمر او در گریه و زاری گذشت
شام هـا با دخـــــــــتر رز دو به دو
وقـــــت مــــا او به بیداری گذشت
هــر که پیـــمان با سر پیمانه داشت
روز او بی غصه و خواری گذشت
خوش بـــــــــــحال آنکه با نام نیکو
زنــــده گانی اش به عیاری گذشت
چــــــــون تحول در وطن آمد پدید
رســــــم و آداب ِ وطنداری گذشت
کار مـــــــــــند دفــــترِ خوبان شدم
ای ظـــــــــفر ا یام بیکاری گذشت