سه دختر خانواده ميرابال، پاتريا، مينروا و ماريا ترزا در سال های 1924، 1927 و 1935 م، درمنطقه یی که امروز در جمهوری دومينيکن ایالت سی باس ناميده مي شود، متولد شدند. هر سه تن آن ها تحصيلات متوسطه را به پايان رسانیده، مينروا و ماريا برای ادامه تحصيلات وارد دانشگاه شدند. هر سه خواهر و همسران شان درگير مبارزه با رژيم ” تراجيلو” Rafael Trujillo 1930-1961) بودند، و به رغم پيگرد ها و زندانی شدن های مکرر بازهم در فعاليت های سياسی عليه خود کامه گی های ” تراجيلو” اشتراک می کردند. در جنوری 1960 م، پاتريا رهبری جلسه یی را به عهده داشت که به تأسیس ” نهضت مقاومت سری” منجر گردید.
اوايل نوامبر، ” تراجيلو” اعلام کرد که دو مشکل اساسی او کليسا و خواهران ميرابال هستند. روز 25 نوامبر، هنگامی که خواهران ميرابال در مسير رفتن به ملاقات همسران زنداني شان بودند، در يک “حادثه رانندگی” کشته شدند. اين حادثه خشم و اعتراض عمومی را برانگيخت. قتل فجيع خواهران ميرابال در واقع رويدادی شد که به نهضت عمومی ضد تراجيلو کمک کرد، چنان که پس از گذشت يک سال ديکتاتوری تراجيلو سرنگون شد. خواهران ميرابال که به “پروانه های فراموش ناشدنی” تشبيه شده بودند، سمبول مقاومت ملی زنان دومينيکن تبديل شدند، آنچنان که در شعرها، آوازها و کتاب ها تقدير و تحسين می شدند. شرح زندگی و مبارزات آن ها، الهام بخش تأليف رومانی به نام ” درزمان پروانه ها” توسط “جوليا آموا زر” منجر گردید که همه جهانیان از این واقعه آگاه شدند. رومان مذکور، توصيف رنج ها و آلام خواهران میرابال درآخرين روزهای ديکتاتوری “تراجيلو” است.
حالا همه ساله جهانیان از 25 نوامبر الی10 دسامبر، روز جهانی حقوق بشر – کمپاین و کارزار 16 روزه را اعلان می نمایند. در جون 1991م، مرکز هدايت جهانی زنان با مشارکت “اولين مؤسسه ی جهانی زنان برای زنان، خشونت و حقوق بشر توسط نمايندگان 20 کشور عضو اين دو نهاد بين المللی تدارک و اجرای يک کار زار جهانی 16 روزه برای مقابله با خشونت را به صورت ساليانه در جون 1991 م، اعلام نمود.
25 نوامبر، مصادف با چهارم ماه قوس، روز بین المللی مبارزه برای محو خشونت علیه زنان است. در «اولین گرد همایی فیمینیستی برای آمریکای لاتین و جزایر دریای کاراییب» که در بوگوتا، کلمبیا، در روزهای 18 تا 21 جولای 1981 م، تشکیل شد، روز 25 نوامبر به عنوان «روز جهانی محو خشونت علیه زنان» اعلان شد. تاریخ 25 نوامبر به یاد بود خاطره سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن که به نام خواهران “میرابال” معروف اند ، انتخاب شد. قتل این سه زن در سال 1960 م، در دوران حکومت دیکتاتوری رافایل تروئیلو صورت گرفت.
اين کارزار طرح مسايل مربوط به زنان به ويژه خشونت و حقوق بشری زنان را از 25 نوامبر تا 10 دسامبر، مورد توجه قرار می دهد. 16 روز مذکور، سالگرد چهار رخداد اجتماعی و تاريخی مهم ذیل را در بردارد:
ــ 25 نوامبر، روز جهانی محو خشونت علیه زنان
ــ 1 دسامبر، روز جهانی ايدز.
ــ 6 دسامبر، کشتار مونتريال در سال 1986م، ( کشته شدن14 تن از محصلان اناث انجنیری به جرم فیمنيست بودن در صحن دانشگاه. )
ــ 10 دسامبر، روز جهانی حقوق بشر.
اگر چه در ابتدا، تنها 23 زن به نمايندگی از 20 کشور جهان آغاز کننده ی اين حرکت بودند، اما با کوشش بی وقفه ی زنان، از طريق سازمان ها و ارگان های مربوطه در طول ده سال اخير، نهضت يکپارچه و نيرومندی به وجود آمد که امروز در بسياری از مناطق، کشورها و شهرهای دنيا 16 کمپاین محو خشونت علیه زنان را اعلام می نماید.
در گذشته ها به مناسبت 25 نوامبر تحت عنوان “روز جهانی رفع، يا روز نفی و يا پايان خشونت عليه زنان در کشورهای آمريکای لاتين و برخی کشورهای دیگر، محافل و اجتماعات دایر می شد. اين روز در آغاز توسط “اولين گردهمایی زنان آمريکای لاتين و کارابين” در بوگوتا، کلمبيا(18 تا 21 جولای 1981م ) مطرح شد. در آن گردهمایی، زنان شرکت کننده خشونت سيستماتيک نسبت به زنان از ضرب و شتم خانه گی تا خشونت های دولتی همچون شکنجه و بدرفتاری با زنان زندانی سياسی را محکوم کرده و روز 25 نوامبر را به عنوان گراميداشت خاطره ی خواهران “ميرا بال تعيين نمودند.
و این هم فشرده ی قطعنامه شماره54 نشست 134 مجمع عمومی سازمان ملل متحد در رابطه به تصویب روز جهانی محو خشونت علیه زنان:
مجمع عمومی سازمان ملل به تاريخ 17 دسامبر 1999م، در هشتاد و سومين جلسه ی عمومی دوره پنجاه و چهارم خود بر اساس گزارش “کميته سوم اجرایی” و با توافق نمايندگان 79 کشور عضو، روز 25 نوامبر را تحت عنوان “روز جهانی محو خشونت عليه زنان ” طی قطعنامه ی شماره 54 تصويب نمود. اين قطعنامه بنا بر پيشنويسی که دو ماه قبل توسط نماينده دومينيکن از سوی نمايندگان 74 کشور به “کميته سوم اجرایی” مجمع عمومی پيشنهاد شده بود، صادر شد. مجمع عمومی، تمامی سازمان ها و نهاد های بين المللی ذيربط را به سازماندهی فعاليت هايی گسترده در طرح مسأله ی خشونت عليه زنان در آن روز دعوت می نمايد. پيشنويس خاطرنشان مي کند که اعمال خشونت های مزمن عليه زنان فرصت هايی را که آنان برای به دست آوردن برابري های حقوق اجتماعی، سياسی و اقتصادی در جامعه دارند، نابود مي کند. اين پيشنويس همچنان از مجمع می خواهد تا بر مفهوم عبارت “خشونت عليه زنان” به مسایل ذیل تأکيد مجدد نمايد:
ــ اعلاميه ی محو خشونت عليه زنان، قطعنامه 104/48مجمع عمومی مورخ 20 دسامبر 1993 م، و قطعنامه 86/52 مجمع عمومی مؤرخ 12 دسامبر 1997 م.
ــ اعلاميه ی جهانی حقوق بشر.
ــ ميثاق جهانی حقوق مدنی و سياسی.
ــ ميثاق جهانی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی.
ــ کنوانسيون محو کلیه اشکال تبعيض عليه زنان (CEDW 1979) مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد. دارای 30 ماده می باشد. دولت افغانستان آن را امضاء نموده است.
ــ کنوانسيون ضد شکنجه و ديگر تنبيهات و برخورد های شقاوت بار، غير انسانی و توهين آميز و با توجه به :
ــ ميثاق قاره یی منع، مجازات و ريشه کن کردن خشونت عليه زنان مصوب مجمع عمومی سازمان کشورهای قاره ی آمريکا در بيست و چهارمين نشست دوره یی آن 10 ــ6 جون 1994 م (برازيل).
ــ نزدهمين توصيه های عمومی معطوف بر محو خشونت عليه زنان مصوب نشست يازدهم”کميته ی رفع تبعيض عليه زنان” در سال 1992 م، و با در نظر داشت:
ــ”تدابير آينده نگر نايروبی برای پيشرفت زنان” که خشونت عليه زنان را به عنوان مانعی برای دستيابی به برابری، توسعه و صلح ارزيابی مي کند،
ــ”برنامه عملی چهارمين کنفرانس جهانی زنان ــ1997 م” که يکسری اقدامات يکپارچه معينی را برای پيشگيری و محو خشونت عليه زنان توصيه ميکند.
ــ اجرای کامل ” کنوانسيون محو کلیه اشکال تبعيض عليه زنان” و نيز با در نظر گرفتن اين که برخی از گروه های زنان به صورت ويژه یی در برابر خشونت آسيب پذير و بی دفاع مي باشند، مانند زنانی که به گروه های اقليت قومی، دينی يا نژادی تعلق دارند، زنان تنگدست، زنان آواره يا مهاجر، زنان ساکن مناطق دور افتاده، زنان ساکن در زندان ها و يا مراکز بازپروری، دختر ها، معلولین و زنانی که در شرايط جنگی يا نظامی زندگی دارند، و با پذيرش اينکه :
ــ خشونت عليه زنان تجلی تاريخی رابطه قدرت نابرابر ميان زن و مرد بوده و منجر به سلطه ی مرد بر زن و اعمال تبعيض عليه زنان و ممانعت از پيشرفت آنان مي گردد.
ــ خشونت عليه زنان يکی از اهرم های اجتماعی مهمی است که زنان را اجباراً در موقعيت زيردست مردان قرار مي دهد.
ــ حقوق زنان و دختران، بخش غيرقابل انفکاک حقوق بشری است.
ــ حقوق بشری زنان و دختران لزوماً بايد بيشتر ترويج و حمايت شود و با نگرانی از اينکه :
ــ زنان به طور کامل از حقوق بشر و آزادي های اساسی بهره مند نیستند.
ــ کم و کاست های ديرپاي که در حمايت از حقوق و آزادي هايی زنان وجود دارد.
و با قدردانی از :
ــ همکاری ايجاد شده در ميان نهادهای مربوطه، افراد، بنيادها و ارگان های سازمان ملل متحد در کشورهای مختلف در مبارزه برای ريشه کن ساختن خشونت عليه زنان.
ــ تلاشهای جامعه مدنی و سازمان های غير دولتی در بالا بردن آگاهی عمومی و شعور اجتماعی برای درک اثرات منفی خشونت عليه زنان و با تأکيد مجدد اينکه:
ــ بر اساس بند اول اعلاميه ی محو خشونت عليه زنان، عبارت “خشونت عليه زنان” به معنای “قایل شدن هر گونه خشونتی که نتيجه و يا پيامد احتمالی آن صدمه يا آزار فيزيکی، جنسی يا روانی زنان را در بر می گیرد، می باشد.
1ــ مجمع عمومی 17 دسامبر 1999 م، تصميم گرفت که 25 نوامبر به عنوان ” روز جهانی محو خشونت عليه زنان” تعيين است.
2ــ مجمع عمومی به نحوی مقتضی از دولت ها، مؤسسات مربوطه، گروه ها، بنياد ها و برنامه های منظومه سازمان ملل متحد، ديگر سازمان های بين المللی و نيز سازمان های غير دولتی دعوت کرد تا در اين روز به سازماندهی فعاليت های گسترده ای برای بالا بردن آگاهی عمومی نسبت به موضوع خشونت عليه زنان بپردازند.
خشونت علیه زنان یک مسأله ی جهانی است. یک زخم سابقه، خونین، چرکین و ننگین، خشونت در جهان معاصر به شیوه های مختلف بر زنان اعمال می شود مانند: خشونت های خانوادگی، تجاوز، خرید و فروش زنان و دختران، تن فروشی اجباری، خشونت های ناشی از جنگ، بردگی، تجاوز جنسی، خشونت های سیاسی، اقتصادی و غیره.
زنان در خانواده های اکثریت جوامع امروزی، به بهانه های عدم رعایت ارزش های عنعنوی به شدید ترین شکل تنبیه می شوند.
خشونت علیه زنان در پیشرفته ترین جوامع امروزی، ریشه های عمیق دارد و مستلزم مبارزه ی همه گانی است که بتواند ریشه و زمینه های آن را بخشکاند و راه را برای از بین بردن هر گونه اعمال ضد انسانی هموار سازد