٭ ٭ ٭ ٭
غمـت را پیش کس افشـــا نخــواھــم کــــرد
میــان دوستــان رســـــوا نخـواھــم کــــــرد
تو کہ جای داشتـــی در ھـر دعــای مـــــن
پس از ایــن مـن دعا، اصلآ نخواھم کــرد
بھر جـــا میـروی بـی مـن، بــرو انجــــــا
نفـــس بالا دگـــر یکجـــا نخـــواھــم کــرد
دلــم از غصــہء یـــاد تـــو غـــــــــم دارد
ز دل یـــادت بــرون بیجا نخـواھـم کــرد
تـــو کــہ قــول وفــایــت دادی بــر بـــــاد
تحمـــل بـا تــو تــا فــــردا نخـــواھم کـرد
اگـــر بـــار دگــــر گــــردی بســـوی مــن
نگـــہ بر چھـــرہء تــو وا نخـــواھم کــرد
دلــم را درد ھجــــران در قفــــس افگنـــد
پس از ایــن از قفس، پر، وا نخواھم کرد
دل مـــن لـــرزد از شــام فـــراق تـــــــــو
سیـــہ ورزم ، دگــر نجــوا نخــواھم کرد