خلای قدرت ؛ شعر از : نذیر ظفر

سپاهی که دارد به بیگــــــــانه دست

به رزم اش بود پیش دشــمن شکست

به هر جا که شـــــــــاندی نهال نفاق 

نبیــــنی از او حا صــــلی جز شقاق

حکایت نمـــــایم ز کابـــــــــل زمین

چه آمد دریـــــن مــــــهد زیبا زکین

چو دو لـــــت به وقت زوالـی رسید 

به کا بل ز هر شــــــهر والی رسید

هــــمه کار مــندان پیشــــــــــینه کار 

پشیمان ازیـــــــــن گردش روز گار

تو گفتــــی که کابل پر از ماتم است 

تو گفتی که هنــــگامهء از غم است

تو گفتی که کابل به غم خــفته است 

تو گفتی که از خشـــــم آشفته است

کدام زخــــم چشـــــــمی نمودش اثر 

که در بســـتر غصـــــــــه دارد مقر 

به هـــــــر گو شه اوازهء جنگ بود

رخ مردم از غــــــصه بیر نگ بود

نه در خانه قوت ئی که روزی کنند

نه کسبی روند پینــــــــه دوزی کنند

هــــــمه در غم لقــــــــــمهء نان بود 

و نان آوران را غــــــــــــم جان بود 

پی حــــــــــــــــل آن ؛ سازمان ملل

تپیــــــدی پــــــــی کار و پشت علل

که تا دو لــــــــــــت پایــه دار آورد 

به گلهـــــــــــــای افغان بهــار آورد 

که دیگر نباشد درین خطــــه جنگ

نباشد ســـــتیز و نبــــــــــاشد تفنگ

دریـــــن راستا عده یی خود پرست

که در صلح میهن شدی ور شکست

به آیـــــــینهء قد نمـــــــــــــای وطن 

سرو صورت خـــــــود ندیدی به تن

چو جنرالی دادند بـــــــــه هر بیسواد

ظفر گــــــــــم شد از اردوی بی نهاد 

که نو دولتان خویش را گــــــــم کنند

به جای قدح مــــــــیل در خــــم کنند

چو دوستــــــــم ز دولت جدایی گرفت

به نفــــع جــــــــــهاد داد خوایی گرفت

شـــــــمال از مقامــــــــات دو لت برید 

به جمع مجــا هد به وصـــــــلت رسید 

نبودی به دولت رهـــــــــــی در شمال 

جنوبش ملــــــــمح ز قتــــل و قتـــــال

نه از غرب احوال شـــــــــــــادی رسد 

نه از شـــــــــرق پیـــــــغام عادی رسد 

نه دو لت در آن حـــــــــــال پا ینده بود  

نه امــــــیدی از بــــــــــــــهر آینده بود 

نه دو لت بکـــــــــــس رهبری مینمود 

همه رهـــــبری خود ســــــری مینمود

ازین رهــــــبری عـــــــــده یی نا بکار 

به هر ســــــــــمت راهی شدند شرمسار

(وکیل) و ( فرید) هـــــــر دو پران شدند

بـــــــه دیدار( مسعود) به پـــــروان شدند

پی فتــــــــــــــه یاران جــــــــــانی شدند

روان جانـــــــــب کاویــــــانی شــــــــدند

پسی پــــــــــــــرده کردند قــــــول و قرار

به کا بل رســــیدند بی شـــــــــــرم و عار 

چو تبعـــــــیض هــــــــــای زبانی شگفت 

زن و شو هر از خشــــم با هـــــــم نخفت 

نفاق افگـــــــنان چنـــــــگ و سر نا زدند 

خروسان شـــــــــــب بانگ بیـــــجا زدند 

وطـــــــن را نمــــــــــــــــودند زیر و زبر 

کسی زیر خـــــــــاک و کســـــــی در بدر 

(رفیع ) و ( وطنجار)  ســـــــــو یی شدند 

پــــــــی فــــــــته در گفتـــــــــگویی شدند 

سپردند چـــــــــون وعـــــده با ( گلبدین )

دگـــــر در وطـــــن گم شد آهـــــنگ دین

چه گویـــــــم عزیزان کــــــه در برج ثور  

مـــــجاهد بــــــــه قدرت شد از روی جور

به هــــــــــــر جـــــــــا سپاهی شده مستقر  

نه اصــــــلش شــــــناسی نـــــــه او را پدر 

گروه هــــــــــــای جنـــــگی به کابل شدند 

به تســــــخیر امـــــــلاک قابــــــــــل شدند 

به هـــــر جــــــــاده مردانی خمــــــپاره دار 

کــــــــمین کرده با چــــــهرهء غمـــــــگسار 

غـــــبار زمــــین رفـــــــــــــــــته در آسمان

هیا هــــــوی جنـــــــــگ است در هر مکان 

شده کابــــــــــــــل از جنگ شان جوی خون 

ز هر کـــــــو چه مـــــــــی امدی بوی خون 

تو گــــــو یی که از کشـــــته ها پــــشته شد 

زن و مرد و پیـــــــــــــر و جوان کشته شد 

همه روز؛ جنـــــــــــــگ است و هنگام شام 

به چـــــــور و چـــــپاول برند مـــــــــال عام 

گـــــــهی ( دوستم) داشــــــــــت با (گلبدین )

نبـــــــرد و ستــــــــــیز هر دو از روی کین 

گــــــــــــه ( مسعود ) با هر دو دشمن شدی 

گــه از دوســـــــتی یارء همـــــــــتن شدی 

چو شیــــخ الشـــــیاطین ( خالص) فـــــساد 

پــــی کســـــب قدرت ز کــــــــار جهــــــاد 

بـــه کابـــــل رسید از رهء ننــــــــــــــگرهار

ســـــــپاه و ســـــــلاح را نمــــوده قــــــــطار  

بـــه دزدان پیشـــــین چـــــــراغی کشـــــــــید 

به دلــــــهای غمـــــــــــدیده داغــــــــی کشـید

به چـــــــور و چـــــــپاول زرنگــــــــی نمود 

دوصـــد مکــــرو اکـــــــتء پلنـــــگی نمــود 

مجـــــــاهد چــــــو با روس همـــــــــــکار شد

(مسعود ) و ( ربانی) کـــــــلان کـــــــــار شد

به قــــــصر کریمــــــــــلن سران جـــــــــــهاد 

به پــــــــــــاه کرده بودند صــــد عرض و داد    

کز آن پـــــولء بســــــیارء کانـــــــــــــــتینری 

به تقســــــیم ایـــــشان کنـــــــــــــــــــند داوری 

چــــــــو ( ربانی ) در فـــــــــــــــتنه استاد بود 

پرو فیـــــــسر ظــــــلم و بیـــــــــــــــــــداد بود 

(مسعودش) به ظــــــــــــــا هر پسر خوانده بود 

به با طن دلــــــــش کیــــــــنه آگــــــــــــنده بود 

ز حر مــــت به او دســـــــــــت در سینه داشت

پی قتـــــــل وی فکـــــــری دیـــــــــرینه داشت

بـــــــه جنــــــــــگ آوران تحـــفهء جنـــگ داد  

سلاح هـــــــــای روســــــــــی به هر رنگ داد 

دمــــی رزمجــــویان ســـــــیاف جــــــــست 

صــــــفوفء خبــــــیثان وحـــــــدت شکست 

دمـــــی جنگـــــجویان وحــــــــــدت به چور

رســـــــیدند به عـــــــشرت ز نزدیک و دور 

ز دود و ز آتــــــش وطــــــن کــــــــوره شد 

ز خاکسرش هــــــــــر طرف شـــــــوره شد 

نه هیزم ؛ نه تیل و نه بـــــــــرق است و آب 

شـــــده مردم ازیــــــن تعــــــــــب در عذاب 

نه مکتب نه درس و نه چــــــــوکی نه مـــیز 

همـــــه گشــــــته ویران ز جنــــــگ و ستیز 

به هر خــــــانه بیـــــــــــــماری از فرط درد 

بســـــــــوی اجل مـــــــــی کــــــــشد آه سرد 

هـــــــمه مــــــــــــال مردم به یغــــــما رسید 

به پــــــــــشاور از بـــــــــهر ســــــودا رسید 

به هر ســــــــو بــــــنائی بــــــــلا دیـــــــــده بود 

ز خمــــــــــپاره جـــــــور و جفــــــا دیده بود 

ز طو فان وحــــــشت هـــــــــــــــــمه با نوان

حجــــــابی  بـــــــــــــرخ کرده از ترس جان  

پرو فیسر جنـــــــگ و تبـــــــــــعیض و فسق 

مهــــــــــیا نمـــــــوده بخــــــــــــود راه رزق 

سراسیـــــــــمه مـــــــــــــــــردم فراری شدند 

پریشــــــان چـــــــــو ابـــــــــــر بهاری شدند 

همــــــه هســــــتی را در وطــــــن باخــــــتند 

به هجــــــر و غریــــــبی و غـــــم ســـاختند 

ز هر خــــــــــانه فردی به خـــــاک اندرون 

کسی زار و معـــــلول و دل غــــــرق خون 

به هر جا که بیـــــنی ز نزدیـــــــــک و دور 

هـــویـــــدا بود بیـــــــــرقی از قــــــــــــبور 

هــــــــــزاره به پشــــــــــتون بــــــرادر نشد 

هم ازبـــــــــــــک به تا جــــــــک برابر نشد 

پشـــــــاوری و ایــــــــــرانی و هــــــم عرب 

درین جنــــــگ نا خــــــــن زدند با طـــــرب

همــــــه فــــــــربه از خـــــــون افغان شــدند

به ایـــــن خاک نا خـــــوانده مهــــــمان شدند 

و القـــــــــصه در ایـــــن غـــــم بیــــــــکران 

تولـــــــــد بشــــــــد نطـــــــفهء طــــالــــــبان 

ســـــــگ زرد مـــــــکری شغــــــــــالی نمود 

وطـــــــن را ازیـــــن فســــــق خــــــالی نمود 

به فر مان کــــــــــوری وطــــــــن گـــــور شد 

شریـــــــعت چــــــو در پنـــــــــــجهء زور شد 

ملا ئی کـــــــه نامـــــــش ســـــــتودی ( عمر)

نـــــــــه عکسش نــــــــــمایان نـــــــه او را اثر 

فــــــقط صـــــــحبت از رادیو میـــــــــــــــنمود 

چــــــــو پشـــــــتو زبان گفـــــــتگو میـــــــنمود 

چــــــــو (تی-فی) حــــــــــرام است در دین وی 

نـــدیـــده کــــــسی روی و تمــــــــــــــــکین وی 

شر یعــــــــت به ریـــــــــش و به دســتار شد 

هر آنکــــــس ازیــــــــن فـــــــــرقه بیزار شد 

شریعــــــت چــــــــو پــا مال غــــــدار گشت 

مسلمان به ظــــــــــلم و ســــــــــتم زار گشت 

شر یعـــــــت چــــــــو در پـــــردهء جـبر شد 

خـــــــــجا لت از او هـــــــــندو گـــــــــبر شد 

به هــــــر گــــــو شه ء حلــــــــــــقهء دار بود 

معــــــلق در او شخـــــص هـــــوشــــــیار بود 

عــــــرب آمـــــــده در وطــــــــن بهــــــر دین 

مــــدد میـــــــــــــکند فرقـــــــهء مســـــــــلمین

مـــــــگر از فلســـــــــــطین خـــــبر دار نیست؟ 

ز کــــــــــــــــــار یـــــــهو دش دل آزار نیست ؟

ز بیــــت المـــــــقدس ورا شـــــــــــــرم نیست؟

در آن جا چـــــــــــرا خــــــــون او گرم نیست  ؟

دریــــــــــــن جـــــــــا پی کــــــار دیـــــــن آمده؟

نه از بــــــــــــهر دیــــــــن ایـــــــن لعــــین آمده 

دریــــــن جــــــا مخـــــــدر تــــــــــــــجارت کند 

تـــــــــرا ای وطـــــــــــــندار غــــــــــــارت کند 

تـــــــو حــــــش بســـــی بــــــود از طـــــــــالبان 

کـــــــز او بود به خـــــــشم و به حــــــــــیرت جــــــهان 

به یکبـــــــاره گـــــــی سر نـــــگونـــــــــش نمود 

بـــــــــــــرای همیـــــــــشه زبــــــونـــــــــش نمود 

نوت : پول کانتینری مبالغی بود که در روسیه چاپ میشد و قاچاقی به افغانستان می آمد و در اختیار مجاهد قرار میگرفت.

تی- فی : منظور از تلویزیون است که در دوره طالبان دیدن آن منع قرار داده شد و آنتن های آن تخریب شد .

وکیل عضو بیروی سیاسی حزب د.خ.ا

فرید : فرید مزدک عضو بیروی سیاسی حزب د.خ.ا.

کاویانی عضو بیروی سیاسی حزب د.خ.ا

مسعود : احمد شاه مسعود قومندان جهادی

ربانی : رهبر حزب جمعیت اسلامی 

سیاف : رهبر حزب 

گلبدین رهبر حزب اسلامی 

خالص : مولوی خالص رهبر تنظیم اسلامی

دوستم : عبدالرشید دوستم رهبر جنبش