احمد محمود امپراطور در سال 1363 هجری آفتابی در شهر زیبا کابل دیده به دیدار هستی آشنا کرد وی فرزند شیر احمد یاور کنگورچی و نواده ی مرحوم وکیل نظام الدین است که اصلیت اش ریشه در بستر شعر و ادب دارد و پیوند نصب اش را به داملا ارباب محزون یکی از شعرا مشهور ولایت بدخشان می باشد گره خورده است هنوز کودک بیش نبود که سینه اش به زیور کلام خداوند آراسته گردید و تعلیمات دینی و مذهبی آموخت بعد شامل مکتب گردید و تا صنف سوم در لیسه عالی حبیبیه شهر کابل به کسب علم پرداخت و بعد بنابه مشکلات امنیتی در کشور با اعضای خانواده اش راهی دیار آبا و اجداد اش یعنی ولایت بدخشان گردید و در ولسوالی کشم باستان قریه کنگورچی اسکان گزید و به ادامه تحصیلات ابتدایی اش در لیسه عالی کشم پرداخت و تا صنف دهم در آنجا بود تا دوباره وضعیت کشور بهبود یافت و به کابل برگشت و سند تحصیلات ابتدایی خود را از لیسه عالی عبدالهادی داوی به درجه اعلی بدست آورد .
در سال 1382 هجری آفتابی شامل آزمون کانکور گردید و در رشته طب کامیاب شد اما بنابه مشکلات صحی نتوانست به ادامه تحصیلات عالی اش بپردازد. اما هیچ گاه از تلاش دست بر نداشت و علاقه خاص که شعر و ادب داشت به مطالعات افاقی و کار های پژوهش در رشته های ادب و هنر خود را مصروف ساخت و بعد ها در یکی از موسسات تحصیلی در رشته انجنیری کامپیوتر سند فراغت کسب کرد..
وی بعد از سال 1388 هجری آفتابی به سرایش شعر آغاز کرد و اولین شعر خود را در قالب مثنوی سرود که آنهم معرفی از بدخشان و شاعران بدخشان بود و ازان به بعد آغاز به سرودن مخمس کرد و مخمسات زیادی دارد که بیشتر اش بر غزل حضرت ابوالمعانی بیدل رح تهیه دیده و همچنان در قالب های غزل ، مسدس، رباعی و مستزاد نیز تبحر خاص خود را دارد و زیادتر از سبک و مکتب بیدل رح پیروی می کند و نو آوری ها یا همان مودرنیته سازی خود را درین قالب ها نیز آزموده است.
و سروده های زیبا و نابش تا حال به زیور طبع آراسته نگشته که عنقریب به کمک و یاری خداوند متعال بدست رس دوستان و علاقمندان شعر و ادب فارسی قرار خواهد گرفت اما در محیط های مجازی و صفحات انترنتی کاملاً قابل دسترسی است.
شایان ذکر است که محترم امپراطور در هنر های خطاطی و طراحی کمپیوتر با بهترین شیواه ها کار های ماندگاری انجام داده است که از آن جمله میتوان انتخاب و خطاطی تک بیت های حضرت ابوالمعانی بیدل را یاد آور شد که با مشهورترین نسخه های خط نسخ، نستعلیق، ثلث و شکسته را نامبرد.
با احترام.
گروه فرهنگی جوانان شهرستان کشم
نمونه های کلام:
عــــروس عشق خفتــــه در گلستان
به کشم و جرم و درواز و به خواهان
نوا آمـد سحـــــــــر از سوی بستــان
ز آن مرغ سحـر خـیز و خوش الحان
ز منقــــــارش صـــدای صـــد نیستان
همی گفت این سخن با سـوز و افغان
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
ز ققره ی کبک مستش دره درجوش
دمن تا قله ی پامیــــــــــــــر گلپوش
شــراب و انگبین از چشمه ها نوش
کجا عقل ات به سر ماند کجـا هوش
همین آواز از کوه اش کنــــی گوش
که دریا نعـــره بر دارد که بخروش
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
بود این ســـــــــــرزمین ملک معانی
محــــــــل و زاده ی قبـــــــــــادیانی
به مــــــــــــــــد علــم دارد پاسبانی
شکوه و منـــــــزلت را خوش بدانی
جهان منــــــــزل گه و این دار فانی
فقط با معنـــــــــــــــویت زنده مانی
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
سر افـــــــراز است از امروز و دینه
که دارد خــــــــــرقه ی شــــاه مدینه
بود خلق اش همــــــــه نیک و امینه
شده پاک از غــــــــرور وکذب سینه
بمیــــــــــرد دشمنش از سوز و کینه
ندارد این شــــــکوه و ســــــر زمینه
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
بدخشان ســـــــــــــــر زمیــن آریایی
گل و خاکش به عالــــــــــــم کیمیایی
خراســـــــــــــان را دوام و هم بقایی
فتـــــــاده را بدست همچون عصایی
که دارد این مفـــــــــــاد و این کمایی
همه فریــــــــــاد کش بر یک صدایی
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
قوانیــــــن ادب ساغــــــــــر کش ناز
همــــای فـــــــــکرت عالی فلک تاز
عروســــــان خرد ســـروی سرافراز
به سیمـــــرغ معانــــــی آشیان ساز
همه عشـــــاق عالم گشتــه دمساز
جهان خفتــــــــــــه بیدار است از راز
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
فــــــروغ علم روشن همچـــو فانوس
طراوت در دمـــــاغ و چشم محسوس
بود دشت و دمن همــــــگون طاووس
ز آزادی سخـن با طبــــــل و با کوس
صدای صلح نباشد بنـــــــد و محبوس
کجـا جـــای به خائیــن و به جاسوس
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
به زاده دامنـــش بس شیـــــــر مردان
جهـــــان سازد به دشمن همچـو زندان
هجومی قــــــدرت و قــــــوت ز ایمان
که دارد طاقت شمشیــــــر و پیــــکان
فلک از عیبت اش با چشـــــــم حیران
بود این فخـــــــــــری آزاد از بدخشان
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
بیا شاهــــراه علمست بر تـــوهموار
بیا که پل شویم نــه ســــد و دیـــــوار
بیـــا تاکه شنـــــاسیم حــــد و مقدار
زبـــان آریـــــــایـی کن تـــــو گفتــار
بدخشان بچــــــه ی آگـــــــاه و بیـدار
پری رو دختر خوشـــــــرو و سرشار
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
—————
به نظــم آورد نـــــکات چنـد محمود
کمین جهل دائـــــــــــم زار ومحدود
رقیب و دشمنــــــان گــــــــردد نابود
بیـــابد حالتـــــــی این خطـــــه بهبود
جبین ها بـــــاز و دلها جمله خوشنود
ز دیــــــدار بدخشان با، بریـــــم سود
بدخشان ســــــــــر زمیـن آریاییست
بدخشان زیـــــــــور ملک خداییست
——————————
غزل:
طرح و اندیشـــــه ی نو را ز سر ایجاد کنید
یوسف خویش از این چــــــاه غم آزاد کنید
نگذاریـــد شود حادثـــــه هــــــا دامنـــــگیر
بلمقابل بر ِ ظالـــــــــم شده بیـــــداد کنید
ز عمارتـــکده ی واهمـــــــــه آیید بیـــــرون
قصــــــــر آزاده گی را با فخــــــــر آبـاد کنید
عَلَم فخــــــــــر زنیــــــــد بر ســــر بام دنیا
ز جمــــــــــع نامـوران خویش قلمداد کنید
عشق وحب الوطنی را بدهید در دل جای
روح و ارواح ِ شهیــــــــدان وطن شاد کنید
ز رهی لطف و کـــــــــرم بر ضعفای میهن
به توانایی خود رفتـــــــــــــه و امداد کنید
به گدایـی نکنیـــد ملت خود را تحقیــــــر
به ره و رســــــم نکو دعوت و ارشاد کنید
کوه خشکیده به همت بنماید همه سبز
همه را سرو صنوبر، همـه شمشاد کنید
آتش جنگ و ستـــــــم دور کنید از کشور
همگی تحفه به اولاده ی شــــــداد کنید
ببرید قـــــــاف غــــــرور تا به ستیغ پامیر
بر آینــــــــــده چنین زنده گی بنیاد کنید
لذت آب و هوا را ببرید هــــــر شب و روز
هـــر یکی شکر به این لطف خداداد کنید
باشد این آرزو ها در دل محمود همیش
پاس این آرزو هـــا کـــــــرده ورا یاد کنید
—————————————–
غزل:
کوه های سبـــز ملک بدخشــانم آرزوست
دیـــــــدار روی ســــــــــرو خرامانم آرزوست
یک کهکشان ستاره ی از عشق و همدلی
تا صبحـــــگاهی وصـل درخشانم آرزوست
در دفتـــــــــــر کتـــــابت ِ گلبــــرگ نامه ها
تنهـــــــــــــا ز نام پاک تو عنوانم آرزوست
در واژه هــــــــا ملاحت دیــــــگر فکنده ای
از فـــــــــکر تو تــــراوش ِ دیـوانم آرزوست
تدبیــــــــر ِعشق گرچه ز قانون فـراتر است
از چشم نمی بـــــــــاز تو فرمـانم آرزوست
در کشور سماحت صدق و، وفــــــــا و مهر
آیینـــــــــه دار چون تو جهان بانم آرزوست
از رود نیـــــــل و عشق زلیخـا شدم عذاب
آن کودکی ء یوسف و کنعـــــــانم آرزوست
تنهــــــــــا ایـم جنــــــــون و هوای ترا کند
از شهـــــــــــر رو بسـوی بیــــابانم آرزوست
بیــــــــــــــــزارم از مکابره و شیخ یاوه گو
کوس بلنــــــــد مجلسی رنــــدانم آرزوست
وصف رخ تــــــــرا کنــــــد آهنگ قلب من
یک نی لبــک نه، بلکه نیستانم آرزوست
محمودم و هــــوای دگــــر نیست در سرم
آزاد و سر بلنــــــــــــدی و ایمانم آرزوست
——————————————-
مخمس بر غزل: حضرت بیدل رح
مــــــه من از پس این ابــــر گــــردون دیدنت نازم
حجاب نـــــــــــاز در شام خـــــزان پوشیدنت نازم
به ســــان غنچـــــه در ابیــــات خود روئیدنت نازم
چو ســــــرو از نـــــــــاز در جوی حیا بالیدنت نازم
چو شمع از ســـر کشی در بزم دل نازیدنت نازم
—————-
طلوع پرتـــــو خورشیــــــــــــد شد از نور ایمانی
شکسته مرزو سرحد را بخود این عشق طوفانی
حریم حیـــــــرت دل باز شد از چشـــــم حیرانی
همــــــه موج شگفتن می چکد از چین پیشانی
گلستان حیــــــــــــا در غنچه گی پیچیدنت نازم
—————-
به انفاس مسیح شمشیر بازی هاست کاکل را
ز روی نـکهت تو رنــــــگ و بو است خرمن گل را
نوا و صوت و الحــــان تو استــــــاد است بلبل را
گهی از خنــــــــده گاهی از تغافل میبری دل را
دقــــــــائق های نـــاز دلبــــــری فهمیدنت نازم
—————
چه شد یوسف که بیند این بـــرادر های قاتل را
پدر شد کور و درمـــانی نشد این خیل جاهل را
گهــــــر می باید و قــدر گهــــــر پرداز ِ عاقل را
به بــــــازار تمنا گوهــــــــــــــــــر بحر تغافل را
به میــــــــزان عیاری هر زمان سنجیدنت نازم
—————
کند مدهوش عالم چهـــــــره و روی پریسایت
قـــــدم هر جا نهی گل رویــد از خاک کف پایت
شود غــــــرق محبت هر که بیند نیــم ایمایت
زبـــان شانــــــــه می گوید بزلف فتنه پیــرایت
که با این سر کشیها گرد ســــر گردیدنت نازم
—————-
به جلوه تا در آید قامت ســــــرو سمن سایت
دل کبک دری خون گـــــــــــردد از رفتار زیبایت
شقایق داغ دل دارد ز رنگ ســـــرخ لب هایت
ز شبنـــم اشک میریزد صبا ای غنچه بر پایت
به حال گریــــــهء آشفتــــــگان خندیدنت نازم
—————
دل “محمود” سرشار است از هر چار سو بیدل
زمین و آسمـــــان را یافت تا شد رو برو بیدل
بیــــابد عالـــــم ِ دل تا نمــــــاید گفتـگو بیدل
بدست مردمــان دیده صبــــــح وصل او بیدل
گل حسرت ز گلــــــــــزار تماشا چیدنت نازم