پاکستان و طالبان: شراکت دیروز دشمنی امروز : احمد سعیدی
بعد از حمله پهپادی پاکستان در شهر کابل و ولایت پکتیا دانه های چیده شطرنج در سیاست پاکستان و طالبان تغییر مسیر داده است.
گفته های سخنگوی ارتش پاکستان امروز این پیام را تقویت میکند که اسلامآباد وارد مرحلهای از “فشار نظامی مستقیم علیه طالبان در افغانستان شده است.
به باور من پاکستان دیگر کنترولی که قبل از به قدرت رسیدن بر طالبان داشت حالا دیگر ندارد. طالبان پس از تسلط بر افغانستان، نهتنها از خواستههای اسلامآباد تبعیت نمیکند، بلکه با رقبای استراتژیک پاکستان (مثل هند) وارد تعامل شده است.
از طرف دیگر تحریک طالبان پاکستان (TTP) که اسلامآباد آن را دشمن داخلی و تروریسم مطلق میداند، از خاک افغانستان برای حملات استفاده میکند. طالبان افغان یا نمیخواهد یا نمیتواند جلوی آن را بگیرد.
سفر امیر خان متقی به هند همزمان با حمله TTP به نظامیان پاکستانی، پیام مستقیمی داشت: طالبان حاضر است از کارتهای امنیتی خود برای کسب حمایت بینالمللی (مخصوصاً از هند) استفاده کند.
اما واکنش پاکستان:
سخنگوی ارتش پاکستان بهوضوح گفته که “هر اقدامی برای امنیت مردم پاکستان لازم باشد انجام خواهد شد. این نشاندهنده تغییر دکترین پاکستان از تعامل غیرمستقیم به مداخله مستقیم نظامی است.
چشمانداز آینده:
اگر طالبان نتواند روابط خود با TTP را مهار کند یا از حمایت هند عقبنشینی نکند، احتمال افزایش حملات هوایی پاکستان با گذشت هر روز بیشتر خواهد شد.
در مقابل، طالبان نیز ممکن است حمایت از گروههای ضدپاکستانی را بیشتر افزایش دهد.
در نهایت، یک تقابل آشکار میان دو بازیگر متحد دیروز، و مخالف امروز به سمت رویارویی سرد و حتی گرم پیش میرود.
حرف آخر:
رابطه پاکستان و طالبان دیگر رابطه دوستی استراتژیک نیست، بلکه بهسوی رقابت منطقهای با ابزارهای امنیتی و نظامی حرکت کرده است.
