یکی از علایم بی ادبی روی برگرداندند وعدم توجه کردن در حین صحبت به طرف مخاطب و صحبت کننده است. این مطلب به مناسبتهای مختلف بنابر بر اهداف مختلف و از لحاظ عقیده حین صحبت مرد با زن و زن با مرد استثنآت خود را داشته و مفاهیم دیګر خواهد داشت اما در نشست ديپلوماتیک و پروتوکول دیپلوماتيك عدم توجه و دقت به مخاطب و در حين صحبت شخص مقابل توجه و نګاه مخاطب به جای دیګر غیر از مخاطب خلاف ادب در زندګی نورمال و خلاف پروتوکل ديپلوماتیک و خلاف ادب شمرده میشود.مجاز نیست و از آن باید برحذر بود.
بر مخاطب است تا حد ممکن این حالت را در صحبت ها بخصوص درملاقات ها و از جمله در ملاقاتهای دیپلوماتیک بطور دقیق مراعات و در نظر بګیرد.
بذل دقت وتوجه در گوش دادن به صحبت های جانب مقابل ، یكی از اصلی ترین نشانه های آداب معاشرت به صورت عام نیز است که نشانهء بهترین تمجید از جانب مقابل به حساب میرود واست. بنآ در حین صحبت با شخص در حالات مختلف تأمین رابطه با حرکت سر، چشم ، دست وبدن به صحبت کننده، مخاطب نشان میدهند که به صحبت های شان علاقمندی وجود دارد و در افاده نیز از تمام وسایل موجود( با‌‌‌‌‌‌ډی لانګویج) به دقت کار ګرفته میشود. همچو بکار ګیری وسایل و توجه در افاده و اخذ مطلب نشان میدهد که مطلب با بسیار دلچسپی وعلاقمندی افاده و اخذ میګردد. اما از جانب دیګر اگرشما در حین صحبت کردن جانب مقابل برخورد درست متناسب بعمل نیاورید، به صحبت ها به علاقمندی جواب نشان ندهید، در حین صحبت به جانب مقابل پشت دور دهيد، و يا چشم تانرا به جانب مقابل نه بلکه به جای دیگری بدوزیدید، و یا در حین صحبت شان مصروف چیز های دیگری شوید، ویا به ساعت دستی خویش نگاه کنید، ویا به لباس خویش دست بزنید ، ویا هم سوالات بی ربط که مرتبط به موضوع نباشد از صحبت کننده بعمل ارید ، ویاهم احیانآ فاژه ( فاجه) بکشید ، ویاهم مصروف سگرت کشیدن شوید ، ویا هم فاصله نشستن خویش را از حد معین و متناسب دور کنید و … همه ای این حالات را جانب مقابل بخود توهین وبی علاقمندی شما به صحبت خویش بحساب آورده، خلاف ادب و نزاکت است. این روش ها در عرف و پروتوکل ديپلوماتیک نیز قابل قبول نیست ودر نتیجه منجر به ایجاد روابط و تفكرات منفی و در بیشتر موارد سبب تیره ګی روابط و ایجاد خصومتها میشود. درملاقات های سیاسی ودیپلوماتیک بین کشوهار این عدم دقت از لحاظ و علت عدم فهم اهمیت و معنای آن و یا بې توجهی میتواند روابط دوکشور را خدشه دار ساخته و موجب تنش های سیاسی ګردد.
یکی از نقاط که ذکر آن را ضروری میدانم اینست که در وقت صحبت نباید در وسط صحبت جانب مقابل پرید. بگذارید ګوینده صحبت خویش تمام بعدآ اگر سوالی داشته باشید، سوال ویا هم صحبت نماید. به این ترتیب نشان می دهید كه انسان مؤدبی هستید و طرف مقابل هم بهتر می تواند گفته های شما را بشنود و بفهمد. راز سخنور خوب شدن، خوب گوش كردن هم است. بر ما همه و بخصوص دیپلوماتان کشور است تا به این و سایر پروتوکل ھا، عرف و عادات دیپلوماتیک و اصول عام نشست و برخاست که جز زندګی مودب و خوب است و منطق خویش را در زندګی روزمره نیز دارند توجه نموده و حتی درحین ملاقات از انداختن تسبیح خود دادری بدارند. و ما علینا الا البلاغ المبین