جناب رئیس جمهور من از سخنان جنرال جان نیکلسون که در کمیته نظامی مجلس سنای امریکا بخاطر ازدیاد حضور قوت های خارجی در افغانستان گفته است سخت نگرانم به گفته جنرال جان نیکلسون استراتژی افزایش نیرو در افغانستان به هدف کمک به دولت این کشور در برقراری ثبات و امنیت و نیز شکست بن‌بست جنگ با طالبان و دیگر «گروه‌های هراس‌افگن» باید در پیش گرفته شود وی حین که در کمیته نظامی سنا به پرسش های سناتوران پاسخ میداد گفت «اعزام نیروهای بیشتر را متحدان‌مان [اعضای دیگر ناتو] یا خود امریکا می‌توانند روی دست بگیرند و رفع این نیاز را متقبل شوند.» این جنرال امریکایی گفته است با چند هزار نیروی دیگر می‌توانیم بن‌بست را بشکنیم و جنگ را در افغانستان برنده شویم.
در ضمن جنرال نیکلسون از میزان بلند تلفات نیروهای امنیتی افغانستان ابراز نگرانی کرده این جنرال امریکایی روسیه پاکستان و ایران را نیز بخاطر بد تر شدن اوضاع افغانستان متهم نموده است .
جناب رئیس جمهور مردم افغانستان طی اضافه تر از شانزده سال حضور قوت های خارجی را در کشور خود تجربه کرده اند اگر از این جنرال امریکایی پرسیده شود زمانیکه اضافه تر از 120 هزار قوت های خارجی با همه ساز و برگ و در حدود 40 کشور در افغانستان حضور فعال داشتند آیا تروریزم سرکوب شد مشکل افغانستان حل گردید که حالا با آوردن پنج هزار یا ده هزار قوت های خارجی شما بتوانید افغانستان را از این بحران فراگیر نجات دهید به باور من ازدیاد حضور قوت های خارجی باعث تشدید جنگ گردیده و جنگ افغانستان را طولانی و طولانی تر میسازد و ویرانی ها را ویرانه تر خواهد ساخت به باور من حضور قوت های خارجی زمینه سرباز گیری را برای مخالفین دولت افغانستان نسبت به گذشته ده چند زیادتر میسازد. بخصوص سیاست های ضد اسلامی دونالد ترامپ و حضور عساکر امریکایی در افغانستان بحران های فراگیری را خلق خواهد کرد نمیدانم چرا
امریکا و ناتو بجای ازدیاد قو ت های نظامی خارجی بیشتر در افغانستان، اردو و پولیس و سایر نهادهای امنیتی افغانستان را تجهیز و تقویه نمی کنند اگر میخواهند جنگ را در افغانستان بازنده نشوند لازم نیست به خود زحمت دهند و سالهای بیشتری را از خانه و کاشانه شان دور باشند. فقط در راه حکومت داری خوب تقویه نیرو های مسلح فشار بر پاکستان میتواند خیلی از مشکلات را که در حال حاضر همه به آن دچار ایم از سر راه بردارد. به عقیده من
استمرار حضور نظامی راه حل ختم جنگ نیست، بلکه سناریوی تشدید جنگ است امریکا باید مانع مداخلات دیگران درافغانستان و. باید به پاکستان فشار وارد گردد تا از حمایت و تمویل تروریستان دست بردارد و از سوی دیگر امریکا باید مطابق پیمان امنیتی، به تجهیز و تمویل نیروهای امنیتی افغانستان آنچه که تعهد کرده بدون کم و کاست بپردازد. جناب رئیس جمهور به عقیده من نه تنها کشور های مداخله گر بلکه همه مخالفین دولت افغانستان میخواهند امریکایی‌ها در افغانستان حضور داشته باشند، زیرا ادامه جنگ یعنی ادامه حضور قوت های خارجی در افغانستان است.
امریکا اگر واقعا دوست مردم افغانستان است اردوی ملی ما را تجهیز و در راه حکومت سازی خوب گام های عملی بردارد. جناب رئیس جمهور به عقیده من
امریکا در افغانستان سیاست کج دار و مریض را دنبال می کند و اگر امریکا می‌خواهد کمک نماید، راه های دیگری وجود دارد تا مردم افغانستان بهتر بتوانند از خود و از حاکمیت خود دفاع کند . متاسفانه دیده می شود
جنرال‌هاي آمريكايي هم چنان سياست‌هاي غلط خود در عراق را در افغانستان تكرار مي‌كنند. به رغم افشاي روابط بسياري از فرماندهان و مقامات مسوول آمريكايي با رهبران جنگ طلب عراق جهت كسب ثروت‌هاي نامشروع از اين كشور، اين اقدامات تا به امروز در عراق و افغانستان ادامه يافته است. حتي اگر بخواهيم بعضی از مسئولین را از اين معادلات مستثني كنيم، متاسفانه بايد بگوييم كه بسياري از مسوولان دولت با رهبران جنگ طلب و تاجران مواد مخدر اين كشور رابطه و همكاري نزديك داشته و از حمايت بسياري از جنرال‌هاي آمريكايي برخوردار بوده اند. متاسفانه پديده‌ي فساد تا اقشار پايين‌تر حكومت نيز رسيده است . شرایط نشان میدهد كه ايالت متحده‌ي آمريكا پس از گذشت شانزده سال حضور نظامی تاكنون نتوانسته است هيچ يك از اهداف علني خود در اين جنگ را محقق سازد. بنابراين بقاي نيروهاي آمريكايي در اين كشور با توجه به واقعيت‌هاي موجود تنها منجر به گسترش دامنه‌ي شكست آمريكا در افغانستان خواهد شد جناب رئیس جمهور نتیجه اين جنگ با حضور قوت های فراوان خارجی امروز خود را با ادامه‌ي فعاليت طالبان در افغانستان نشان داده است. طالبان تا به امروز حتي قدرت‌مند تر از گذشته در اين كشور فعاليت مي كند و برغم آنكه نيروهاي آمريكايي دايره‌ي رويارويي با گروه طالبان و اعضاي القاعده را تا مرزهاي افغاستان با پاكستان گسترش داده‌اند اما رهبران اصلي القاعده تا به امروز همچنان زنده‌اند و رهبري اين شبكه را برعهده دارند . واقعيت‌هاي موجود در افغانستان نشان مي‌دهد كه آمريكا بايد با اتخاذ يك تصميم عاقلانه و قاطعانه پيش از دست دادن فرصت، عوض نظامی گری رهکار های دیگری را مطرح سازد . جناب رئیس جمهور
افغانها فرق میان امریکایی ها و کشور های دیگر خارجی قایل نیستند.همه را اشغالگر و علیه آنها دستبه اسلحه میزنند من اینکار را در طی دهه ۱۹۸۰ مشاهده کردم که تنفر روز افزون از نیرو های شوروی موجب شعله ور شدن یک خیزش گردید. امروز امریکا بنظر عده کثر افغانها فقط جای همان شوروی را اخذ نموده است.
جناب رئیس جمهور
اینکه گفته می شود افغانستان در بحرانی بالقوه قرار دارد، سخن گزافی نیست؛ چراکه نوع تعارضات آمریکا و ناتو (به عنوان بازوی نظامی آن) با کشورهای منطقه، در حوزه مسائل منطقه خاورمیانه و بحران سوریه، حقوق بشر اتهامات به کشور های منطقه تروریسم و افراط گرایی و غیره باعث شده است تا کشورهای منطقه در افغانستان با چالشهایی نظیر رویارویی با بازیگران رقیب و متخاصم مواجه شوند. حضور قوت های فدراتیف روسیه در مرز های تاجکستان آماده گی کشور های آسیای میانه علیه داعش یکی پی دیگری چالش زا اند.
قدر مسلم آنکه ادامه حضور نظامی کشورهای خارجی در افغانستان همان گونه که در سالهای گذشته دارای دستاورد امنیتی منفی بوده، در سال های آینده نیز آثار سوء خود را در آینده امنیتی و اقتصادی افغانستان و پیامدها و تبعات منفی آن بر کشورهای آسیای مرکزی، چین، روسیه، ایران و پاکستان بر جا خواهد گذاشت.
به باور نویسنده در واقع امضای پیمان امنیتی بین امریکا و افغانستان سر آغاز تثبیت جایگاه آمریکا در منطقه شده است. حضور پررنگ آمریکا در این منطقه نه تنها افغانستان را تحت سلطه خویش قرار داده است، بلکه برای تحت فشار قرار دادن کشورهای همسایه افغانستان، به ویژه ایران در مرحله اول و کشورهای آسیای مرکزی در مرحله دوم و چین و روسیه در مرحله بعد از استراتژی ایجاد بحران و مدیریت آن بهره خواهد جست. تروریسم در منطقه به شکل دیگری ادامه خواهد یافت و مبارزه با تروریسم تنها به افغانستان و پاکستان ختم نخواهد شد، بلکه بزودی داعش آسیای مرکزی و حتی مرزهای شرقی و جنوب شرقی ایران را فرا خواهد گرفت.همجنین اسلامگرایی افراطی چین و روسیه را نا امن خواهد ساخت .
واقعیت آنست که زمان انفعالی عمل کردن کشورهای منطقه در افغانستان به سر رسیده است و نباید منتظر مدیریت تحولات افغانستان توسط آمریکا و ناتو باشند، بلکه بایستی کشورهای منطقه نقش مثبت خود را در استقرار ثبات پایدار در افغانستان، ایفا کنند و لازمه تحقق آن وجود همسویی و همکاری کشورهای منطقه ای با یکدیگر، برگزاری نشست های منطقه ای و ایجاد مناسبات با افغانستان است. این آرمان زمانی تحقق میابد که دستان مزدور صفت و اجنت در رده های تصمیم گیری نظام وجود نداشته باشد آنگاه میتوان منافع ملی را با اهداف ملی یکجا تعبیر و تفسیر کرد. جناب رئیس جمهور امیدوارم بخاطر ازدیاد قوت های خارجی در افغانستان دولت مردان ما عاقلانه فکر کنند و مسئولانه تصمیم بگیرند ازدیاد قوت ها با در نظرداشت نکات فوق جنگ را تشدید و حاکمیت موجود را به چالش های جدی مواجه میسازد. به خارجی ها بگویید ما را در راه تجهیز و تمویل قوت های مسلح خود ما یاری و همکاری کنید دست مداخله گران را از افغانستان کوتاه سازید از این بیش از شما چیزی نمیخواهیم .