دراین تردیدی نیست که کرونا بحیث بیماری یک واقعیت است و حتا گفته می توان که بلای طبیعی و آسمانی است که هرچند قربانیان آن عام است و از همه گان چه قدرتمند و چه ثروتمند اند، یکسان قربانی می گیرد و اما بر فرق ستمگران تاریخ به مثابۀ رعد های کشنده و سنان های آتشین بیشتر می کوبد و غفلت زده گی و بی تفاوتی آنان را زیر پرسش برده و جباران تاریخ را تنبیه می کند تا بیش از این جهان را عرصۀ تاخت و تاز و مانور های سیاسی و اقتصادی و نظامی شان قرار ندهند. این به معنای انکار ویروس کرونا نیست و نمی توان از آن انکار کرد؛ زیرا این بیماری هر روز در سراسر جهان صدها قربانی می گیرد و به تعبیر این ویروس دموکرات است همگان را یک سان مورد حمله قرار می دهد. چنان رعب و وحشت را در سراسر جهان خلق کرده است که اثرات روانی آن کشنده تر از خود بیماری است.
امروز می بینیم که هر روز از شور و شعف زنده گی در جهان می کاهد و از میزان امید به زنده گی لحظه به لحظه به شدت کاسته می شود. اما نباید فراموش کرد که میزان این آسیب پذیری در کشور هایی مانند افغانستان به تناسب کشور های غربی اندک است؛ زیرا این مردمش از سال ها بدین سو شاهد کشتار ها و وحشت های بیرحمانه است که هر روز از بیگناه ترین انسان ها صد ها قربانی می گیرد. وحشت زده گی انسان غربی در برابر این ویروس ناموجه هم نیست؛ زیرا نسل پیشتر و نسل کنونی غرب پس از جنگ جهانی دوم در ناز و نعمت زنده گی کرده است و این حادثه در بهم زدن کاخ آرامش در غرب تاثیر ناگواری داشته است و از همین رو است که قربانیان این ویروس در غرب هر روز بیشتر می شود.
به هر میزانی که تسلیمی در برابر این ویروس افزایش یابد و انسان ها تسلیم آن شوند، به همان میزان قدرت حملۀ این ویروس افزایش می یابد و به هر میزان کی مقاومت و روحیۀ ایستاده گی در برابر این ویروس افزایش یابد، آسیب پذیری آن بیشتر است. بنا بر این حفظ روحیۀ نیرومند، به مثابۀ بزرگ ترین قدرت بازدارنده در برابر این ویروس است. هرچند ویروس کوید ۱۹ در این روز ها بر سر زبان ها افتاده و به گونۀ وحشت ناک و بی پیشینه ای مردم جهان را مورد تهدید قرار داده است. اما در مورد این ویروس در حدود چهل سال پیش در کتابی به نام “چشمان تاریکی” صحبت شده است. چشمانتاریکی ( رمانی دلهرهآور اثر نویسندهٔ آمریکایی دین کونتز است که در سال ۱۹۸۱ منتشر شد. داستان این کتاب دربارهٔ مادری است که میکوشد دریابد که آیا پسرش واقعاً یک سال پیش درگذشتهاست یا هنوز زنده است. از نظر برخی، به ویژه در شبکههای اجتماعی، این رمان شباهتهای زیادی با شیوع ۲۰–۲۰۱۹ کروناویروس دارد.[۴][۵][۶][۷] در چاپ اصلی سال ۱۹۸۱ این کتاب از عامل عفونی گورکی –۴۰۰ یاد آوری شده که در روسیه ساخته شدهاست. با چاپ مجدّد در سال ۱۹۸۹، این نام به ووهان۴۰۰ تغییر یافته اشت؛ اما ویژگیهای بیماری عفونی معرفی شده در این رمان تخیلی با کووید-۱۹ تفاوت بسیاری وجود دارد.[۸][۹][۱۰] نوسنده در این کتاب پیش بینی های دیگری نیز کرده و گفته بود که در سال ۲۰۱۵، عمل جراحی فقط با لیزر انجام میشود و نابینایی با نصب تراشههایی در مغز درمان میشود.[۸] (۱) فیلم آمریکایی به نام عفونت که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد؛ از ویروس شبیه به کورنا ویروس صحبت میکند که از چین به تمام دنیا رواج پیدا می کند.
کروناویروسها خانواده بزرگی از ویروسها هستند که برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ کشف شدهاند که بیماری های سرماخورده گی در انسان و حیوانات را در پی دارد. این ویروس ها دارای زواید تاجدار اند و برخی از این ویروسها دستگاه تنفسی را مورد حمله قرار می دهند و گاهی علائم خود را در روده و معده افراد نیز نمایان میکنند. این ویروس گاهی سبب سرماخورده گی های ملایم می شود که تا کنون چهار دستۀ آنان شناسایی شده اند. مانند؛ HCoV-229E ؛ HCoV-OC43 ؛ HCoV-NL63، کشف شده در سال ۲۰۰۴ و HCoV-HKU1، کشف شده در سال ۲۰۰۵ در هنگ کنگ می باشید. این چهار نوع کروناویروس، سبب بیماری می شوند و باعث عفونت سیستم تنفسی در کودکان و بزرگسالان میشوند.[۱۴]؛ اما انواع شدید تر این ویروس ها نیز وجود دارند؛ مانند سارس، مرس و کووید ۱۹. سارس در سال ۲۰۰۲ در چین کشف شد که از خفاش در انسان ها سراست کرده بود و بیش از ۸۰۰ تن را کشت. مرس نوع چدید تر این ویروس است که در سال ۲۰۱۲ در مردی ۶۰ ساله در عربستان شناسایی شد و به مرگ این بیمار انجامید. دومین مورد در مردی ۴۹ ساله در قطر کشف شد که او نیز در گذشت. این ویروس در آزمایشگاه شناسایی شد و به سندرس شناسایی شد که سبب مرگ ۸۵۸ نفر ګردید. کرونای جدید که کووید ۱۹ نام دارد، در ایالت ووهان چین شناخته شد. از میان نخستین افرادی که به این ویروس آلوده شدهاند، مشخص شد که دو سوم آنها با بازار عمدهفروشی غذاهای دریایی هوانان، که در آن حیوانات زنده نیز به فروش میرسد، ارتباط داشتهاند. علایم بیماری شامل تب، سرفه های خشک و گاهی مشکلات تنفسی مانند تنگی نفس، تندنفسی و گلودرد و آبریزش بینی است. (۲) این ویروس در محیطی بهتبر رشد می کند که آنجا شکر موجود باشد و بنا براین نخست بیماران باید از خوردن شکر خودداری کند. در ضمن مریض تا حد توان باید از خوردن غذا جلوگیری کند تا مواد شکر و چربی در وجود بیمار کاهش پیدا کند که در این حال کیتون در وجود ایجاد می شود و کیتون ها مانع ساختن کاپی های جدید برای ویروس می شود. ممکن یکی از دلایل عدم تکثر شتاب زدۀ آن در شماری کشور ها ناشی از عدم سازش این ویروس در هوا و فضای متفاوت حاره ای و غیر حاره ای باشد.
این به معنای آن نیست که این بیماری چنان خطرناک است که گویا در جهان بی پیشینه است و گفته می توان که شاید بیماری های دیگر ویروسی در گذشته ها بوده و باشند که خطر آن اگر به اندازۀ کوید ۱۹ نیستند، شاید از آن کمتر هم نباشند، اما شگفت آور این است که چگونه شده تا این بیماری بیش از اندازه کلان، گسترده، خطرناک و غیر قابل کنترول مطرح شده است و بنگاه های نشراتی و خبری غرب بیشتر از مراکز خبری شرق در دامن زدن آن پیشی گرفته اند. موضوع این ویروس یه تنش های لفظی بی پیشینه ای میان مقام های امریکایی و چینی شده است. چنان که چینایی ها بر ترامپ اعتراض کرده اند که نباید این ویروس را جنایی بخواند. این ویروس نه تنها زنده گی در کرۀ زمین را به خطر مواجه کرده است و شادابی و طراوت زنده گی را به تاراج گرفته است؛ بلکه تمامی ارزش ها را نیز مورد حمله قرار داده است که هیچ نهادی چه دولتی و چه مذهبی و چه فرهنگی و چه تاریخی و ملی از آن درامان نمانده است. شاید پرسیده شود که چرا این بیماری بیشتر از آن که خطرناک نیست، خطرناک نشان داده می شود، حتا زمزمه های جنگ جهانی سوم را در عقب آن به صدا درآورده اند. بنگاه های خبری قدرت های بزرگ جهانی با کوس و کرنا هر روز از آن یک هیولای جدیدتر ارایه می نمایند و به سرعت عجیبی تلاش می شود تا خطر آن کلان تر نشان داده شود و فرصت بیشتر برای این بیماری میسر شود تا تمامی نهاد ها رابیشتر مورد حمله قرار بدهد تا مردم بیشتر وحشت زده شوند و از این وحشت زده گی ها تاجران خون و سرمایه سود ببرند.
در این تردیدی نیست که کرونا یک بیماری کشنده و خطرناک است و اما شگفت آور این است که چگونه شده که بنگاه های بزرگ سیاسی و اقتصادی بزرگ جهان برای کلان نشان دادن و خطرناک ارایه کردن آن شتاب زده تر عمل می کنند. این بیماری به مراتب کم خطر تر از وبا ها و طاعون هایی است که در گذشته ها بشریت را تهدید کرده است. این مراکز بزرگ سیاسی و اقتصادی در غرب و شرق است که این بیماری را عرصۀ مانور های سیاسی و اقتصادی خود قرار داده اند و امروز دو کشوری بیشتر درگیر این بیماری اند که چندین سال روی مناسبات اقتصادی و تکس های گمرکی باهم دعوا داشتند. در این شکی نیست که این بیماری یک واقعیت است و اما نباید کشور های عقب مانده و رو به توسعه قربانی شکار قدرت های بزرگ اقتصادی جهان شوند. این در حالی است که این بیماری خیلی کم خطرتراز طاعونی است که در سال های گذشته حتا میلیون ها انسان را شکار خود نموده است. این بیماری به مراتب کم خطر و ضعیف تر از بیماری هایی چون برص و جنون جذام بوده است که حتا پیامبر اسلام برای انسان ها دستور داده است تا از آنها دوری جویند. تنها ویروس کرونا نیست که ناشناخته است و این ناشناختگی سبب تسلیمی به آن شود. بیماری کرونا بیشتر شبیۀ ریزش و سرما خورده گی است و نوعی از آن است و مثلی که ریزش واکسین ندارد و تا حال واکسین این هم شناخته نشده است و سال های سال این بیماری وجود داشته و ده ها انسان به آن مصاب شده و بهبودی یافته است. دلیلش این بوده که آن وقت ناشناخته بود و حالا که شناخته شده، قدرت های شیطانی جهان که جز برای غارت و تاراج دارایی های انسان های مظلوم روی زمین می اندیشند، تلاش می کنند تا آن را بزرگ و خطرناک معرفی کنند تا به اهداف شیطانی شان که همانا تجارت و صنعت مافیایی است، به بهای وحشت آفرینی های میلیون ها انسان مظلوم جهان به آن دست یابند.
ازهمین رو است که بیماری چنان هر روز فربه تر می شود و به آن دامن ز ده می شود که از آن مافیا های سیاسی و اقتصادی سود می برند و با دامن زدن به این بیماری به استفاده جویی های سیاسی و اقتصادی و نظامی شدت می دهند. از عمر این بیماری که بیشتر از سه ماه می گذرد و چنان به سرعت کلان تر شده می رود که به گونۀ آشکار فهمیده می شود، در عقب این کلان سازی ها مافیا های سیاسی و اقتصادی قرار دارند و کارشناسان سازندۀ اصلی این سناریو را چین و امریکا می دانند. این در حالی است که کارتل های و تاجران خون و سرمایه با وجود رسک اقتصادی کوتاه مدت از این بیماری سود برده و با تاسیس مراکز بزرگ زیر نام مبارزه با کرونا از آن سود می برند. با بودجه سازی های کذایی در کشور های جهان مافیا های اقتصادی و سیاسی خاصی از آن بیشتر سود می برند. چنانکه با کلان نشان دادن این بیماری ارزش بسیاری از مواد گوناگون غذایی و غیر غذایی در کشور های جهان، چنان بلند رفت که تاجران خون و سرمایه به بهای کشتن روح و روان مردم میلیون ها دالر از آن سود بردند. این در حالی است که این بیماری آنقدر خطرناک نیست که بیش از حد بزرگ نشان داده شده است . شاید این بیماری کم خطر تر از ایدس و بیماری های دیگر باشد. ویروس کوید ۱۹ پدیدۀ جدیدی نیست و پیش از این هم وجود داشت و اما به نسبت نبود چیت تشخیصی مردم از آن بی خبر بودند و این قدر احساس خطر هم نمی کردند و اما این بیماری آنقدر بزرگ ساخته می شود تا مردم هر لحظه بیشتر وحشت زده تر شوند و سود این وحشت زده گی ها به جیب مافیا های اقتصادی بزرگ جهان می ریزد.
حکومت، در کناراقداماتی چون اتخاذ تدابیر جدی صحی، تبلیغات منظم، ایجاد مراکز و ترغیب مردم به رفتن به مراکز صحی به گونۀ داوطلبانه و در ضمن کنترول بازار و پیش گیری از احتکار؛ مراجع دینی و رسانه ها ها را ترغیب نماید تا رسالت انسانی، میهنی، ملی و تاریخی شان را در پیوند به پیشگیری از شیوع این بیماری به خوبی انجام بدهند؛ زیرا مراجع دینی و علمای اسلامی رسالت دینی و میهنی دارند تا بجای تحریف افکار مردم از اصل مسایل دینی، به موضوع های مهم دینی چون توکل و قناعت و صبر و حلم و بردباری بپردازند و مفاهیم اصلی واژه های یادشده را به مردم توضیح بدهند تا مردم بدانند که چه زمانی نیاز به توکل و قناعت و انتظار است تا فرق میان توکل و قناعت و صبر کورکورانه و آگاهانه آشکار شود و مردم بدانند که توکل به معنای نفی امکانات نیست، بلکه استفاده از امکانات به یاری توکل است. با این سخن توکل در واقع محرک و یاور آدمی است در هنگام دشواری ها که درس بزرگ اعتماد به نفس را برای انسان داده و روح و روان او را تقویت می کند. اما با تاسف که.شماری ها پس از شیوع ویروس کرونا در جهان باب های فتوا های کذایی را گشودند و ناشیانه و نا آگاهانه زیر چتر دین بر ضد دساتیر اصلی قرآن و پیامبر فتوا های نادرست صادر کردند. آنان بجای ترغیب و تشویق سالم مردم برای مبارزه منطقی با ویروس کرونا ، برعکس جعل کاری و پنهان کاری کرده و مردم را به فریب کشاندند که شماری آخوند های ایرانی با تمسک زدن به دین بجای ترغیب مردم به داکتر برعکس آنان را به بوسیدن زیارت تشویق کردند این پنهان کاری های هد فمند سبب شد تا ایران به سومین کشور مصاب به ویروس کرونا و از جمله صادر کننده گان درجه اول این ویروس به افغانستان و کویت و پاکستان و اروپا بدل کردند. بسیاری از ملا های نادان بی توجه به آیات و احادیث پیامبر که باربار از نزدیک شدن انسان ها به بیماریهای خطرناک مانند حرام و پیس و طاعون منع کرده است. آنان با تمسک زدن به مفاهیمی با تعبیر و تفسیر های وارونه مردم را گمراه ساختند. در این شکی نیست که توکل و آنگاه به خداوند در هر حالی به خداوند یک امر دینی است و توکل و اعتماد به خدا است که برای انسان توانایی مقابله به تمامی دشواری ها از جمله امراض گوناگون را می دهد و برای انسان روحیه ء پایداری و ثبات و در ضمن فرصت مبارزه را مساعد می سازد. نه تنها این که حتا به وجود انسان قدرت مقابله را نیز می بخشد و توانایی های ترمیمی داخل دستگاه های بدن را تقویت می کند. این ویژه گی بدن آنقدر در بهبود ی بیمار تاثیر گذار است که حتا علم طبابت می گوید که دوا ها در واقع قدرت مبارز هء درونی در انسان را تقویت می کند و اگر این توانایی در وجود انسان نمی بود، دوا هم بر مریض تاثیر نداشت. توکل به خدا در واقع آب ریختن به ریشه های قدرت درونساز انسان است که بهتر و موثرتر از دوا در شفا بخشیدن بیمار نقش مثبت و تعیین کننده دارد. بنا بر این توکل در اسلام یک امری کورکورانه و بی هدف نیست، بلکه یک امری هوشمندانه و منطقی و آگاهانه برای رستگاری انسان از مشکلات گوناگون مادی و معنوی است.
پس بجا خواهد بد تا مراجع یادشده در کنار حکومت با استفاده از امکانات لازم تبلیغاتی بجای حادثه آفرینی و ایجاد فضای وحشت و اختناق مردم را به آرامش فرابخوانند تا فضا دست کم اندکی نارنجی شود و مردم احساس آرامش کنند. حکومت در این زمینه نیز با اتخاذ تدابیر لازم گام پیشتر بگذارد و تمامی امکانات را برای تقویت روانی مردم به کار ببندد و نه این که با تصمیم های شتاب زده فضا را بیشتر بحرانی و سرخ رنگ بسازد. مراجع و نهاد های دینی با توجه به رسالت انسانی و اسلامی شان مناره های مسجد را به تکیه گاۀ استوار معنوی مردم بدل کنند و با ورد خوانی ها و دعا خوانی برای مردم آرامش مذهبی ببخشند تا از دامنۀ وحشت وخوف تصنعی کنونی کاسته شود. به همین گونه رسانه ها هم به جای بزرگ سازی حادثه و تبلیغات شتاب زده و زردسازی فضای رسانه یی به تبلیغات مثبت و سازنده بپردازند تا مردم در فضای مطبوعات و رسانه ها احساس آرامش نمایند. در غیراین صورت خطر وحشت آفرینی کرونا در دفتر و و کوچه و بازار و مسجد و مدرسه کشنده تر از بیماری کرونا است. با تاسف که تا کنون نه حکومت و نه نهاد ها و مراجع دینی و نه رسانه ها دراین زمینه اقدامات آرامش بخش نکرده اند تا روح و روان مردم در برابر شیوع بیماری کرونا تقویت شود و احساس آرامش نمایند.
روی همرفته مردم ما امیدوار اند که کرونای ویروسی بر کرونای سیاسی در کشور پایان داده و اختلاف داخلی میان دو حکومت از یک سو و اختلاف آنها با گروه های سیاسی و از سویی هم اختلاف آنها با طالبان حل شود و بر فصل نیم قرن خونین افغانستان نقطۀ پایان گذاشته شود. شاید یکی از اعجاز این بیماری همین باشد که بر تمامیت خواهی سیاسی و گروهی پایان داده و ناقوس وحدت سیاسی و وحدت ملی را در کشور به صدا درآورد.مردم افغانستان امیدوار اند که ویروس کرونا بر کرونای سیاسی افغانستان غلبه حاصل کند و احساس ملی و اقتدار ملی و احساس مردم دوستی در سیاستگران و زمامداران کشور آنقدر صعود نماید و در سکوی بلند انسانی تمکین نماید که چتر گسترده و سنگین را بر فضای قدرت طلبی ها، تمامیت خواهی ها، قوم پرستی و گرایش های منحط تباری پهن نماید و بر اخلاق سیاسی رذیله در کشور پایان بدهد و بجای آن جوهرۀ اخلاق که ایثار و خود گذاری است، در آنان سبز شود و به بیخ و بن رسیده و به برگ و بار بنشینند تا ایثار در مکتب انسانیت برخاسته از مزرعۀ دین معنای واقعی اش را پیدا کند و این موضوع تحقق عینی پیدا کند که ایثار عملی است برضد خود و به سود دیگران. در این صورت است که این گفتۀ معروف تحقق پیدا می کند که “الهی شری بخیزد که خیر ما در آن نهفته باشد.”