ای آه سحـــر گـــاه تو آخــر اثــــری بخـش
ای ناله شبگیـــر خــدا را ثمـــــــــری بخش
بی بـــرگ و نـــوا مانده ام خسته و نـــــالان
آخـــر تو هم ای شاخــه امیــــــد بـری بخش
از آنچه نصیب دگـــران کـــردی و دادی
ای دست قضا بـر من مسکین قدری بخـش
در کنج قفس آتش غم بـال و پرم ســــوخت
بگشا درِ این بنـــد و مـــرا بال و پـری بخش
افسرد در این خلــوت غـــم شمـــع وجــودم
ای عشق فــــروزنده بجــــانم شرَری بخــش
ای ساقــی از آن جــــام کـــه دادی به حریفان
لطفی کن و مـــا را هم از آن مختصری بخش
گمراهی مـــا یکسره از بی بصـــری بـــــــود
ای کعبه ی مقصـــود تــو ما را بصـــــری بخش
از دست دل خویش به جــان آمــدم ای عشق
این دل ز “مؤید” بسَتـــــان بــر دگــــــری بخـش
مؤید ثابتی