ای ناله شبگیر ؛ شعر از : مؤید ثابتی

ای آه سحـــر گـــاه تو آخــر اثــــری بخـش

ای ناله شبگیـــر خــدا را ثمـــــــــری بخش

بی بـــرگ و نـــوا مانده ام خسته و نـــــالان

آخـــر تو هم ای شاخــه امیــــــد بـری بخش

از آنچه نصیب دگـــران کـــردی و دادی

ای دست قضا بـر من مسکین قدری بخـش

در کنج قفس آتش غم بـال و پرم ســــوخت

بگشا درِ این بنـــد و مـــرا بال و پـری بخش

افسرد در این خلــوت غـــم شمـــع وجــودم

ای عشق فــــروزنده بجــــانم شرَری بخــش

ای ساقــی از آن جــــام کـــه دادی به حریفان

لطفی کن و مـــا را هم از آن مختصری بخش

گمراهی مـــا یکسره از بی بصـــری بـــــــود

ای کعبه ی مقصـــود تــو ما را بصـــــری بخش

از دست دل خویش به جــان آمــدم ای عشق

این دل ز “مؤید” بسَتـــــان بــر دگــــــری بخـش

مؤید ثابتی