ماموریت عبدالله شادان و آصف معروف دو خبرنگار سرآمد ما در بی‌بی‌سی فارسی به اتمام رسیده است. من به عنوان تحلیل‌گر و پژوهش‌گر علوم سیاسی و حقوق بین‌الملل بار ها توسط این دو ژورنالیست برجسته مصاحبه شده‌ام. بدون‌شک هردو شخصیت رسانه‌یی از بهترین‌های روزگار ما هستند.
سه ویژگی مشترک در کار شادان و معروف:
نخست، پرسش‌گران حرفه‌یی
هر دو روی شکل‌گیری و طرح پرسش‌ها کم‌نظیر بودند. آن‌ها روی پرسش‌ها ساعت‌ها کار می‌کردند و در تلاش پیداکردن پاسخ های سازنده بودند. این رسالت اصلی هر خبرنگار تخصصی است. این ویژگی نمایان‌گر فهم و آگاهی بالایی آنان از حوادث در افغانستان و جهان بود.
دوم، تخصص‌گرایی
وقتی شادان و معروف مقاله‌یی می‌نوشتند و یا تحلیلی را پخش می‌کردند، در می‌یافتی که چقدر امانت خبر، استقلال تحلیل و حساسیت زمان را رعایت کرده اند. تخصص من حقوق بین‌المللی، روابط بین‌الملل و حقوق بشر است. بار ها شاهد تماس‌های هردو بوده‌ام که برای تهیه یک خبر و یا نظر مشوره هایم را در این سه زمینه می‌گرفتند تا اصل تخصص‌گرایی را رعایت کنند. در سایر موارد نیز با متخصصین بخش‌ها در مشوره بودند.
سوم، ادبیات نغز
هرباری که توسط این دو فرهیخته‌ی گرامی مصاحبه شده‌ام، از ادبیات و روش بیان شان لذت برده ام. در دنیای سرگردان رسانه‌یی ما، شما کم‌تر با مصاحبه‌کننده‌ی حرفه‌یی برمی‌خورید. ولی شادان و معروف استثنا بودند. آغاز، محتوا و انجام هر برنامه، عالمی از اطلاعات را به شنونده تحویل می‌کرد. این‌ست معنای حقیقی رسانه و خبرنگار.
این سه ویژگی، شادان و معروف را در صف خبرنگاران توانمند بخش جهانی بی‌بی‌سی قرار می‌دهد. من به آرامی می‌توانم ادعا کنم که شادان و معروف کیفیت خبرنگاران حرفه‌یی جهان را دارا بودند. از این‌رو هردو بیش‌تر ۳۰ سال را در این رسانه‌ی معتبر کار کردند که جای بسا افتخار و مباهات برای همه‌ی ما است.
شادان عزیز و معروف گرامی!
ختم ماموریت موفقانه‌ی تان‌را از صمیم قلب تبریک و تهنیت می‌گویم و از شما برای این سال‌های دراز سپاس‌گزارم. به یاد داشته باشید که گوش‌های دل ما پشت صداهای نازنین شما تنگ خواهد شد. صدا جادویی شادان عزیز که از دوران کودکی با دیکلمه های بی‌همتایش در دل و جانم نشسته، انوشه خواهد ماند. برنامه های هنری و تحلیلی معروف عزیز سال‌های سال جایش را در آرشیف دل‌های ما خواهد داشت.
باور کنید دلم برای پرسش‌های ژرف شما تنگ می‌شود. اما چه باید کرد. به قول دوست مشترک امیر جان صبوری عزیز:
زندگی همین است
گاهی باهمی، گاهی بی‌همی،
گه چنان و گه چنین است.
امیدوارم تا داشته‌های تان را با نسل جوان ما شریک سازید.
فراموش نکنید که شما هر دو هنوز بسیار جوان هستید که دیگر کاری نکنید. ما منتظر کار های ارزشمند شما هستیم.
خوش‌بخت باشید.
م ستیز
ششم جنوری سال ۲۰۲۵