عیب مکن گر سخنم سو خته
آتش دل جان و تنــم سو خته
برخــــم آزنـــــگ جــفا آمده
شعله ء غــــمها بدنم سو خته
قبر شهیدء به نوا گشت و گفت
راکت دشـمن کفنم سو خـته
تازه عروسء به فغان میسرود
آتش بم پیراهــــــنم سو خته
گشــته چمـــن کوره آتشفشان
شــاخ گل و نسترنم سو خته
ترک چمن کرده چرا عند لیب
لانه ء مرغ چمـــنم سو خـته
دور شدم گر ز دیــارم (ظفر)
خصم جفا جو وطنم سو خته