دوستان گرانقدر در این روز ها که در آستانه تجلیل از هشتم مارچ قرار داریم و با انتشار مقالات سایت های انترانتی و اخبار و جراید را بااستفاده از واژه های ناب برای زیبای مقالات خویش استفاده و رنگین میسازیم ُ اما ایکاش یکبار به واقعیتهای تلخ نظر اندازیم و عملکر حقوقی واقعی زنان را در طی 13 سال حاکمیت مجاهدی و طالبانی مرور مختصر نمایم . در این مدت نه تنها در جهت تامین حقوق زنان کار عملی ُ مثمر و چشمگیر صورت نگرفته بلکه تجاوز به حیثیت ُ ناموس ُ تحقیر و توهین ُ ترور و سنگسار و بااتهامات بیمورد به زندان کشیدن زنان در سر خط اخبار داخلی و جهانی در مورد زنان افغانستان قرار داشته است.
انجمن های نام نهاد زنان ُ وزارت امور زنان ُ کمیسون حقوق بشر در افغانستان در جهت روشنگری زنان و اعاده حقوق شان کار مفید ومثمر انجام نداده اند. بخاطر تجلیل از جشنواره های تجملی و تبلیغاتی ما نمیتوانیم خود را فریب بدهیم که گویا همه حقوق نیم پیکر جامعه اعداده شده است . به مصداق این ادعا و با تائید شعر ی از نذیر ظفر که میفرمايد :
برناکسان غمهای وطن بیتفاوت است – درد تو و شکایت من بیتفات است
از گفته ها نگشت مراد دلم حصول – بر بیخرد بیان و سخن بیتفاوت است
کار تبر شگستن اشجار باغ است – فریاد عندلیب چمن بیتفاوت است
بر مردگان ساکت و متروک قبر ها – دزدیدن هزار کفن بیتفاوت است
از بهر سیل کور که آید پر از جنون – صحرا و دشت و باغ و دمن بیتفاوت است ُ با تعبیر همین شعر توجه تان را به شکایت زنان در این کلپ جلب میدارم و هم چنان تقاضا میدارم که نوشته خانم ماریا بشیر را که در سایت هشت صبح به نشر رسیده است و در اخیر نقل شده است ُ مرور بدارید .
حامد کرزی برادران ناراضی خود را که با کمربند های انتحاری که دستگیر شده اند
-
از زندان رها میکند ولی یک زن هشتاد ساله را که گناهی نداره نه
ماریا بشیر: والی طالبان مدارک تحصیلی‌ام را پرتاب کرد و گفت: برو به خانه بنشین!
چهارشنبه ۷ حوت ۱۳۹۲
«افغانستان به روایت دیگر» کمپاینی است که به وسیله آرمان شهر/ OPEN ASIA و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر (FIDH) به مدت ۱۰۰ روز تا انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان جریان دارد. در این کمپاین شخصیت‌های برجسته اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با گفتگو در مورد جامعه‌ای که در برگیرنده حقوق زنان و حقوق انسان باشد، صدای مترقی افغانستان را به گوش می‌رسانند. حامیان رسانه‌ای این کمپاین روزنامه ۸صبح و در سطح بین‌المللی روزنامه انگلیسی زبان هافینگتن پست هستند.
اگر خاطره‌ای دارید که در آن حقوق بشری شخص شما نقض شده و این مساله در زندگی شما تاثیرگذار بوده، برای ما نقل کنید.
در دوره طالبان، با اعلام ممنوعیت کار خانم‌ها، کار خود را از دست دادم. در اعتراض به این وضعیت، همراه حدود چهارصد خانم دیگر، با در دست داشتن مدارک تحصیلی‌مان، در
مقابل دروازه مقام ولایت تجمع نمودیم. من در صف اول تجمع‌کنندگان بودم. با دیدن والی سعی کردم از میان جمعیت خود را به او برسانم و مدارک تحصیلی‌ام را به او نشان بدهم، به این امید که بتوانم دوباره به سر کار خود برگردم، اما والی آن‌ها را به طرفم پرتاب کرد و گفت: برو به خانه بنشین!
سه دست‌آورد مهم دوران جدید چه بوده است؟
بزرگ‌ترین دست‌آورد توشیح قانون منع خشونت علیه زنان است. دیگری، تغییر وضعیت زندگی زنان و سهم‌گیری آنان در عرصه‌های سیاسی مثل پارلمان، مجلس سنا و شوراهای ولایتی است. آزادی بیان را نیز می‌توان از دست‌آوردهای خوب این دوران محسوب کرد.
چه چیزی در دوران جدید اعتماد شما را جلب کرده و شما آن را به‌عنوان یک نوآوری و ابتکار مثبت ارزیابی می‌کنید؟
افزایش آگاهی حقوقی و سیاسی مردم، تا اندازه‌ای باعث جلب اعتماد من شده است. جنگ‌های سی‌ساله نیز مردم را با حقوق سیاسی و مدنی‌شان آشنا ساخته است، به‌خصوص جوانان کشور که در راستای شناخت حقوق شهروندی و آگاهی بخشی در این زمینه بسیار تلاش کرده‌اند.
مهم‌ترین ترس امروز شما چیست؟
ترسم از این است که قبل از آن‌که جامعه ما به خودکفایی برسد و نیروهای امنیتی کشورمان تقویت شوند، جامعه جهانی ما را تنها بگذارد. گسترش فساد اداری در نظام کشور نیز در حال حاضر مرا بسیار نگران ساخته است.
از نظر شما سه چالش بزرگ پیش روی افغانستان چیست؟
تعصبات کور و شناخت غلط و عدم آگاهی از واقعیت اسلام، عرف و عنعنات ناپسند که با مسایل دینی خلط شده و نبود روحیه وطن‌دوستی در بین مردم، بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که پیش روی افغانستان قرار دارند.
فکر می‌کنید جامعه امروز اجازه خواهد داد که دوباره سناریوی بسته شدن مکاتب به روی دختران و عدم حضور اجتماعی زنان تکرار شود؟
آرزو دارم جامعه از تکرار این سناریو جلوگیری کند. اما اگر هم‌چنان قوه دگرستیزی در بین مردم حفظ شود و دخالت‌های کشورهای همسایه به همین صورت ادامه پیدا کند و از طرفی فقر و بی‌کاری نیز کاهش نیابد، امکان دارد که این سناریو بازهم تکرار شود.
آیا خاطره‌ای دارید که در آن حقوق بشری یکی از اعضای زن خانواده و یا آشنایان شما نقض شده باشد؟
بیشتر خاطراتی که حقوق بشری مردم در آن نقض شده به دوره تاریک طالبان بر می‌گردد. یادم است در آن دوران، برادرم که کار دولتی خود را از دست داده بود به‌وسیله تاکسی امرار معاش می‌کرد. یک روز تنها به جرم این که موتر خود را جلو موتر طالبان پارک نموده بود به‌شدت مورد لت‌وکوب قرار گرفت و با وضع بسیار تاسف‌باری به خانه برگشت. هرگز آن صحنه و آن اتفاق را فراموش نمی‌کنم.
سه عامل بازدارنده در مقابل مشارکت زنان چیست؟
عدم اعتماد جامعه و حتا قشر روشنفکر آن به زنان و توانایی‌های آنان، نبود اعتماد و انسجام بین خود زنان، به فراموشی سپردن وعده‌های حمایتی دولت و جامعه جهانی از زنان، از عوامل مهم بازدارنده برای مشارکت زنان در بخش‌های مختلف است.
سه مطالبه عمده زنان به‌طور کلی چیست؟
تطبیق و اجرایی شدن تمام قوانین نافذه کشور، تا به این وسیله احکام قانون از بند اوراق رها شوند و جنبه عملی پیدا کنند. از بین رفتن نقش سمبولیک زنان و به رسمیت شناختن آنان به‌عنوان شهروند افغانستان، هم‌چنین احترام گذاشتن به حقوق انسانی و شهروندی زنان.
منابع قابل اتکاء در داخل افغانستان برای پیشبرد حقوق و مطالبات زنان کدامند؟
بخش‌هایی از پولیس، خارنوالی مبارزه با خشونت علیه زنان، وزارت امور زنان و کمیسیون حقوق بشر افغانستان از نهادهای قابل اتکاء به‌شمار می‌روند.
برای دخترتان چه آرزویی دارید؟
آرزو دارم دخترم به جایگاهی برسد که زنان دیگر جهان به آن رسیده اند. مانند آنان از حق انتخاب همسر، مسکن، حق کار و دیگر حقوق انسانی برخوردار شود.
در حوزه خصوصی یا عمومی یعنی فعالیت‌های فعالیت‌های مدنی حرفه‌ایی خود برای رفع موانع ذکر شده از جمله تبعیض چه کرده و چه می‌کنید؟
سعی کرده‌ام حقوق دیگران را مراعات کنم، توانمندی‌های زنان را درک کنم و آنان را تشویق کنم. اگر زنی برای احقاق حقوق خود به من مراجعه نموده، سعی کرده‌ام با کمک همکارانم مشکلش را در کم‌ترین زمان ممکن حل کنم.
اگر پیام خاصی دارید بفرمایید؟
پیام من این است که زنان با شناخت و انتخاب دقیق، سهم خود را در انتخابات حفظ کنند. نگذارند که دیگران مانند پدر و مادر، وکیل گذر و ارباب محل شان در تصمیم‌گیری‌شان دخالت کند. مستقلانه، هوشیارانه و آزادانه در انتخابات شرکت کنند و برای کسب اطلاعات در مورد نامزدان انتخابات به زنان فعال در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مراجعه کنند.
روزی یک مصاحبه از کمپاین افغانستان به روایت دیگر را در روزنامه ۸صبح بخوانید.
برای خواندن متن کامل این مصاحبه لطفا به وبسایت آرمان شهر مراجعه کنید و آن را به انگلیسی در وبسایت روزنامه هافینگتون پست (Huffington Post) بخوانید. هم‌چنین این مصاحبه‌ها در وبسایت فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر (FIDH) نیز قابل دسترس است.
وبسایت آرمان شهر: http://openasia.org
وبسایت روزنامه هافینگتون پست: http://www.huffingtonpost.com/unveiling-afghanistan/
وبسایت فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر: www.fidh.org