آن تیشه که ریشه ام شکست، از من بود
آن قفـــل که خانـــــه ام ببست، از مـن بود
من گِلــــه و شکـــوه یی ز دشمـــــن نکنم
تیـــری که به سینـه ام نشست، از من بود
*****
ایــــوای ز دســـــتِ دشمــنِ دوســـــــت نما
کاری بکنــــــد که بشکنـــــــد گــــــــردن و پا
من صــــدقه ی آن دشمـــــنِ یکــرنگِ خودم
یک تیـــــر خـــــــورد، یکــــــــی فرستد بر ما
*****
لعنــــت به کسی که یـــــارِ یکــــــرنگ نبود
در خـــوب و بـــــدِ زنـــــدگـی با ننــــگ نبود
مردانــــه شکستِ خـــــــود بـــــاور می کرد
در هـــر قدمـــــی در پیـــــی نیـــــرنگ نبود
*****
دنیــــا گـــــذران است و گـــــــذر بایــــــد کرد
تفریقی میـــــانِ خیـــــــر و شـــــــر باید کرد
ما میرویــــم و خاطــــــــــره هـــــــا میمانـــد
هــــر خاطـــــره را پُــــــر گل و زر بایــــــد کر