باکی گویم درد پنهان ترا
اشک غم در چشم گریان ترا
با کی فریاد آورم از عمق دل
قصهُ خواب پریشان ترا
از سرا پایت زبس خون میچکد
لاله افروخته بیابان ترا
خصم دون دایم به قصد جان تو
غم ببارد خاک ویران ترا
از شب تارت کی را گویم سخن
کس ندیده صبح رخشان ترا
دردتو ،رود کرانه نا پدید
کی رها سازد گریبان ترا؟
بانگ فریادت نگنجد در جهان
آتش افتاده نیستان ترا
کی به پایان آید این درد ودریغ
تا نبینم داغ هجران ترا
کی شود با یکدلی گامی نهیم
جادهُ سبز وچراغان ترا
کی به فرجام آید این دور عذاب
کس نگیرد راه جولان ترا
کی بکف گیریم عنان خویش را
تا ندزدند سفرهُ نان ترا.
هالند -اکتوبر ۲۰۱۵
نورالدین همسنگر