فکر میکنم در تشخیص نیاز ها مغالطه ویا سوء تفاهم صورت گرفته مثلا وجود پایگاه های نظامی آمریکا در افغانستان ویا امضای قرار داد های امنیتی نیاز افغانستان است ویا آمریکا؟اگر به موقعیت امریکا ونوع رابطه آن با پاکستان وموجودیت پایگاه های گستردۀ آن در کشور های عربی حوزۀ خلیج عرب و آسیای میانه نظر انداخته شود به این واقعیت پی می بریم که امریکا هیچ نیاز به ساختن پایگاه نظامی در افغانستان ندارد.عدۀ از مبصرین وتحلیلگران سیاسی تبصره میکنند که آمریکا از افغانستان به مثابۀ تخته خیزی بسوی ایران استفاده میکند این تحلیل قدری سطحی وضعیف به نظر میآید
چون آمریکا در کشور های پایگاه دارد که از لحاظ مذهبی صد در صد با ایران مخالف اند وگذشته ازآن مشکلات ارضی نیز دارند وهم پاکستان بمثا به هم پیمان استراتیژیک ، با إعتبارودایمی آمریکا نیاز امریکارا نسبت به افغانستان کم ساخته خصوصا حالا که روابط آمریکا وپاکستان بهبود یافته واینکه سخنگویان قصر ریاست جمهوری ووزارت خارجه افغانستان میگویند ما در بدل ایجاد پایگاه های نظامی امریکا ازان کشور تقاضای امتیاز بیشتر میکنیم کاملا واهی وعاری از حقیقت است بلکه ایشان پشت پرده امتیاز میدهند تا نیرو های امریکا همچنان باقی بمانند.
دو روئی در سیاست: برو که ترا خوش ندارم وبمان که من را گرگ نخورد وقتی از فساد وبی کفایتی انتقاد میشود باید بروند اما وقتی می بینند سر مایه های باد آورده شاید از کف برود باز میگویند پایگاه وقرار گاه امنیتی .سران کشور ادعا دارند که میخواهند در ازای پایگاه های محدود آمریکا در افغانستان ورفع مصئونیت های قضای از سر بازان موجود در افغانستان از آمریکا امتیاز تجهیز مکمل نیرو های مسلح افغانستان را بگیرند.اول اینکه امریکا بخاطر احترام وحرمتی که به قانون اساسی خود دارد به هیچصورت اتباع خودرا به اطاعت از قوانین کشور های دیگر نمیکند ودر هیچ کشور دنیا اینکار را نکرده است وهر کشوریکه تقاضای رفع مصئونیت قضائی سر بازان آمریکائی را در خاکش نموده آمریکا از ساختن پایگاه وابقای سر بازانش در آنجا صرف نظر کرده ومثال نزدیک آن کشور عراق است که آمریکا با وصف تحمل تلفات سنگین جانی ومالی باز هم عراق را بحالت خودش گذاشت وبجای آن بهار عربی را حمایت وتشویق کرد که حالا با تر کیدن سر طان سوریه تحولات غیر منتظرۀ در عراق پیشبینی می شود از قبیل جدائی مکمل کردستان وبر گشت مجدد سنی ها به قدرت که تظاهرات این روز ها نشانه کوچک ویا همان جرقه است که به خرمن ثبات کشور های چون لبیبی ومصر وسوریه زده شده است وافغانستان هم در صورت خود خواهی منتظر تحولات مشابه باشد.
خشم مسئولین امنیتی بلند پایه آمریکا نسبت به قدر نا شناسی حامد کرزی: اینکه حامد کرزی یکی از مهره نهایت مورد تأئید استخبارات آمریکاست هیچ شکی وجود ندارد اما بلند پروازی های این آقا که آمریکارا مورد انتقاد قرار میدهد دو معنی دارد یا مردم افغانستان را إغوا میکند ویا اینکه قدر نا شناس ونا عاقبت اندیش است. با این همه ناز وادا ها ونا رضائیتی ها مقامات امریکائی تا هنوز آنرا مهرۀ مناسب در گوشه از سر زمینهای تحت حمایتش میداند ولی با آنهم وزیر دفاع آمریکا در برابر انتقاد های حامد کرزی از آمریکا در یک عکس العمل آرام گفت حامد کرزی بجای این همه قدر ناشناسی بهتر است خودرا اصلاح کند و فراموش نکند که خون هزارن سر باز آمریکای بخاطر دوام اقتدار او در افغانستان ریخته وبایست از جامعه جهانی تشکری کند واگر این ثبات نسبی را نتیجه زحمت کشی های خودش میداند بهتر است هیچ فردی امریکائی در افغانستان نباشد، لذا همانطوریکه امریکا در نتیجه خروج از عراق هیچ چیزی را از دست نداد با خارج شدن از افغانستان هم چیزی را نخواهد باخت این کشور های عراق وافغانستان اند که به تحریک وتشویق کشور های همسایه پشت خودرا خالی ساخته ودر نهایت بار دیگر بار مشکلات را به تنهای بردوش میکشند. افغانستان در طول تاریخ خام بازی کرده وحامیان خودرا اشغالگر ومداخله گر خوانده وسر انجام افغانستان را میدان اشوب وتنش های داخلی ومنطقوی ساخته واکت فعلی حامد کرزی ریشه در اکت های شاه شجاع دارد که در واپسین روز های اقتدارش مردم را علیه انگلیس به جهاد ومقاومت تحریک میکرد.
آمریکا و تکرار دو اشتباه در یکر کشو : آمریکا بزودی فهمید که اول در لشکر کشی به عراق مرتکب اشتباه شده و دوم اینکه زمینه بر قراری یک حکومت شیعه مذهب ایرانی مشرب را برهبری نوری المالکی را مساعد ساخت.وقتی عراقی ها دست به تظاهرات زدند امریکا هم تصمیم خروج را گرفت ونتیجه این تصمیم سالهای بعد معلوم میشود که عکس العمل مثبت بوده ویا منفی . من فکر میکنم دموکراتها با خروج زود هنگام خواستند از ادامه اشتباه خود جلو گیری کنند. سران عراق نیز در بدل پایگاه های نظامی از امریکا امتیاز میخواستند امیتاز از کسیکه ایشان را از شر صدام نجات داد وبه اقتدار رسانید وامتیاز بیشتر از توان آمریکا بیرون بود. از بعد سیاسی مأموریت عراق وافغانستان خواست جمهوری خواهان آمریکا بوده همان مأموریت که سیاست واقتصاد آمریکا در هم شکست وحال بارک اوبا مای دموکرات که از بی مهری وکار شکنی های جمهوری خواهان در رنج است میخواهد بار این مسئولیت نا خواسته را از دوشش بر دارد همانطوریکه از عراق بیرون شد میخواهد از افغانستان هم بیرون شود، چنانچه در پیوند وبه سفر جناب حامد کرزی به آمریکا که بخاطر امضای قرار داد های امنیتی قصد چانه زدن وامیتاز گرفتن از آمریکا را داشت مشاور امنیت ملی آمریکا گفته هیچ چانه زدن وامتیاز دادن در کار نیست واگر قرارداد امنیتی نیاز افغانستان نباشد ونجات مردم افغانستان از شر طالب والقاعده واستخبارات پاکستان امتیاز حساب نشود دیگر مسئولیت نیرو های آمریکا به پایان رسیده وبعد از سال دو هزار چهارده هیچ فرد از نیاز سرر بازان امریکائی در افغانستان باقی نخواهد ماند چنانچه در کنفرانس مشترک حامد کرزی و بارک اوباما آنچه مشاور امنیتی امریکا گفته بود به حقیقت پیوست .حال نوبت افغانستان است تا راه مناسب را انتخاب کند مزدوری پاکستان و یا پیمان به امریکا.
افغانستان در مقایسه با عراق: استفادۀ از واژه های موقعیت جیو پولتیک وذخائر زیر زمینی وروی زمینی بخاطر استدلال روی هجوم وبقای غربیها به افغانستان یک سلسله واژه های دهن پرکن وغیر واقعی است. افغانستان برای امریکا نه جیو پولیتیک است ونه ذخائر زیر زمینی آن نیاز های یکماهه امریکارا مرفوع میسازد.آنچه نیاز بشریت را مرفوع میسازد مغز انسان است که جهان را دیگر گون ساخته آسمانهارا خراشیده وقعر زمین را کاویده چیزیکه در افغانستان تا هنوز یخ زده است.بلی عراق نسبت به افغانستان هم جیو پولتیک بود وهم سر مایه های نفتی آن چشمگیر بود اما چون رهبران سیاسی آن از حضور آمریکا دلتنگ بودند امریکا هم از عشق یکطرف صرف نظر کرد وراهش را گرفت ولی چاشنی مشکلات را بر سر راه حکومت عراق گذاشت که سالهای آینده خواهد کفید. با آنهم عراق نسبت به افغانستان به سرعت در حال گذار بود و توانست نظامش را سا مان بخشد اما افغانستان طی یازده سال تا هنوز نتوانسته یک ادارۀ سالم ومورد إعتماد مردم وجامعه جهانی را بوجود آورد،وبخاطر سر پوش گذاشتن بر بی کفایتی های گسترده همیشه بر هم پیمانان خارجی انگشت گذاشته چنانچه شخصی رئیس جمهور عامل ومقصر أصلی نا امنی، فساد وقاچاق وضعف مدیریت درافغانستان را آمریکا وناتو معرفی کرده است.به همین دلیل افغانستان را مانند عراق رها میکنند آنجاست که دوباره تأسیسات خاکستر خواهند شد و کشور بطرف بحران عمیق سوق داده خواهد شد .