« ای ملت معظم افغانستان ! من عهد بستم که بایستی دولت افغانستان مانند سایر قدرت های مستقل جهان در داخل و خارج کشور آزاد و مستقل باشد ٬ ملت افغانستان در داخل و خارج آزادی کامل داشته و ازهرگونه تجاوز و ظلم محفوط ومردم فقط مطیع قانون باشد وبس» گفتار شاه امان الله خان غازی
تذکر مختصر در باره بیرق های افغانستان
در این روز ها بخاطر بزرگ داشت از استقلال کشور و بیرق مطالب زیاد در فیسبوک از طرف دوستان به نشر رسیده است . روی این ملحوظ جلد اول کتاب افغانستان در مسیر تاریخ را باز کردم ٬ شادروان میر غلام محمد غبار مورخ و ژورنالیست و مبارز معروف کشور در صفحه نهم و دهم کتابش بیرق های تاریخی افغانستان را چنین تشریح کرده است:
« مردم افغانستان از قدیم حتی قبل از دوره اویستائی بیرق را شناخته واستعمال میکردند. در سرودیکه ( ریشیتها ) بنام ( آریا) دختر یاما (یما) نخستین پادشاه باختر سروده اند و در (هری و انگشه ) قسمت از مهابارتا – گنجاینده شده ٬ نام بیرقهای پرطاوس و نیزه سه سر با علامت آفتاب و ماه در بیرق روی نیزه ها ٬ ذکر شده. همچنین در دوره اویستائی ( درفش ء – درفش ) بیرقهای بلند بخدی ( بلخ قدیم) خوانده میشد.
در اسطوره و شهنامه نیز از بیرقهای پهلوانان قدیم کشور باعلامات سیمرغ ٬ اژدها٬ پلنگ ٬ گرگ وغیره یاد شده است . طبق اشارات بعضی از مورخین رنگ بیرقهای افغانستان زردشتی ( سبز ) بوده است.
از قرن هشتم به بعد از زمان ( ابومسلم ) بیرق افغانستان رنگ سیاه داشت که بالای نیزه دوسر افراشته میشد. در قرن ده و یازده ( دوره غزنوی) بیرق افغلنستان علامت شیر داشت و رنگ بیرق شاهی سرخ بود. در قرن پانزده بیرق رسمی زرنگار افراشته میشد. از آن به بعد تا قرن نزده بیرقهای رنگارنگ معمول بود .
در قرن نزده باز رنگ بیرق افغانستان سیاه وعلامت آن ( محراب و منبر) با تیغ و تفنگ گردید. در قرن بیسست ( ۱۹۲۸) از طرف لوی جرگه کشور رنگ (سیاه ٬سرخ وسبز) وعلامت آن ( کوه و آفتاب) معین شد. در سال (۱۹۲۹) مجدداٌ علامت بیرق ( محراب ومنبر و خوشه گندم ) اختیار شد که تا امروز همچنان است.»
برگرفته شده :
از صفحات نهم و دهم جلد اول افغنستان در مسیر تاریخ .