مـحـبــوبــه « وحـیـد» جـباری « هنرمند محبوب دلها » گ-رفـته شـده از کتـاب آوای ماندگار زنـان اثـر مـاریـا دارو

 محبوبه جان فرزند محمد خان بتاریخ 21 میزان سال 1327 ش – درشهر کابل در یک  فامیل متوسط و منورتولد یافت و تحصیلش را در لیسه ملالی تمام کرد.

محبوبه جباری اولین کار هنری خود را ازستیج پوهنی ننداری بامادرش رضایی اش « میرمن پروین » شروع نمود. خانم پروین  آهنگ مشهوردختر گلفروش می سراید و خانم جباری  آنرا تمثیل می نمود. بعدآ راهی  پروگرامــهای اطفال رادیوکابل گردید ودر اثر تشویق مادرش«خانم پروین»  (که اورا مشوق  واستاد خود در راه هنرمیداند) وتشویق والدین اصلی اش از سن  شش ساله گی در دنیای هنر تمثیل  گام های استوار برداشت و درسن 14 سالگی به خواندان دیالوگ های رادیویی آغاز کرد که در آن زمان  وسایل برای ثبت در رادیو کابل وقت وجود نداشت  وهمه برنامه  ها راسآ نشر میگردید.

اولین معاش وی (30) افغانی بود که یک افغانی را هم خزانه دار اخذ مینمود.

بعدآ که تعمیر رادیو به انصاری  وات پهلوی شرکت  آریانا ومقابل گلوپ عسکری  منتقل گردید. نشرات رادیو کابل  انکشاف کرد و بنام رادیو افغانستان  مسمآ شد . با امکانات وسیعی تر و پروگام  های  بیشتر بفعالیت آغاز نمود. مصروفیت و فعالیتهای  خانم جباری بیشترگردید٬ مگر این بار پروگرامها قبل از نشر ثبت میگردید.

اگر فعالیت هایش را از زمان شش سالگی درمیزان سنجش قرار بدهیم شاید از موی های سرش اضافه تررادیو درام،  داستانهای دنباله دار،  برنامه های تفریحی، هنری، ادبی، دیالوگهای همه روزه کورنی  ژوند وصد ها برنامه اجتماعی دیگر وهم چنان داستان  های هزار ویک شب  که به ابتکار خانم فریده انوری تنظیم میگردید٬ با محبوبیت و جذابیت بخوانش گرفته است. 

درسال 1351ش- دراثر تشویق  مادر بزرگوارش استاد میرمن پروین« خدیجه ضیایی»  با ریاست  افغانفیلم همکاری نمود. زیرا در آن شرایط دختران جوان جرائت و از طرف  فامیلها اجازه  ظاهر شدن در فیلم را نداشتند . وی در فیلم هنری بنام ( اندرز مادر) همراه با خانم مزیده  سرور روی  پرده  سینما ظاهر شد. به استقبال  گرم مردم  مواجه گردید و فیلم مذکور برزبان پشتو نیز نریشن  گردید و در ولایات  کندهار وننگرهار برای  مدت طولانی نمایش  داده شد.

برعلاوه موفقیت های بینظیر، صحنه های تراژید فیلم را نیزبشکل واقعی فیلمبرداری نمودند ٬ صحنه  تراژیدی فیلم  به تراژیدی اصلی مبدل گردید . صحنه  تصادم موتربه  شکل واقعی  به وقوع  پیوست وسبب شد تا صحت یابی بانو محبوبه جان فیلم برداری را متوقف سارند.                                  درسال 1357ش-  که تلویزیون  افغانستان بفعالیت آغاز کرد٬ او درقسمت نریشن فیلم های  تلویزیونی  و سریال های  تلویزیونی  صمیمانه همکاری  خود را آغاز کرد.

خانم محبوبه جباری  دارای کرکتر خیلی آرام، صمیمی وفکاهت میباشد.  دمی صحبت با وی ملال روحی انسان را برمی چیند، در برخورد با دیگران خیلی مودب وصمیمی است  واحترام برهمکاران رااصل  معیار زندگی  میداند.  او با برخورد صمیمی وپرمحبتش درقلب همه دوستان وهمکاران جای  داشت ودارد . او با همه محبوبیت وهنرنمائی  بی مثال اش ازطرف هنر دوستان ومقامات ذیصلاح وقت  برای سالهای زیاد مقام درجه  اول  درهنر تمثیل  داشت  وجوایز زیاد مطبوعات  را نصیب گردیده است.

او همچنان در زمان هجرت در پشاور در تجلیل ازهشتم مارچ  سال 1997م- ازطرف  مردم هنر پرور همراه  با مادر گرامی اش خانم  خدیجه ضیایی « میرمن پروین » هردو به حیث  زنان  شایسته  انتخاب گردیدند. این افتخار برایش ارزش بسزای دارد زیرا با مادرش یکجا مفتخر به لقب شاسیته گردیدند. هنر در واقع  تجربه ای است که انسان از زندگی وطبیعت کسب میکند  در حوزه احساس واندیشه  با ظرافت ها شکل میدهد وبمردمش عرضه میدارد.  اندیشه های هنرمند  شامل پیامهای اصلاحی اجتماعی بوده که با زیبایی هنرمندانه تقدیم مردم میگردد . مگر طرز بیان، نحوه تعبیر به  صورت خیال  واندیشه هنرمند است.  هنرتمثیل وکیفیت صدا اثر نویسند را جاودانه ساخته و شنونده را مجذوب به شیندن آن میسازد  که این کمال  خارق العاده دراستعداد  زبان  در تمثیل رادیویی است. که  شنونده  هنرمند را  دیده نمیتواند.

  خوشبختانه خانم جباری افتخار این فضلیت را داشت و دارد. این هنرمند شیرین زبان دراثر جنگهای  داخلی  که روزانه  1500 راکت ازطرف مدافعین اسلام درنقاط  مختلف شهر کابل مخصوصآ درمکروریان بالای مردم بی گناه پرتاب  میشد وهیچ خانه وکاشانه ای از انفجار آن  در امان نبود. با آن هم آغوش مادر وطن را رها نکرد مگراینکه  برادر 21 ساله جوانش  فدای هوسهای  شوم و قدرت طلبانه  شهنواز تنی گردید وپنج روز بعد از خاکسپاری  برادر شهیدش مادر نازنین اش خانم « ریزه گل » که او هم خدمات  بزرگ وارزشمندی  در تیاتر کشور انجام داده است ٬ نیز داعیه اجل  را لبیگ گفت.

(اناالله وانا الیه راجعون)                            

  بمباردمان ظلمانه طیارات بدون وقفه بالای  مردم بیگناه وبی دفاع جریان داشت.  ناگذیر پا های برهنه، بی سرنوشت، بسوی سرنوشت با سه طفلش وطن را رها کرد وبا امید آنکه طی  چند ماه یی بعد از تقسم قدرت،  دوباره برمیگردند مگر (9  )سال را درسرزمین بیگانه یک هنرمند با شهرت چنین گم  نام زندگی  کرد.  درجریان هجرت تمام هنرمندان رادیو تلویزیون در پشاور گردهم  جمع شدند بخاطر امرار حیات در پروژه های  تعلمی وتربیوی که از طرف  اداره  (بی بی سی ) بنام  خانه نو زندگی نو تهداب گذاری شد،  به کار های نشراتی پرداختند.

وی نیز با ایفای  نقش  خاله ویا عمه عابده  بکار آغاز کرد برای مدت پنج سال  یعنی الهی بازگشت بوطن تا سال  2002 م-  در رادیو  بی بی سی بصفت ممثل کار نمود.  اکنون  که  این  کتاب  تحریر میگردد ٬ بانو جباری به صفت  دایرکتر بخش دری  رادیو درامهای خانه نو، زندگی نو در کابل با رادیو  بی بی سی ایفای  وظیفه میدارد  وهم چنان کرکتر ” عابده”  را نیز در برنامه ها حفظ نموده است.

قراریکه  زندگی  هنری  خانم  جباری  مطالعه  نمودید  وی  را  میتوان  از جمله  اولین  هنرمندان زن محسوب  کرد که از سن شش سالگی  به  هنر تمثیل  با معاش  (30» افغانی  بکار شروع  کرده  است . هرگا کار های  هنری  اورا  از همان سن شش سالگی  تا اکنون در معیار سنجش  قرار بدهیم ٬ خارج از معیار میباشد. او ازسن شش سالگی  درغناَ بخشیدن  بیشترین  بخش های  فرهنگی  کشور خدمات فراموش  ناشدنی  انجام داده  است.

  خانم  محبوبه جباری با  محترم وحیدالله منصوری “رمق    فلبردار مشهور افغانفلم حلقه ازدواج  پوشید.

محترم وحیدالله  رمق یکی از ورزیده ترین فلم بردارهای ریاست افغانفلم میباشد . اولین فیلم  سینما سکوب در تاریخ افغان فیلم توسط وی فیلم برداری  گردیده است.  بزرگترین سرمایه ازدواج  این  زوج هنرمند سه  فرزند دو دختر ویک  پسرمیباشد . دختران فرزانه شان رهسپار خانه بخت گردیده اند و پسرشان محترم یوسف جان با ایشان در شهر کابل زندگی مینماید.

نوت : قرار تماسهای  بعدی  من با  خانم جباری  ایشان شوهرش  (وحید الله – رمق ) را از دست  داده  است و فعلاٌ در کشور انگلستان شهرلندن  با فرزندش بنام یوسف  جان زندگی  دارد. برای  خانم  محبوبه  جباری  طول  عمر صحت  وسلامتی  ارزو دارم .

برگرفته  شده  از کتاب  آوای  ماندگار زنـان  نوشتـه ماریا دارو  که در سال  2008 میلادی  در کشور کانادا  چاپ  شده  است.