به منظور حفظ تفوق نظامی و استمرار حاکمیت جهانی، امریکا در 160 کشور جهان مراکز نظامی تأسیس نموده و یا اینکه افراد نظامی خود را گسیل داشته است. این احصائیه نشاندهندۀ این واقعیت است که امریکا بیش از 93 فیصد مراکز نظامی خارجی در جهان را در اختیار داشته که زمینۀ مداخله را برای امریکا در اقصای دنیا میسر می سازد. یعنی هر زمانیکه امریکا اراده نماید می تواند به بهانه های مختلفی که منافع اش در خطر مواجه است، در هر کشوری که خواسته باشد تجاوز نموده و نظم آن کشور را طبق دلخواه تغییر داده و افراد و گروه های مورد نظر را در کشور تحت سیطره در اریکه قدرت بنشاند. اگر این نظر را بپذیریم که هر قدرت جهانی از ازمنۀ قدیم تا حال عروج و نزولی داشته است، امریکا هم ازین معادلۀ و منطق تاریخی سرانجام بدور نخواهد ماند.
جایگاه مراکز نظامی امریکا در جهان
طبق گزارشات منابع مختلف سیاسی و خبر رسانی، امریکا به تعداد 4775 مرکز نظامی در داخل و بین 514-800 در کشور های خارجی دارد. پایگاه های اصلی امریکا در کشور های اشغال شده و یا ظاهراٌ متحد سیاسی و نظامی امریکا زیر نظارت مستقیم پنتاگون در 45 کشور به وجود آمده و همچنان در 115 کشور دیگر ماموران نظامی خود را فرستاده است که اوضاع همان کشور را از نزدیک مراقبت نمایند. یعنی مراکز نظامی و یا پرسونل نظامی امریکا در تمام قاره ها و در اکثریت کشورهای جهان فعالیت دارند که به عقیدۀ طبقۀ حاکم امریکا منافع دراز مدت این کشور را تضمین می نماید. بنابران تعداد زیادی از کشور های جهان حاکمیت و استقلال خود را از دست داده و تابع دساتیر واشنگتن شده اند.
مصارف نگهداشت مراکز نظامی امریکا در سطح جهانی سالانه حدل اقل به 150 بیلیون دالر (150 میلیارد) بالغ میشود. بر مبنای این رقم، تصور شده میتواند که بودجۀ اصلی وزارت دفاع امریکا در مجموع به چند تخمین خواهد شد؟ ناگفته نباید گذاشت که یک عده از تحلیلگران امور نظامی امریکا معتقد اند که امریکا صد ها مرکز نظامی مخفی دارد که هرگز برملاء نخواهد شد. باجود ثروت بیکران و مصارف غیر ضروری نظامی، فقر در بسا نقاط امریکا بیداد می کند و مردم از قلت مواد غذائی کافی و نبود بیمۀ صحی فغان شان به آسمان بلند شده است. مصارف کمر شکن نظامی و توسعه طلبی های بیمورد باعث گردیده است که مردم امریکا آهسته آهسته هستۀ های مقاومت را علیه طبقۀ حاکم این کشور خلق نمایند تا از تجاوزات بر سایر کشور های دست بکشند و توجه را بیشتر بسوی رفاه مردم خود معطوف دارند. از شاخ افریقا تا بحر هند و از آسترالیا تا امریکای جنوبی جائی نیست که امریکا مراکز نظامی نداشته باشد. پس مردم اجباراً سوال می کنند که چرا؟
جایگاه مراکز نظامی امریکا در داخل که به آسانی حساب نمیشود
زمانیکه دونالد ترمپ اعلام نمود که قوای امریکا را از سوریه خارج خواهد ساخت، برای مدت دو روز خوشبینی در داخل و خارج خلق شد که امریکا سعی می کند تا روش های نادرست گذشتۀ را در شرق میانه تغییر داده و با تعقل بیشتر در منطقه عمل خواهد کرد. لاکن فشار ها بر ادارۀ ترمپ آنقدر زیاد است که خوشبینی های موقتی جای خود را آناً به بدبینی های همیشگی عوض نمود. بایست بدانیم که امریکا، فرانسه و سایر متحدین عرب سخت در کارزار سوریه شکست خوردند که عوامل این شکست در موجودیت قوای ایران و مساعدت روسیه به نظام بشر اسد بوده است. سوریه نزدیک بود که به سرنوشت عراق و لیبیا دچار گردد، اما مداخلات روسیه و ایران باعث شد که بشر اسد میدان باخته را دوباره ببرد و حاکمیت نظام خود را کم و بیش احیاء نماید. اکنون بعضی کشور های عرب مانند عربستان سعودی، قطر و امارات و ترکیه که منتظر سقود بشر اسد بودند، در صدد اند که روابط خود را با سوریه از سر گیرند و مناسبات سیاسی و اقتصادی را با این کشور بار دیگر سروسامان دهند. برای امریکا راه دیگری به جزء عقب نشینی باقی نمانده است. گروه های جنگ طلب که عظمت امریکا را در تجاوزات دایمی می پندارند، مخالف عقب نشینی امریکا از سوریه و افغانستان اند و بر ادارۀ ترمپ فشار وارد می نمایند که در نظرات و گفتار و عملکرد خود تجدید نظر نماید.
گزارشات حاکیست که در مقایسه با امریکا که بیش از 93 فیصد مراکز نظامی در بیرون از کشور را دارد، فرانسه، برتانیه و روسیه بین 10 تا 20 و چین تنها یک پایگاه نظامی در جهان دارد که در مجموع 5 تا 7 فصید را تشکیل میدهد. گزارشات همچنان متذکر میشود که پنتاگون از مراکز نظامی مخفی امریکا که به نام “مراکز سیاه” نامیده میشود، نام نمی برد. حتا قسمت اعظم اعضای کانگرس از موجودیت مراکز سیاه آگاهی ندارند. افریقا از زمرۀ جا هائی است که پنتاگون کمتر از آن نام میبرد. رقابت جدی بین چین و امریکا در قارۀ سیاه در جریان است و لیبیا یکی از قربانیان اصلی این رقابت محسوب میشود. امریکا به زعمای کشور های افریقا اطلاع داده است که بین امریکا و چین یکی را انتخاب نمایند. این گفتار امریکا گویای این حالت است که قارۀ افریقا بار دیگر در منجلاب بدبختی فرو خواهد رفت و و طعمۀ استعمار جهانی خواهد شد.
کشتی های طیاره بردار امریکا که در تمام ابحار جهان در گشت و گذار است و حامل صد ها طیارۀ جنگی و هزار ها تن عسکر و حتا بم های اتمی اند، شامل این احصائیه نمیشوند. هریک از کشی های طیاره بردار امریکا قادر است که تأسیسات نظامی و اقتصادی کشور مورد نظر را تخریب و نابود نماید. تأسیس مراکز نظامی و گشت و گذار کشتی های طیاره بردار در ابجار جهان برای امریکا این فرصت را میسر ساخته است در هر کشوری که بخواهد تجاوز و یا مداخله نموده و نظام و زعامت آن را سرنگون سازد و افراد مورد نظر خود را مانند عراق و اقغانستان در اریکۀ قدرت نصب نماید. در حال کنونی، امریکا در افغانستان 14 هزار و در عراق 5200 عسکر دارد که به اشغال و چپاول منابع این دو کشور تداوم می بخشند. باید یادآور شویم که تعداد مراکز نظامی امریکا و ایساف در افغانستان تا سال 2012 به 550 رسید بود. اگر برج های مراقبتی و پوسته های تفتیش را در شاهراه ها هم به آن علاوه نمائیم، تعداد این مراکز در افغانستان به 750 بالغ میشد.
جایگاه علنی مراکز نظامی امریکا و ایساف در افغانستان در سال 2014
باوجودیکه از تعداد مراکز نظامی امریکا و ایساف بعد از سال 2014 کاسته شده است، با آنهم امریکا به قدر کافی ماموران و مراکز نظامی در افغانستان دارد که بتواند به اشغال میهن ما تا مدت ها ادامه دهد. تکنولوژی پیشرفته و طیارات بی 52 و درون ها باعث شده که امریکا مراکز نظامی خود را که تلفاتی در بر داشته است، کاهش دهد و به عوض برای تداوم اشغال افغانستان و کشتار مردم ما به تکنولوژی پیشرفتۀ هوائی متکی گردد.
میرعبدالرحیم عزیز
1/26/2019