نخست از همه احترامانه از مسئولین حکومت وحدت ملی میخواهم نه از این بیشتر خود را مسخره کنید و نه از این زیادتر به فهم ، شعور و درک مردم افغانستان توهین و تحقیر روا دارید، ملت خدا پرست و با دیانت افغانستان میدانند که روز گذشته بعد از چند هفته بحث و گفتگو ها بخاطر تعین اشتراک کننده گان در نشست قطر ارگ ریاست جمهوری افغانستان فهرست 250 نفر از اشخاص افراد و شخصیت های مختلفی را با در نظرداشت سهمیه بندی های احزاب کاندیدان احتمالی ریاست جمهوری زنان علما و روحانیون و جامه مدنی بدست نشر سپرد در این لست اضافه تر از صد نفر اشخاصی اند که به نماینده گی از حکومت در این نشست حضور پیدا خواهند نمود. بعد از انتشار این لست بالا بلند ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان چنین ابراز نظر کرده است.
(هموطنان آگاهی دارند که به تاریخ بیست و بیست یک ماه جاری اپریل یک کنفرانس بین الافغانی در دوحه مرکز کشور قطر دایر می گردد.
در مورد این کانفرانس باید توضیح داد که منتظمین این کانفرانس به شکل کتبی و در گفتگوهای رو در رو تصریح کرده اند که کسی درین کانفرانس از اداره کابل نمایندگی نمی کند، همچون نشست مسکو اگر نام کدام کسی از اداره کابل در لیست باشد آنکس به گونه شخصی شرکت می کند و نظر شخصی اش را ابراز می دارد. هیچکسی از اداره کابل نمایندگی نمی تواند.
هرچه اینکه اداره کابل لیست دو صد و پنجاه نفری اشتراک کنندگان کانفرانس مذکور را پخش کرده است، تنظیم کنندگان کانفرانس پلان ندارند که این تعداد افراد را تنها از کابل بپذیرند و نه هم در چنین کانفرانس ها این گونه اشتراک ها مروج است.
از میان این لیست نام های شخصیت های محدود سیاسی و بزرگان قومی در لیست نهایی وجود دارد که تنها آن ها اشتراک می کنند.
تهیه کننده های لیست در کابل باید درک بکنند که این یک کانفرانس منظم و پلان شده در یک کشور دور خلیجی است، نه مراسم عروسی و یا مهمانی در کدام هوتل کابل
از ترتیب و نشر اینگونه لیست ها معلوم می شود که اداره کابل از چنین نشست ها و از پیشرفت در راستای صلح هراس دارد و با اینگونه حرکات خود در پی تخریب آن است. )
به عقیده من ترتیب لست 250 نفری این حقیقت را آشکار میسازد که حاکمیت موجود از درون به چالش های بزرگ بی اعتمادی و عدم همکاری گرفتار است هیچ کس به کسی اعتماد ندارد و هیچ کس خود را از کس دیگری کمتر نمیداند ترتیب فهرست 250 نفری را من نه بخاطر تفاهم در مورد صلح با مخالفین میدانم بلکه با این شیوه و این روش را که دولت پیش گرفته توهین به باور های مردم افغانستان و جز سپوتاژ مصالحه چیز دیگری نیست.
چقدر غیر عاقلانه و دور از منطق است که یکطرف مذاکره کننده فهرست نام های شان از 20 الی 25 نفر زیادتر نباشد و طرف مقابل 250 نفر حضور پیدا کنند از طرف دیگر لست 250 نفری که ترتیب گردیده نه رئیس هئیت معلوم است و نه اجندا که در مورد چه و چطور صحبت میشود اگر هدف نان خوردن باشد این بزرگان را به یکی از هوتل های کابل برده شکم سیر پلو وچلو بدهید اگر هدف مذاکره بخاطر ختم جنگ و صلح است باید اجندا و اهداف از قبل تعین شده ای وجود داشته باشد. در بین این 250 نفر اشخاص و شخصیت های دانشمند و قابل احترام وجود دارد اما تعدادی نیز نام های شان درج این لست است که شاید حدود اربعه افغانستان را نداند با در نظرداشت سهمیه بندی شامل لست شده اند گرچه با انتشار این لست یک تعدادی از شخصیت های مطرح مانند استاد عطا محمد نور رئیس اجرائیه جمیعت اسلامی داکتر رنگین دادفر اسپنتا وزیر خارجه قبلی و آقای محمد یونس قانونی و یک تعداد اشخاص و افراد دیگری اعلان نموده اند که ما در این نشست اشتراک نمی نماییم و عدم حضور خود را با دلایل مختلف توضیح داده اند که همه میدانند.
آگاهان سیاسی بدرستی باور دارند که مدیریت و رهبری این نشست ها هرگز هم از طرف طالبان و هم از طرف دولت افغانستان بدست و صلاحیت افغانها نیست و در این پروسه از هر دو طرف افغانها نقشی اساسی و کلیدی ندارند. از سوی دیگر ترکیب این لست عجیب و غریب است زمانی جناب آقای امرالله صالح که حالا
کاندید معاونیت اول ریاست جمهوری در تیم دولت ساز مربوط آقای اشرف غنی است در مورد نشست مسکو با طالبان گفته بود اشتراک در کنفرانس مسکو با دور زدن از ارزشها و قربانیها نشان دهنده اوج افسردگی، بیگانگی از خواست همگانی و تضرع در برابر تروریست را نشان میدهد. وی در ادامه نوشته بود تبسم به دشمن زهر پاشی بر روحیه ملی است. خوشبختانه حالا نام جناب آقای امرالله صالح نیز در فهرست 250 نفری دیده میشود.
از سوی دیگر اطلاعات نا تائید شده ای وجود دارد که جناب رئیس جمهور آقای غنی اسرار دارد تا ریاست تیم 250 نفری را آقای امرالله صالح عهده دار شود. بشمول من اکثریت مطلق مردم افغانستان طرف دار صلح اند صلح با عزت صلح که در آن عدالت تضمین شده باشد من باور دارم که از این رفت و آمد ها از این هئیت های 250 نفری و از این مهمانی خوردن ها نه چیزی ساخته می شود و نه نتیجه ای مطلوبی بدست می آید فقط یک رفت و آمد است و بس ، با این سیاست ها و با این روش ما هرگز به صلح نمی رسیم و هرگز نمیتوانیم جایگاه حاکمیتی را به خود اختصاص دهیم که جواب گوی منافع ملی باشد. این سناریو ها و این بازی ها همه فریبکارانه و خاک به چشم مردم زدن است.
همه جا دکان رنگ است همه رنگ ميفروشد
دل من به شيشه سوزد همه سنگ ميفروشد
به کرشمه يی نگاهش دل ساده لوح ما را
چه به ناز ميربايد چه قشنگ ميفروشد
شرری بگير و آتش به جهان بزن تو ای آه
ز شراره يی که هر شب دل تنگ ميفروشد
به دکان بخت مردم کی نشسته است يارب
گل خنده ميستاند غم جنگ ميفروشد
دل کس به کس نسوزد به محيط ما به حدی
که غزال چوچه اش را به پلنگ ميفروشد
مدتيست کس نديده گهری به قلزم ما
که صدف هر آنچه دارد به نهنگ ميفروشد
ز تنور طبع فانی تو مجو سرود آرام
مطلب گل از دکانی که تفنگ ميفروشد