دگر جنرال داکتر سھیلا صدیق در سال 1327 ه ش، در ساحہ ی باغ نواب شھر کھنّہ ( کابل قدیم ) در دامان یک خانوادہ ی منور چشم به دنیا گشود.
پدرش سردار محمد صدیق خان، سالیانی والی قندهار، فراه و هرات بود. مدتی ریاست سره میاشت و سمت شاروالی کابل را نیز به عهده داشت.
مادرش که مکتب امانیه خوانده بود، دختران را درس می داد و به فراگیری هنر برادر خویش، استاد برشنا، نقاش زبردست کشور، عشق می ورزید.
سهیلا صدیق یکی از دو دگرجنرال اناث در اردوی کشورهای منطقه است که به این قله شامخ نظامی رسیده و با همت و درایت عالی توانسته بر این تلقینات پوسیده که زنان مخلوق عاجز و ناتوان اند، خط بطلان بکشد.
سهیلا صدیق سال 1345 خ محصل سال دوم فاکولته طب کابل بود که از اثر دعوت بورس های تحصیلی اتحاد شوری وقت، به مسکو رفت و شامل انستیتیوت طب اول مسکو شد و در سال 1353خ منحیث دوشیزه پیشگام با نمرات و نتایج عالی به اخذ دیپلوم PHD در رشته جراحی عمومی فارغ التحصیل و به کشور بازگشت و کمر خدمت به وطن بست. در شفاخانه ( اکادمی علوم طبی اردو/ چهارصد بستر) شروع بہ کار کرد. در اجراآت وظایف محوله از خود شایسته گی، لیاقت و کفایت کاری تبارز داد .
سهیلا صدیق حسب تعدیل رتبه از ملکی به نظامی به رتبه جگتورن، خدمتگار دایمی مردم در بخش نظامی شد. منحیث داکتر متخصص جراحی، پله های نردبان نظامی را یک پی دیگر طی کرد. سرانجام در زمان حکومت جمهوری دموکراتیک افغانستان به رتبه برید جنرالی ارتقا کرد و به مناسبت هشتم مارچ سال 1380 خورشیدی به رتبه دگر جنرالی صعود نمود. جنرال سهیلا صدیق در زمان حکومت مؤقت به ریاست حامد کرزی، به تاریخ 8 حوت در پست وزیر صحت عامه افغانستان عضو کابینه شد و بعد در دوره حکومت انتقالی مؤرخ 25/1/1384 در بست خارج رتبه منحیث وزیر مشاور ریاست جمهوری در امور صحی پذیرفته شد وتا زمان تقاعد ادامہ داد۰بنا برعلاقه ی مفرطی که به کار مسلکی خود داشت، به شفاخانه اکادمی علوم طبی اردو رفتہ و در عملیات های جراحی سهم می گرفت.
پوهاند سهیلا صدیق متخصص جراحی عمومی طی مدت ۴۰ سال کارخویش در بیش از 2000 عملیات مختلف جراحی بطنی فعالانه سهم گرفت. کار اختصاصی او دوختن طحال (تلی) است که دراین کار ید طولا و قابلیت بی همتا دارد. با جرأت مسلکی و عشق به حیات انسان کار کرده و به کار خود می بالد و نجات دادن انسان را از عذاب دردها در زمره ی عبادات محسوب می نماید.
در بدترین شرایط خونین که غریو راکت ها از بام تا شام دل های شهروندان کابل را به لرزه می انداخت، در و دیوار و برج و باروی شهر را می کوفت و ویرانه می ساخت و هرکس با کوله باری از این شهر فرار میکرد، شجاعانه و عاشقانه در کنار مردمی که جز صبر، دیگر هیچ راه و چاره نداشتند، با استواری و متانت ایستاد. مدعیان دروغین خدمت به بشر، شهروندان را با خمپاره ها دریدند. سهیلا صدیق، اجساد تکه و پاره را می دوخت و مرهم می نهاد. او که وسیله حیات دوباره بود، به پاس خدمات شایسته، حایز نشان ها و مدال های افتخاری، ستوری، درجه اول، درجه سوم، ښه خدمت، شجاعت، سید جمال الدین افغان و… گردید.
سهیلا صدیق به زبان های فارسی ، پشتو و روسی تسلط دارد. به اکثر ولایات کشور سفر نموده، با مردم و کشورخود آشنایی دارد. به کشور های ایالات متحده امریکا، روسیه، چین، عربستان صعودی، ایران، اندونیزیا، آلمان و هنگری سفر های رسمی، کاری و تحصیلی نموده، یک شخص جهان دیده است.
جنرال سهیلا صدیق در مورد زنان باری گفتہ بود کہ حالا دیگر وقت آن است که زنان با حضور و مشارکت فعال خویش در همه عرصه های زندگی نقش خویش را ایفا نمایند. دیگر منتظر کمک های سخاوتنمدانه نباشند، متکی به خود شوند. درک و احساس اعتماد و اطمینان به خویشتن را در خود بپرورانند.
**************
بانو شجاع کشور دگرجنرال محترمه دکتر سهیلا صدیق .
از مدت 4 سال بیماری عصبی الزایمر دارد و در بیمارستان است. نه همسر دارد نه فرزند نه والدین خداوند در حفظ امان خود نگاهش بدارد .
کاپی از صفحه مادران