این نامه را نه تنها به رئیس جمهور که پنجشنبه همین هفته سفر کاری به پاکستان دارد بلکه این یاداشت را برای همه سیاسیون افغانستان چه حکومتی و چه اپوزیسیون نوشته ام.
رهبران و سیاسیون افغانستان اگر میخواهید در مقابل پاکستان سفر ها و گفتگو های شما نتیجه ای داشته باشد خجالت و شرمنده نباشید از همه مهم‌تر تشکیل و تحقق انسجام ملی سیاسی میان شما سیاسون و رهبران این کشور یک ضرورت عینی است، ناهماهنگی، بی‌برنامه‌گی، فرصت‌طلبی، و استفاده از شیوه‌های نامشروع از هر طرف که باشد در مقابل پاکستان باعث شرمندگی ملی برای همه ما می‌شود، نشست اخیر در پاکستان نشان داد که هنوز سیاسیون ما درمقابل آن کشور دیدگاه و نظر واحدی ندارند به باور من مخالفت های سیاسی داخلی علیه حکومت یک امر طبیعی و حقوقی است اما در موضوعات ملی و حیاتی بخصوص در مورد مداخلات حال و گذشته پاکستان موقف تمامی سیاسون باید یکسان و نمایندگی از منافع ملی کشور کند، دو دستگی سیاسیون ما در قضایای بیرون مرزی باعث تضعیف روحیه مردم و قوت های مسلح کشور ما که حافظ منافع همه مردم افغانستان اند می‌شود، شما سیاسیون و مسئولین حکومت مسوولیت درجه یک دارید تا از فراخ دلی سیاسی کار گرفته و در موضوعات مهم ملی انجسام سیاسی را به میان آوردید. پاکستان از بی‌برنامه‌گی و سردرگمی سیاسون و حکومت ما در مقابل خویش سود استراتژیک برده و می‌برد.
رهبری حکومت و اپوزیسیون سیاسی باید بدانند در هر نشستی چه اسلام آباد چه جای دیگری بحث روی تعریف منافع ملی میان ما و پاکستان است، هدف در سیاست تنها موضوع قناعت دادن پاکستان نیست، فکر نکنید در سیاست پاکستان کدام طفل کوچک مکتب است و موضوعات را نمیفهمد نخیر بهتر است ما کوشش کنیم که آنها ره قناعت بدهیم که این و آن به سود شماست، ما باید در پی منافع ملی خود باشیم و آنها حتمآ در پی منافع ملی کشور خود هستند، ما برای تقویت خود بیشتر انرژی ره به مصرف برسانیم تا برای قانع ساختن پاکستان، چون آنها هرگز با تحلیل که ما از اوضاع منطقه داریم قانع نمی‌شوند و از اکثر موضوعات انکار مینمایند، بعضی از سیاسیون ما بشمول رئیس جمهور میگویند که در سیاست پاکستان تغییرات جدی بوجود آمده من شخصاً مخالف این دیدگاه ام که در سیاست پاکستان کدام تغییری جدی رونما گردیده باشد این باور خیلی یک تحلیل ساده اندیشانه است، در سیاست استراتژیک پاکستان هیچ نوع تغییری نیامده، شاید در روش ظاهری شان برای اغفال افگار ما و جهان کدام تغییری آمده باشد، اما در موضوعات اساسی همان آش و همان کاسه است.
بعضی از سیاسیون ما اعتماد به سخنان عمران خان نخست وزیر پاکستان دارند آنچه که من میدانم عمران خان، یک بازیچه بدست اردوی پاکسان است، هیچ نوع استقلالیت و صلاحیت کاری بخصوص در مورد افغانستان ندارد، بل بیشتر مانند یک چهره ملکی برای اهداف اردوی پاکستان از آن استفاده می‌شود. ریس جمهور غنی اگر به پاکستان میرود در ملاقات با نخست وزیر پاکستان بخصوص روی موضوعات مهم و سرنوشت ساز با وی از دقت لازم کار بگیرد و شکار همو بازی سیاسیون پاکستان که ما همکاری میکنیم وعده میدهیم تلاش میکنیم این وعده ها در حال حاضر همه میانتهی اند.
حکومت و سیاسیون در مورد پاکستان باید برای فعلآ روی موضوعات کوچک کار کنند چون شرایط فعلی برای بحث روی موضوعات بزرگ و جنجالی میان دو کشور که وجود دارد آماده حل و فصل نیست و ایجاد یک فضای کاذب خوش باوری خوب نیست ما نه باید از تمامی کارت های خود به یکبارگی استفاده کنیم.حال با پاکسان روی موضوعات کوچک و نیمه بزرگ کار شود.
با بستن حریم هوایی پاکستان می خواهد از یک طرف هند ره فشار اقتصادی بدهد و از طرف دیگر افغانستان و اقدام دهلیز هوایی ره خاتمه بخشد، افغانستان کوشش کند تا پاکستان را قانع سازد که بازگشائی حریم هوایی جهت ایجاد فضای اعتماد سازی خوب است، پاکستان در تلاش است تا از حریم هوایی خود هم مانند یک حربه‌ی سیاسی در مذاکرات با هند و افغانستان استفاده کند، و افغانستان روی راه‌های حل دیگر هم کار کند.
امیدوارم سفر رییس جمهوری و سیاسیون که قبلاً به پاکستان سفر داشته اند جهت قانع ساختن پاکستان برای فشار بالای طالبان برای توقف حملات در جریان انتخابات ریاست جمهوری نباشد.
از سوی دیگر متاسفانه من از جریان گفت و شنود های پشت پرده سیاسیون که به پاکستان رفته بودند آگاهی کامل ندارم اما از آقای غنی رئیس جمهور در سفر که به پاکستان دارد تقاضا دارم تا زمینه آنرا فراهم سازد که نه تنها نخست وزیر پاکستان بلکه رئیس ارتش پاکستان جنرال جاوید قمر بجوا با حضور رسانه ها بخاطر مداخله در امور افغانستان اعتراف نمایند و بگویند عملکرد گذشته ما درمقابل افغانستان درست نبوده و در آینده تکرار نخواهد شد.
اگر رئیس ارتش پاکستان با این اعتراف تن در داد میتوان سفر در پاکستان را یک دست آورد محاسبه کرد در غیر آن این سفر ها مانند رفت و آمد های گذشته نتایج مطلوبی نخواهد داشت.