ترسان : شعر – از نذیر ظفر

شیــــخ ما را از گنه تر سان مکن

رحمـــــــت حق را زما پنهان مکن

تو خوری انگور و ما ابش خوریم

هر دو از یک تاک با تابش خوریم

تــو روی سجـــــاده گر یان میکنی

صــد ندامــت بــهر عصیان میکنی

۱. ما بــروی جــــــاده  افغان میکنیم

خلق خــوش با خلق یزدان میکنیم

تـــــــو برای جنـــــت و دیدار حور

گشته یی از خا لق و مخــلوق دور

از برای حـــــــــــور و جـام انتهور

هر که را راهی نــــمایی سوی گور

میدهی فــــــتوی که ما کافر شدیم

بــــسته در بند مـی و ساغر شدیم

گر نباشد کـــــــوثر و حور وجنان

نی خدا را میــــــشناسی نی جهان

میشناسم مــــــــــن خدای خویشرا

بی مــــــــــحا با کـــبریای خویشرا

بی شراب کـــــــــــــوثر و باغ جنان

بی بهــــــشت و غرفه های حوریان

ان خـــــداوندی که باـــشد ذوالجلال

از گنـــــــــاه ما کــــــــجا باشد ملال

او غفور است و رحیم است و علیم

پس چرا این قدر داری ترس و بیم

ترس تــــــو از تـــندی اعمال تست

تا قیامت غـــــــــصه ها دنبال تست

نذیر ظفر