«گفتا ز که نالیم؟ از ماست که برماست»
چقدر شبیهٔ حالت میهن ماست
څومره د هیواد حالت ته ورته ده.
جفای فرزندان نااهلِ چپ و راست مقابل مادر میهن در ۴۳ سال اخیر و تشابه سمبولیک آن در شعری از شاعر نامور افغانستان، ناصر خسرو بلخی از ۱۰۰۰ سال قبل.
شرمندگی دنیا و عقبی نصیب تمام خادمان بیگانه و “قهرمانان” تخریب وطن باد که به دستور اجانب ده ها هزار هموطن ما را مقتول و وطن را به ویرانه تبدیل کردند.
د دنیا او عقبی شرمندگی دی د پردیو خادمانو او د هیواد لوټونکو په نصیب شی.
ناصر اوریا * ۱۵ اپریل ۲۰۲۱ – تکزاس Naser Oria
روزی ز ســر سنـگ عقــابی به هـوا خاست
وانـدر طلــب طـعـمــه پـر و بـال بیـاراست
بـر راستی بـال نظـــر کــرد و چنیـن گفـت:
امــروز هـمـــه روی زمـیــن زیـر پـر ماست
بـر اوج فــلک چــون بـپــرم، از نظـــر تیــز
مـی بـیـنــم اگـر ذره ای انـدر تـه دریاست
گــــر بـر سـر خــاشاک یکـی پشه بـجـنـبـد
جنبیـدن آن پشته عـیـان در نظـــر مـاست
بسیـار منـی کـــرد و ز تــقـــدیـر نـتـرسیـد
بنگر که از این چرخ جفاپیشه چه برخاست
نـاگـــه ز کـمیـنـگـاه یکـی سـخـت کـمـانی
تـیـری ز قضــا و قـدر انداخت بر او راست
بـر بـال عـقــاب آمــد آن تـیــر جــگـر سوز
و ز ابـر مــر او را بسوی خــاک فــروکاست
بر خــاک بیـفتــاد و بغـلتـیـد چــو مــاهــی
وآنگاه پـر خـویش گشـاد از چپ و از راست
گفتـا عجب است اینکه ز چـوبست و زآهن
این تیـزی و تندی و پریدن ز کجــا خاست؟
چــون نیـک نظـر کــرد پر خویش در او دید
گفتــا ز کــه نالیم؟ از مـاست که بر مـاست
“خسرو” تــو منـی را ز سـر خــویش بدر کن
بنگر به عقابی که منی کرد و چه ها خاست