کتاب و کتابخانه : زبیر پاداش دوست داشته باشیم یا نه، کتاب و کتابخانه به شکل امروزی، دیر یا زود برای همیشه فراموش خواهد شد و آیندگان، از ما نیاکان خود، با لبخند و شگفتی یاد خواهند کرد و به یکدیگر توضیح خواهند داد که روزگاری ما انسانها، برای ذخیره کردن دانش و دانسته‌های خود و دیگران، صدها و هزاران مترمربع فضا را اشغال می‌کردیم و درختان را می‌بریدیم و کاغذها را به هم می‌دوختیم و می‌چسباندیم و در کتابخانه‌های بزرگ، کنار هم می‌گذاشتیم. شاید شگفتی آنها از این رفتار ما، چیزی شبیه شگفت‌زدگی ما از رفتار نیاکانمان باشد که پیامها را با دود یا با کبوتر نامه‌بر برای یکدیگر ارسال می‌کردند. اگر چه، گذر تاریخ به ما نشان داده است که چیزی که روزی به عنوان نیاز ضروری، مورد استفاده قرار می‌گیرد، روزگاری دیگر به عنوان کالایی لوکس، به خانه‌ها و خانواده‌ها بازمی‌گردد. چنانکه سماورها، جای خود را به کتری‌های برقی و چای‌سازها دادند و پس از آن، در جایی مجلل‌تر بر روی پارچه‌های ترمه، در مجالس عروسی و عزا، جایگاهی رفیع‌تر پیدا کردند و شمع‌ها جای خود را به لامپ‌ها دادند و سپس با قیمتی گران‌تر و آرایشی دو چندان، زیبایی آفرین سفره‌های عقد و عروسی و بخشی از تزیین خانه‌ها و کافی‌شاپ‌ها شدند. و فرش‌های دست‌باف که زمانی تنها شکل تولید فرش بودند، جای خود را به فرش‌های ماشینی دادند، اما خود، به عنوان کالایی لوکس و سرمایه‌‌ای، به خانه‌ها بازگشتند و حتی از زیر پا، به قاب‌ها و دیوارها نقل مکان کردند. کتاب هم، احتمالاً همین مسیر اجتناب‌ناپذیر را طی خواهد کرد. اما هنوز هم حق داریم، به رغم گذشته‌ای که گفتیم و آینده‌ای که می‌دانیم، به تصاویر کتابخانه‌های بزرگ، نگاه کنیم و لذت ببریم. کتابخانه‌هایی که روزگاری نیاز ناگزیر یادگیری و آموزش بودند و روزگاری دیگر، به موزه‌هایی زیبا و لوکس، یادگار دوران کهن – که ما باشیم – تبدیل خواهند شد.. منبع : کتابخانه های زیبای دنیا
