شلاق کاری پی در پی زنان زنان در قرن ۲۱: اسماعیل فروغی

 · شلاق کاری پی درپی زنان : شرم انسانیت درقرن 21 نمایش شلاق کاری پشت همِ چهارده زن در حضورهزاران مرد شخ بروت درلوگر، مایه ی شرمساری برای انسانیت است . گروه تندروطالبان پس ازرسیدن به قدرت ، با انهدامِ فرهنگ ، مدنیت و انسانیت درافغانستان به دستور بیگانه گان می خواهند ما را از ریشه ی ما جدا ساخته ، افغانستان را عقب مانده ترین مملکت و مردم آن را نا متمدن ترین و وحشی ترین مردم جهان معرفی نمایند .

طالبان که درعقب مانده ترین خانواده های افغان ، بزرگ شده و باآموزش درمدرسه های دینی فطرتاً مدنیت ستیزو تیره فکرتربیت می شوند ، علم وهنروقانون را برای مردم افغانستان مباح اعلام نموده اند. طالبان اگردیروزپیکره های بزرگ بودا را دربامیان منهدم کردند ، امروزنیزدرتمام افغانستان، برای انهدام تمام ارزش‌های مدنی ، تاریخی ، فرهنگی وملی و حتا حیثیت و شرافت انسانی مردم افغانستان کمربسته اند . طالبان برای حذف زنان ازاجتماع ، حذف هنر، حذف آداب و رسوم وارزش های مدنی ، ملی و فرهنگی ، حذف زبان فارسی در اکثرعرصه های زنده گی و بالاخره حذف قانون ازافغانستان ، می خواهند افغانستان را به گفته ی جوبایدن رییس جمهور آمریکا، واقعاً به شهر نفرین شده و ترک شده ازسوی خدا مبدل سازند . براساس تازه ترین فرمان ملا هیبت الله رهبرمفقود طالبان ، اخیراً تطبیق شرعی مجازات ها ( دست بریدن ، شلاق زدن وغیره ) در ملای عام چنان باشدت و حدت به پیش برده می شود که این کار کشورافغانستان را درانظارجهانیان به تماشاخانه ای مبدل کرده است- تماشاخانه یی که انسان ـ بخصوص زن درآن به مضحکه ای مبدل شده است. پخش تصاویرِجریان شلاق کاری چهارده زن ومرد پیش چشمان هزاران تماشاچی مرد ( ؟؟؟ )درولایت لوگر که تلویزیون های جهان آن را به نمایش گذاشت ، عمق وحشت و جنایت در میان مردم را به نمایش گذاشت ــ عمق نادانی و بی خردی را . ازین تصاویر آدم ازخود شرمیده و ازوابسته بودن خود به چنان ملت و سرزمینی پشیمان وخجالت زده می شود . این تصاویر مایه ی شرم برای آنعده حامیان نکتایی پوش طالبان است که این گروه آدمکش رانجات دهنده ی افغانستان از بی نظمی ها و بدبختی ها می پندارند . این تصاویر مایه ی شرم برای امریکاییان نیز است که دار و ندارافغانستان را دودسته به این تروریستان زن ستیز پیشکش نمودند. وقتی جوبایدن رییس جمهوردیموکراتِ (؟) امریکا ، افغانستان را مکان ترک شده توسط خدا اعلان می نماید ، آیا دیدن این تصاویر وجدان اورا تکان خواهد داد ؟ وقتی این تصاویر نشرو پخش می شد آیا اینهمه سازمان‌های بدنام بین المللی که فقط با نشراعلامیه هایی بسنده می کنند ، ازدیدن این نمایش شرم آور درلوگر، ازموجودیت خود خجالت نمی کشند ؟ بهرحال ، وقتی این تماشاخانه را که درآن زن را بنام غیرت (!) بی عزت می کنند ، می بینی ؛ به آنهمه دروغ های شاخدار و گزافه های بی مقدار تاریخی پی می بری که در طول قرن ها برای افغانستان نوشته و به خورد مردم داده اند . فروغی