بعد از سه دهه جنگ در کنار همه مشکلاتیکه هموطنان ما همه روزه مقابله میدارند ُ امید های هم وجود دارد ُ جوانان کشور با تجارب تلخ که از جنگ داشته اند ُ دست به مبارزه دیگر زده اند که خیلی امید وار کننده و نشاط آفرین است . جنگ مصبیت های زیاد به ارمغان آورد کسانیکه دست به میله تفنگ میبرند ُ دست هنر مندان و فرهنگیان را قطع میدارند تا در ظلمت شبگونه بتوانند اهداف نا میمون شان را عملی نمایند اما فرزندان گرانقدر مادر وطن با همه زجر و شکنجه های روحی ُ هجرت آباد کشور های بیگانه داشته اندُ دوباره مصدر خدمات در دامان مادر وطن گردیده اند که جای بس خوشی میباشد و باید برای ایشان مرحبا ودرود فرستاد.
جناب دکتور ناصر سرمست با پیروی از قدم های پدر بزرگوارش محمد سلیم سرمست ُ تحصیلات عالی در باب موسیقی در دو کشور ُروسه و استرالیا انجام دادند و اکنون در خدمت فرزندان جنگزده کشورش قرار گرفته است. در انستیتوت موسیقی که داکتر سرمست آنرا رهبری مینماید عموماٌ شاگردان از پرورشگاه های وطن که بزرگترین آصیب جنگ را آنها کشیده اندُ پذیرفته شده است. این جای بس خوشیست که روح افسرده اطفال وطن با نوای موسیقی مسرور گردد که یقیناٌ ضرورت حتمی برای اطفال کشور ما میباشد.
و بسا افتخار بزرگ که شاگردان کورس های انستیتوت موسیقی را اکثراٌ دختران تشکیل داده اندُ اینها آینده سازان جامعه میباشند. مبارزه تنها با آتش کشودند از میله تفنگ نیست ُ مبارزه راه ها و طریقه های مختلف دارد ُ رشد هنر و فرهنگ و ادبیات سد بزرگ در مقابل جنگ و جهالت میباشد.
در کشورهای که سطح انکشاف فرهنگ بیشتر است جنگ و جنگ افروزان درانجا نفرین شده است ُ از همین جایست که ضرورت ایجاد مکاتب برای کشورهای جنگزده حتمی شمرده شده و میشود تا جلو انحراف هرگونه بی عدالتی ُ نفاق و بزر تخمه جنگ گرفته شود ُ در حکومات گذشته مردم از دو جهت مورد بهره برداری به منعفیت رژیم قرار گرفته استُ یکتعداد را عمداٌ به سنت های عقب مانده خو دادند و یک عده دیگر را با ادغام مسایل خرافاتی وکلچری در اصول اسلامی به سردرگمی سوق دادند و یک عده خیلی محدود که یک فیصد جامعه را تشکیل میداد از علم و دانش و هنر بهره مند بودند ُ حکومات نهایت تلاش بخرچ داده است تاانهارا در خدمت دربار قرار بدهند و در غیر آن محکوم به جزا میشدندُ اما اگر چراغ علم در تمام عرصه های فرهنگی فروزان باشد هیچ گاه سایه شوم ُنفاق ُ بیعدالتی ُ و ترس و از اصول نیک مذاهب وجود نمیداشته باشد. در هر مذهب و عقیده هنر و فرهنگ پذیرفته شده است. از زمان پیدایش انسان موسیقی وجود داشته چنانچه عرفان بزرگ چون مولانای بلخ از نوای نی به سوز میآمد. از اینجاست که میدانیم انسانها با استعداد های مختلف و متفاوت در عرصه های گوناگون هنر پا بدنیا میگذارند ُبخصوص موسیقی که غذای روح بشر است.
با این مختصر شمارا دعوت میدارنم تا به لینک نیوریارک تایمز که از جریان انستیتوت موسیقی در افغانستان و شاگردان آن که برای اجرای یک جنشوار آماگی گرفته اند ُ آگاه شوید .گذارشات خبری که از افغانستان میرسد همه دلخراش و آواز جنگ و دود تفنگ است اما این جای بس خوشی است که اولین سفر وزیر جدید خارجه امریکا باز دید از هنرمندان کوچک افغانستان یعنی از یک مرجع فرهنگی میباشد. هرگاه میخواهید از جریان کورس ها مطالب رااز زبان داکتر سرمست و موزیشن های خارجی که در آن انستیتوت همکاری دارند بشنوید بالای لینگ فشار دهید.