نشست سه جانبه فعلا در فرهنگ سیاسی افغانستان جای خاص خودرا پیدا کرده است ازین واژه درک حضور سران افغانستان وپاکستان در دو طرف میز مذاکره حتمی است وطرف سوم هم بطور نوبتی به کشور های مسلط ویا میانجی چون امریکا چین وانگلیس وترکیه ویا هم سعودی اطلاق میگردد واینبار نوبت انگلیس بوده تا رکن سوم را تکمیل نماید.اینک به تازه های این نشست ودست آورد های زود هنگام آن اشاره میکنیم.
محترم حامد کرزی یک هفته قبل از خنثی سازی دسیسه های صلح خارج از افغانستان خبر داد وگفت جنگ وصلح با مخالفین مربوط به افغانستان است وباید در داخل مطرح شود وبه هیچ کشوری خارجی اجازه نمیدهد تا این پروسه را از مسیر آن منحرف کند اما در نشست سه جانبه دیده شد که سر نخ جنگ وصلح افغانستان از پاکستان تا لندن امتداد داشته وایشان اند که از توافق صلح تا شش ماه دیگر اظهار امید واری کرده اند.این در حالیست که هیچ نمایثنده از طالبان درین نشست حضور نداشته وآثایان کامرون وزرداری به نیابت از طالبان برای رئیس جمهور ما اطمینان داده اند که زمان توافق نهای بخاطر صلح شش ما است.خوب طالبان درین میان چه کاره اند کس نمیداند.
صلح در کجا؟: در مناطق مرزی پاکستان وافغانستان توجه نمائید به إظهارات صدر أعظم انگلیس(* دیویدکامرون، نخست وزیر بریتانیا بعد ازختم جلسه سه جانبه شمال لندن گفت: حامدکرزی و آصف علی زرداری در گفتگوهای مربوط به تامین صلح در مناطق مرزی افغانستان و پاکستان به سطحی بی سابقه از همکاری دست یافته‌اند.؟ )
ظرافتهای سخن(تأمین صلح در مناطق مرزی پاکستان وافغانستان) اگر متوجه شوید حرفی از وزیرستان وخط دیورند بزبان نیامده مرز بین پاکستان وافغانستان هرگاه توافق نامه بین افغانستان وپاکستان زیر اشراف ونظر انگلیس صورت گیرد باز هم از مناطق مورد مناقشه مرز بین دو کشور نام برده میشود که طور طبیعی وغیر مستقیم شنا سای خط دیورند را از طرف رئیس جمهور ما افاده میکند وبر مبنی همین تعهد بوده که صدر أعظم انگلیس با اطمینان کامل از حصول توافق صلح که طبعا بین افغانستان وپاکستان است تا شش ماه دیگر خبر داده است.ا واین بدین معنی است که کابل دیورند را برسمیت میشناسد تا اسلام آباد هم افغانستان را برسمیت بشناسد.راستی توقع میرفت تا انگلیس این مناقشه را حل کند وحالا قدم به میدان گذاشته که امید واریم این زخم ناسور التیام یابد. وشما شنیدید که محل صلح مناطق مرزی افغانستان وپاکستان تثبیت شده وبجای اطراف خط دیورند ویا وزیر ستان شمالی وجنوبی از مرز بین افغانستان وپاکستان نامبرده شده .از طرز صحبت های آقای کامرون فهمیده میشود که جنگ بین حامد کرزی وآصف علی زرداری ویا رؤسای جمهور دو کشور بر سر مسئله دیورند به نقطه پایانی خود نزدیک شده است.
تأکید بر گشایش دفتر طالبان در قطر: باز هم به مسئله قبلی بر میگردیم اینکه صلح وجنگ در افغانستان بخود افغانها ارتباط دارد واما هدف از گشایش دفتر برای طالبان در قطر چیست؟ جائیکه از طرفین دعوا دور وبخارجی ها نزدیکتر است یعنی خارجی ها اند که محل امن ومطمئن میخواهند مانند دوهه ، فکر میشود دفتر قطر پلیست که افغانستان وپاکستان وانگلیس را به یک نقطه مشترک وصل میکند تا روی مسائل حیاتی از جمله منا طق مرزی افغانستان صحبت کنند طرف کابل به پاکستان اطمینان دهد که دیگر ترانه دا پشتونستان را نمیخواند وپاکستان هم از حمایت هر آشوب گر ضد افغانی چه طالب وچه غیر طالب دست بر دارد.هدف طالب نیست اگر پاکستان خواسته باشد نیروی را علیه حکومت افغانستان بسیج کند با استفاده از ذخا ئرسلاح دوران جهاد وپول های شیخ ها وحمایت انگلیس باز هم یک گروپ را بنام یتیم واصلاح وخادم القرآن وغیره تسلیح وتجهیز میسازد لذا تعهد باید بجای یک قشر خاص مهار کردن همه جنگجویان باشد.
محور بحت ها:بررسی شیوه‌های تامین و حفظ امنیت در منطقه مرزی افغانستان و پاکستان و جلوگیری از آغاز دوباره فعالیت طالبان پس از خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان در سال ۲۰۱۴ میلادی، محورهای اصلی این مذاکرات سه‌جانبه اعلام شده است. وقتی به اجزای این عبارت دقت شود باز هم فهمیده میشود که انگلیس وپاکستان آگاهانه بر نقش پاکستان در مورد از سر گیری فعالیتهای طالبان ویا جلو گیری از آن إعتراف کرده اند.خلاصه مسئله صلح در حال مطرح شده که جناب صلاح الدین ربانی که از همرا هان رئیس جمهور بوده در جلسه حضور نئداشته این دیگران اند که بر نامه صلح را بعد از چرخ وحلاجی به صلاح الدین خان می سپارند تا از تریبون شورای عالی صلح اعلان کند وأعضای تصمیم گیرنده أصلی خیلی فشرده اند یعنی ا انگلیس وپاکستان وشخص رئیس جمهور ما..
تشخیص بی موقع: درین اخیر جلسه جناب حامد کرزی در مصاحبه به رسانه ها حضور خارجی هارا به ضرر افغانستان خوانده وگفت وضعیت امنیتی هلمند از اثر حضور خارجی ها خراب شده وحالا رهبران کشور های غربی تشخیص داده اند که در جای نا درستی مصروف جنگ اند وبه همین دلیل افغانستان را ترک میکنند.فکر میکنم این تشخیص از دید آقای کرزی است چون برای آنها حفظ چوکی واقتدار شان ارزش دارد نه افغانستان چون زمان مأموریت حامد کرزی به پایان رسیده لذا حضور نیرو های خارجی هم بعد ازین بیهوده است.تا وقتیکه خ.ود شان بر اریکه قدرت تکیه زده بودند به یک لشکر یکصد هزاری ناتو نیاز داشت تا تخت وتاج را حفظ نما یند.