انکشافات اخیر بیانگر این حقیقت است که توافق بر سر امضای پیمان امنیتی میان افغانستان وآمریکا تا کنون نهایی نشده با وجود آنکه رؤساى جمهور افغانستان و ايالات متحدۀ امريکا، از طريق يک کنفرانس ويديويى اخیر روى تهيۀ سند همکارى هاى امنیتی طويل المدت ميان دو کشور، طور نسبی اظهار خوش بینی شده بود اما در این روز ها بخاطر تائید قرار داد امنیتی تدارک لویه جرگه سر فهرست است طوریکه گفته می شود افغانستان در بدل امضا آن قرار داد امتیازات را از مقامات امریکایی طلب گار است .
1_ شرائط جانب افغانستان با وا گذاری 9 پایگاه برای امریکایی ها در افغانستان همه عساکر و افسران که وارد افغانستان می شوند باید با اخذ ویزه از افغانستان داخل کشور شوند .
2_ امریکایی ها از 9 پایگاه ماه هانه کرایه بپردازند .
3_ جرایم را در افغانستان مرتکب می شوند در همین جا مجازات گردند .
4_ ضروریات مادی و معنوی افغانستان بدون کم و کاست بدسترس حکومت افغانستان قرار داده شود.
5_ حضور 9 پایگاه امریکایی امنیت افغانستان را ضمانت عام و تام نماید .
6_ اگر یکی از کشور های همسایه افغانستان را مورد حمله قرار می دهد امریکا به دفاع از افغانستان در مقابل همان کشور بجنگد همچنان امتیازات دیگری بخاطر آینده سیاسی رهبری موجود حکومت مد نظر گرفته شود اما جواب امریکایی ها به اکثر نقاط فوق منفی است امریکا می گوید ما بخاطر افغانستان با پاکستان حمله نمی کنیم کمک های مالی را وقتی به افغانستان داده میتوانیم که کانگریس امریکا تصمیم اتخاذ نماید امریکایی ها می گویند قانون اساسی امریکا اتباع آن کشور را اجازه مجازات و محاکمه نمی دهد اما حکومت افغانستان امضای قرار داد امنیتی را از صلاحیت های لویه جرگه میداند البته جرگه در قانون اساسی جای ندارد به باور نویسنده منظور از تدویر لویه جرگه اتمام حجت وگذاشتن بار بر دوش مردم است اگر امریکایی ها خواهشات شخصی آقای کرزی را بپذیرند آن هم دوام قدرت یا برای خودش یا یکی از نزدیکان وی آنگاه لویه جرگه در برابر یک عمل انجام شده قرار می گیرد ووظیفه لویه جرگه تنها تأئید است. وچارۀ جزء تأئید ندارد. اگر مقامات امریکایی با جناب کرزی تفاهم را در پیش بگیرند رئیس جمهور وتیم مربوط شان از قبل مهره هارا مشخص میسازند و اجندای لویه جرگه تغیر نموده با در نظرداشت نا امنی ها بر گزاری انتخابات را مردود می دانند
واقعیت چیست وحقیقت چه خواهد بود.؟
واقعیت های موجود در افغانستان عبارت از نیاز مند بودن افغانستان به جامعه جهانی در عرصه های مختلف است. تا بتواند افغانستان را از شر همسایه های حریص وخود خواه نجات دهد.اما اینکه این واقعیت ها روزی به حقیقت تبدیل خواهد شد یا خیر تاریخ پاسخ خواهد گفت. واقعیت های دیگر ظاهرا حکایت از مسئولیت گریزی مقامات ذیصلاح از پذیرش حقیقت دارد.وقتی یک رئیس جمهور منتخب باشد ودارائی مجلس ملی هم باشد بهانه تدویر لویه جرگه مفهومی جزء مسئولیت گریزی ندارد. یک رئیس جمهور منتخب باید جرأت موازی به جرأت تمام مردم افغانستان داشته باشد.اما دریغ که در عمل خودرا جدا از مردم فکر میکنند.طوریکه در پشت پرده همه اسناد وشرائط تکمیل و حال تلاش صورت میگیرد تا مسئولیت های آینده این میثاق ها بدوش مردم انداخته شود. گو اینکه رئیس جمهور همیشه با آمریکا در جدال بوده وتحت بخاطر تأئید وحمایت لویه جرگه این سند را امضا نموده است.اصلا به این فلم سازی ها نیازی نیست اگر افغانستان به تنهائی قادر به اداره کشور وتأمین ثبات وامنیت است نیاز به این پیمان ندارد.وهم اگر هدف آمریکا منهای ثبات وامنیت افغانستان باشد باز هم ما نیازی به امضای این سند داریم ما امید واریم آمریکا در دراز مدت از افغانستان به مثابه تخته خیز بکشور های دیگر استفاده نکند.واما اگر آمریکا هدفش حفظ ارزش های دموکراتیک در افغانستان ونهادینه ساختن ساختار سیاسی دموکراتیک در افغانستان باشد درانصورت باید ازین پیمان ودوستی امنیتی بین کشور ها حمایت کرد.اما مسئله این کلی بازی ها نیست که پیمان وسند میگوئیم مسئله ایجاد پایگاه های دایمی آمریکا در منطقه است .