به درد اهـــل زمین آفتاب میسوزد
به چشم اختر شبـــانه خواب میسوزد
چو فهم نیست مکـن گله از تبهکاران
ز دست مردم جــا هل کتاب میسوزد
چگونه رنــگ تحـــــمل بباغ دل آرم
که دیده از ورقــی هر گلاب میسوزد
چو موج هر طــرفی رو کنم نیم آرام
دلم به غصه و در اضطراب میسوزد
بپای دار مرا گر بجــــــرم عشق برند
ز گرمی گلــــــویِ من طناب میسوزد
مکن تو پــــــــکه دگر آتش غم دل را
بس است شد جگرِ من کباب ؛میسوزد
ببین به کرب و بلای دلی غمین (ظفر)
خیام عـــــــشق خدا در عذاب میسوزد