ما دورخیـــانـــیــم که آتــش وطــن ماست
خون نیست ُ شراراست ُ که جاری به تن ماست
آن گلــبـن دردیــم که از اشک خـــورد آب
هرجا که غــمی ریــشه دواند ُ وطــن مــاست
ما آتــــش افـــسرده وامــانــده بـــر راهـــیم
خــاکــسـتــر اجــزای تــن ما ُ کــفــن ماســـت
تعمــیــر گرهــســتـی مابین ُ کــه بــصــد شـوق
نــظـــاره گــــر لحظه ویـــران شـــدن ماست
دیـــگــر در دل را نکشــایــیــم بــه نامـــرد
تــنــهــایـی ما قــلــعـــه دشـــمــن شــکـــن ماست
صــد بار بســر تـیــشـــه زنــد ُ بــاز ســتــیــزد
فـــرهــاد خــجــالــت زده ء کــو هــکــن مـــاســـت
مــا قــالـــب و قــانــون و زبـــان را نـشــنــاســیم
هر نــالــه کــه جــانســوز برآید ســخــن مــاســـت