از به قدرت رسیدن دونالد ترمپ به حیث رئیس جمهور امریکا یک ماه می گذرد. از روز اول تا اکنون، مظاهرات ضد ترمپ در سراسر امریکا ادامه داشته و معلوم نیست که چه وقت به پایان خواهد رسید. بالاخص طرح ضد مهاجرت ترمپ، اعتراضات بی شماری را باعث شده است. در داخل قصر سفید، تضاد های آشکار بین ترمپ و تیم کاری آن ظهور نموده که همه را در تعجب انداخته است. استعفای (برطرفی) مشاور امنیتی ملی ترمپ جنرال مایکل فلن نسبت دروغگوئی اش به معاون رئیس جمهور به ارتباط تماسش با مقامات روسی، بحران قصر سفید را از داخل وسعت بخشیده و پردۀ ابهام بر عملکرد ادارۀ ترمپ انداخته است.
سیاست خارجی ترمپ هنوز هم روشن نیست و او تا حال طرح خاصی ارائه نداده است. اشتراک مایک پنس معاون رئیس جمهور امریکا در کنفرانس امنیتی میونیخ اولین تبارز جهانی ادارۀ ترمپ تلقی می گردد.
تظاهرات ضد ترمپ وارد ماه دوم ریاست جمهوری این شخص شده است. مردم سعی می کنند مخالفت خود را نسبت روش های “ارتجاعی” ترمپ به ارتباط مهاجرت اتباع خارجی، طرح صحی اوباما و کاهش مالیه برای ثروتمندان ابراز بدارند. در شهر های بزرگ امریکا مانند نیویارک، شیکاگو، باستون و لاس انجلس، مردم به خیابان ها ریختند و حمایت خود را از مسلمانان اعلام نمودند. شاید دست های نامرئی هم در تشویق مردم در ضدیت با روش های ترمپ نقش داشته باشد، لاکن نباید ارادۀ مردمی را نادیده گرفت و ناچیز شمرد. بار دیگر در شهر های فیلادلفیا، واشنگتن دی سی، دیترویت، نیویارک و اتلانتا مردم به جاده ها ها آمدند و به اسم “یک روز بدون مهاجران” دست به تظاهرات همه جانبه زدند. تعداد زیاد کارگران همبستگی خود را با مردم اعلام نموده که غضب کارفرمایان را سبب گردیده است. 25 تن از کارگران قایق سازی در کارولینای جنوبی نسبت حاضر نشدن به کار از وظیفه منفک شدند. 30 تن از کارگران خشت و سنگ سازی در شهر دنور ایالت کلورادو شغل خود را از دست دادند زیرا به منظور حمایت از تظاهرات مردمی به وطیفه حاضر نه گردیدند. همچنان ده ها تن دیگر در سایر ایالت به عین سرنوشت از دست دادن کار مواجه شده، لاکن با شهامت آن حالت را پذیرا گردیدند. هزار ها تن در ایالات مختلف امریکا شعار “ترمپ رئیس جمهور من نیست” را بر افراشته و صدای اعتراض خود را در هر سو بلند کردند.
مظاهرات مردمی به نفع مهاجران در سن دیاگو، ایالت کالیفرنیا
به فوتوی بالا نظر انداخته و مشاهده می نمائید که هزار ها تن در شهر سن دیاگو شعار های حمایت از مهاجران را بالا نمودند. فعالان مدنی نه تنها جمهوری خواهان، بلکه دموکرات ها را هم مورد انتقاد قرار داده و طرح ضد مهاجرت دونالد ترمپ را به باد انتقاد گرفتند. یک تعداد به صدای رسا می گفتند که فرقی بین دموکرات ها و جمهوری خواهان وجود ندارد. برعلاوه، حامیان حقوق بشر از پالیسی ادارۀ ترمپ به ارتباط موضوعات جنگ و صلح و پایمال نمودن حقوق دموکراتیک مردم، اعتراض نموده و مخالفت خود را در مورد موضع گیری محافظه کاران ابرار داشتند.
در شهر لاس انجلس تظاهرات مردمی صورت گرفت و مردم به طرفداری از مهاجران احساسات خود را بروز دادند. بیش از سه هزار تن از مردم لاس انجلس زیر شعار “متحد برای امریکا” گرد همائی بزرگی را در مرکز اسلامی کالیفرونیای جنوبی به راه انداختند و از روش خشن و ضد انسانی ماموران امنیتی در بیرون راندن مهاجران اظهار نفرت نمودند.
تظاهر کنندگان در شهر لاس انجلس
سخنگویان مظاهرات مردمی اظهار نمودند که “اعمال ترمپ وحشتناک است…آنها به همه مردم می گویند که شما تروریست هستید زیرا به تروریست می مانید و به زبان تروریست حرف می زنید. آنها می خواهند که ما را از یک دیگر جدا سازند و میان ما تفرقه ایجاد نمایند”. خلاصه اینکه ، ادارۀ ترمپ در سراسر امریکا با مقاومت مردمی مواجه شده و در ماه اولش با مشکل و درد سر های بی شماری دست به گریبان بود.
علی رغم پیشنهاد ستراتیژیست های معروف امریکا به دونالد ترمپ در ارائۀ یک نطق جامع در مورد سیاست خارجی امریکا، ترمپ تا حال این ابتکار را در دست نگرفته است. شاید درد سر ها در داخل مانع انجام این اقدام مهم شده باشد. روی هیمن دلیل بود که ترمپ مایک پنس معاون خود را به اروپا فرستاد تا با متحدین اروپائی داخل مذاکره شود. ازینرو مایک پنس عازم آلمان شد تا درکنفرانس امنیتی میونیخ نظرات امریکا را ابراز بدارد و ترس اروپائیان را تقلیل بخشد. پنس در کنفرانس میونیخ به متحدین اروپائی اطمینان داد که “امریکا از ناتو مانند گذشته حمایت می کند”. ترمپ در جریان مبارزات انتخاباتی از ناتو انتقاد نموده و آن را یک پیمان ناکار آمد خوانده بود. متحدین اروپائی متحیرند که به حرف کدام یک پنس یا ترمپ اعتماد نمایند. پنس در مورد روسیه گفت “امریکا از روسیه می خواهد که پیمان صلح منسک را محترم شمرده و به پایان خشونت بین دولت اوکراین و مخالفان در قسمت شرقی این کشور کمک نماید…امریکا روسیه را درین خصوص مسؤول و جوابگو میداند”. این گفتار پنس زمانی اظهار شد که ادارۀ ترمپ در تعامل خود با روسیه مورد شک و تردید متحدین اروپائی امریکا قرار دارد، چنانچه مایکل فلن مشاور امنیت ملی دونالد ترمپ نسبت صحبت با مقامات روسی در مورد تعزیرات احتمالی علیه آن کشور از صحنه بدور انداخته شد. هراس اروپائیان درین است که روزی قربانی نزدیکی مسکو – واشنگتن گردند و بی یار و یاور در صحنه باقی بمانند. سفر پنس هم به همین منظور بود که ترس متحدین اروپائی امریکا را تقلیل بخشد و به آنها اطمینان خاطر دهد. در یک بازی دیگر، جیمز ماتیس وزیر دفاع امریکا حین سفرش به عراق اظهار داشت که “امریکا در صدد تصرف چاه های نفت عراق نیست”. همه میدانند که ترمپ در جریان مبارزات انتخایاتی بار ها از تصرف منابع نفت و گاز عراق حرف زده تا “مخالفان” را ازین ثروت بیکران محروم سازد. صحبت تحریک آمیز و امپریالیستی ترمپ، مردم عراق را به غضب آورد که حتا دولت نشاندۀ بغداد هم از پالیسی ترمپ به شدت انتقاد نمود.
روی همرفته، ماه اول ادارۀ ترمپ در سردرگمی سپری گردید و به جز امضای چند فرمان اجرائی کار عمده ئی انجام نشد. در داخل قصر سفید، تضاد های درونی کار را به سکتگی مواجه ساخته و ترمپ را به واقعیت های غیر قابل باور در واشنگتن روبرو ساخته است. معلوم نیست که چه مدت زمانی در کار خواهد بود تا ترمپ بتواند خود را با سیاست واشنگتن وفق دهد و به حیث رئیس جمهور واقعی امریکا فرمانروائی کند.