به تاریخ 8 آگست، “دونالد ترمپ” رئیس جمهور امریکا گفت که “اگر کوریای شمالی به تهدیدات خود علیه امریکا ادامه دهد، با آتش و خشم امریکا مواجه خواهد شد که جهان تا حال ندیده است”. دو روز بعد، “ترمپ” بار دیگر اخطار جدی تر به “اون” صادر کرد و گفت که اگر “این بچه خطائی مرتکب گردد، نادم خواهد شد و به زودی نادم خواهد شد.” “کیم جونگ اون” رهبر کوریای شمالی گفت که “گفتار “ترمپ” پر از جفنگیات است. در صورت لزوم ما گوام را مورد حملۀ راکتی خود قرار خواهیم”. گوام یک جزیرۀ ستراتیژیک است که در قسمت غربی اقیانوس آرام واقع شده است. درین جزیره به تعداد 160000 هزار امریکائی زندگی می کنند و
یک مرکز نظامی با اهمیت امریکا در آن قسمت دنیا شمرده میشود. همه صاحب نظران به این عقیده اند که اگر هر یک از طرفین مرتکب اشتباهی شود، جنگ اتمی آغاز خواهد شد و بشریت را به سوی تباهی خواهند کشاند.
این دومین رئیس جمهور امریکاست که با این نوع لحن شدید صحت می کند. چند روز قبل از پرتاب بم اتمی بر جاپان در جریان جنگ جهانی دوم،”ترومن” با عین شدت به جاپان اخطار داده بود: “در صورتیکه جاپان طبق شرایط پیشنهادی امریکا تسلیم نشود، از زمین و هوا بر سر این کشور آتش خواهد بارید”.
چند روز بعد امریکا دو بم اتمی را بر هروشیما و ناکازاکی پرتاب کرد که به موجب آن صد ها هزار تن به هلاکت رسیدند. آیا اخطار “ترمپ” دلالت می کند به اینکه امریکا، کوریای شمالی رابمباران اتمی خواهد کرد؟ یا اینکه این طرز گفتار ترمپ مانند گفتار های سابقش هم قابل توجه نخواهد بود. اگر “ترمپ” نتواند این اخطاریه را در عمل پیاده نماید، حیثیت امریکا باردیگر به زمین خواهد خورد و کوریای شمالی جسور تر خواهد شد. جهان به سر دو راهی این بحران خطرناک و تباه کنی قرار گرفته است که رهائی از آن خِرد و تحمل می خواهد. اکثر صاحب نظران معتقدند که هفته ها و شاید ماه ها ضرورت باشد تا امریکا بتواند برای جنگ کوریا خود را آماده سازد.
دییپلمات ها در ملل متحد و سایر مراکز سیاسی جهان هشدار داده اند که حوادث زنجیری بار دیگر دنیا را به سوی یک جنگ تباه کن کوریا سوق خواهد داد. این بار جنگ اتمی خواهد شد که میلیون ها تن را روی خود خواهی و غرور احمقانۀ رهبران ابله قربانی خواهد کرد. ما سال ها شاهد تهدیدات دو جانبۀ بین امریکا و کوریای شمالی بوده ایم، لاکن تنش بین این دو کشور تا این اندازۀ خطرناک نبوده است، آنهم در زمانیکه دو رهبر یعنی “دونالد ترمپ” و “کیم جونگ اون” با طرز دید های غیر عقلائی در رأس قدرت این دو کشور قرار گرفته اند. وجوه مشترکی بین این دو زمامدار ناپخته وجود دارد: نه “ترمپ” و نه “اون” در سیاست جهان وارد بوده اند. ترمپ از قمار و سوداگری به سیاست رو آورد و به کمک نیرو های دست راستی امریکا به ریاست جمهوری امریکا تکیه زد. “اون” که در اواسط 30 سالگی قرار دارد و هنوز از دهنش بوی شیر می آید، بعد از مرگ پدرش بر مبنای دودمان خانوادگی به قدرت رسید. “اون” توسط افراد پخته سن نظامی و سیاسی رهنمائی میشود، طوریکه “ترمپ” هم به کمک مشاوران نظامی و سیاسی دست راستی معاونت می گردد. هر دو “رهبر” احساساتی اند و فی البدیهه صحبت می نمایند. هر دو هم گاه گاهی لاف می زنند، “اون” از روی خامی و بچگی و ترمپ از نظرگاه ثروت و غرور بی جا. این خصوصیات مشترک هر دو رهبر، می تواند جهان را به سوی بربادی بکشاند و میلیون ها تن را سر به نیست نماید.
کوریای شمالی درین اواخر به آزمایش راکت های بین القاره ئی دست زده که ممکن است بتواند خاک اصلی امریکا را مورد هدف قرار دهد. متخصصین نظامی امریکا معتقد شده اند که کوریای با طرح خفیۀ اتمی ای که در دست دارد، قادر شده است که بم های کوچکتر بسازد که می تواند به حیث کلاهک اتمی در راکت های دورپرواز نصب شده و نقاط دور دست را مورد هدف قرار دهد. دستگاه های استخباراتی امریکا پیش بینی می کنند که کوریای شمالی در صدد آزمایش یک بم اتمی دیگر است که بعد از سال 2006 ششمین آزمایش خواهد بود. ادارۀ “ترمپ” بار ها گفته است که ما بیش ازین به کوریای شمالی اجازه نخواهیم داد که امریکا و متحدین اش را تهدید نماید و بدون هراس به توسعۀ ذرات خانۀ اتمی خود ادامه دهد. ما حاضریم با کوریای شمالی داخل مذاکره شویم به شرط اینکه این کشور تمام فعالیت اتمی خود را متوقف ساخته و آن را نابود سازد. کوریای شمالی معتقد است که شاید هم درست درک کرده باشد که بم اتمی برای این کشور مصئونیت داده است. مقامات کوریای شمالی اظهار می نمایند که “بم اتمی ما بیمۀ حیات ماست. ما از سیر سیاسی کشور های لیبیا وسوریه آموخته ایم که برای حمایت خود چه انجام دهیم. به قذافی هم وعده داده شده بود که از فعالیت اسلحۀ کیمیائی و اتمی منصرف شود و بعد آن کشور می تواند جزء کشور های عادی جهان گردد، اما دیدیم که غرب بالاخص امریکا چه بلائی سرش آوردند”. با درک کوریای شمالی از سرنوشت قدافی و سوریه می توان به خوبی فهمید که کوریای شمالی به آسانی تسلیم خواهشات امریکا نخواهد شد.
ادارۀ ترمپ بار ها تکرار نموده است که در صورت آزمایش اتمی دیگر توسط کوریای شمالی، امریکا با قوت جواب خواهد گفت. نمایندۀ امریکا در ملل متحد اظهار داشت که زمان “حوصلۀ ستراتیژیک” به سر رسیده است. “امریکا بیش ازین نمی تواند تحمل زیاده روی های کوریا شمالی را داشته باشد.” ادارۀ “ترمپ”، غفلت ادارات “بوش” و “اوباما” را مورد نکوهش قرار داده و متذکر شده است که کوریای شمالی بیش ازین فرصت گسترش فعالیت های اتمی را نخواهد داشت. بحران بین این دو کشور درین روز ها به اوج خود رسیده و هیچ یک از طرفین از صدور تهدیدات خوداری نورزیده اند. در حین حال، فعالیت دیپلماتیک بین امریکا و کوریای شمالی ادامه دارد و نمایندگان این دو کشور در ملل متحد، خاموشانه با هم در تماس بوده تا چگونه بتوانند از شدت بحران کنونی دوری جویند. امریکا با چین هم در تماس است تا اگر این کشور از وزن سیاسی و اقتصادی اش استفاده نموده و کوریای شمالی را وادار به عقب نشینی سازد. دولت چین ماهرانه به هر دو جانب اخطار صادر کرد که “اگر کوریای شمالی جنگ را اغاز نموده و به گوام حمله کند، چین ازین کشور حمایت نخواهد کرد. اگر امریکا، کوریای جنوبی و جاپان علیه کوریای شمالی دست به حمله بزنند، چین بی تفاوت نخواهد ماند.” این ماهرانه ترین موقفی است که چین در قبال بحران کوریا گرفته است.
ستراتیژیست های نظامی سوال می کنند که در صورت برخورد نظامی بین امریکا و کوریای شمالی، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ امریکا قادر خواهد بود که با راکت های رهبری شده از فاصلۀ 300 مایلی، مراکز نظامی کوریای شمالی بالاخص سیستم راکتی این کشور را زیر ضربات خُرد کنندۀ خود بگیرد و قسمت زیاد آن را نابود سازد. امریکا همچنان قوای تانک و زره دار کوریای شمالی را هدف خواهد داد و تلفات عظیمی بر اردوی این کشور وارد خواهد کرد. باوجود این، امریکا قادر نخواهد شد که توانائی نظامی کوریای شمالی را آناً نابود نماید. کوریای شمالی خواهد توانست که سیل راکت های خود را به سوی کوریای جنوبی بفرستد. سیول مرکز کوریای جنوبی از سرحد دو کوریا زیاد دور نیست و راکت های کوریای شمالی می تواند تلفات عظیمی بر کوریای جنوبی وارد نماید. امریکا به تعداد 28000 عسکر در خطوط سرحدی بین دو کوریا دارد که در صورت جنگ متحمل تلفات بس بزرگی خواهد شد. تشویش درین است که هر گونه تصادم نظامی غیر اتمی ممکن است که به یک تصادم اتمی مبدل شود که تباه کن خواهد بود. در صورت وقوع یک جنگ اتمی، تلفات انسانی سه چند هیروشیما و ناکازاکی خواهد بود و نظام “اون” در کوریای شمالی سقوط خواهد کرد. حملۀ اتمی کوریای شمالی بر جزیرۀ گوام، حد اقل 100 هزار امریکائی را نابود خواهد ساخت و باالمقابل، ضربات اتمی امریکا بر کوریای شمالی، میلیون ها تن را از بین خواهد برد. بایست یاد آور شد که سایر کشور های مجاور از برخورد اتمی امریکا و کوریای شمالی بی تاثیر نخواهند ماند و مردمش آسیب های جدی خواهد دید. موقف چین، روسیه و جاپان سوالاتی را به ارتباط بحران کوریای شمالی خلق می کند که این کشور ها در صورت برخورد نظامی بین امریکا و کوریای شمالی چه خواهند کرد.
خلاصه اینکه، رهبران امریکا و کوریای شمالی باید بدانند که جنگ برای مردم و کشور های منطقه تباهی بزرگی را بار خواهد آورد. امریکا حق تحمیل ارادۀ خود بر کوریای شمالی و هیچ کشور دیگری را ندارد و جنگ راه حل یک بحران نیست. کوریای شمالی هم باید بداند که در صورت وقوع جنگ آنهم اتمی، دست آورد های این کشور همه یکسره نابود خواهد شد و نظامش سقوط خواهد کرد. عدم تعرض و حق حاکیمت کشور ها یک اصل عمده در حقوق بین الدول است که باید از جانب همه ملل احترام گردد.
مفسر سیاسی: میرعبدالرحیم عزیز
5/15/2017