بایسته است نگاشته آید که کتیبه های طاق ظفر پغمان، مینار علم و جهل در دهمزنگ کابل، مینار نجات وطن در چهارراهی کنار بالاحصار کابل که در سال 1357 شمسی به هدایت دولت به قدرت رسیده ویران گردید، دو مینار یادگار جنگ استقلال در انتهای جادۀ دارالامان کابل، مینار عبدالوکیل خان در دهمزنگ کابل، مینار استقلال در وسط جادۀ ارگ و پل محمود خان این شهر و بسا کتیبه های دیگر تاریخی به وسیلۀ سید محمد داؤد حسینی نوشته شده است.
لوحه یی بر فراز دروازۀ مزار حضرت علی کرم الله وجهه در بلخ، لوح سنگ های مزار شخصیت های تاریخی کشور چون حضرت سنایی غزنوی، بابر شاه مغلی، مزار حضرت عبدالقادر بیدل در خواجه رواش کابل، لوحه سنگ اعلیحضرت محمد نادر شاه به وسیلۀ حسینی خطاطی شده است. آخرین لوح سنگی که استاد نوشته است، بر آرامگاه استاد صلاح الدین سلجوقی قرار دارد.
سید داؤد حسینی بر امور طباعت نظارت کامل داشت و در سال 1308 هجری شمسی دوباره به کار دولت خواسته شد و به حیث آمر شعبۀ خطاطی مطبعۀ عمومی کابل توظیف گردید و در یک دورۀ ده ساله خدمات برجسته یی را در بخشهای خطاطی و جدول کشی و تصدی امور فنی و اداری مطابع افغانستان ایفاء نمود؛]9 [ و این حقیقتیست مسلم که سید محمد داؤد حسینی در شمار شخصیت هاییست که نگذاشتند شیرازۀ حسن خط و صحافت و تزئینات اساسی در مرور سی سال اخیر در افغانستان از میان برود و در این راه فعالیتهای گسترده یی داشت و این امانت معنوی را به نوبۀ خودش در نیمۀ یک قرن نگهداشت و مانع شد که وقفه یی از این رهگذر در سیر تدریجی خط و کتابت رونما شود.
قرآن کریمی که در زمان اعلیحضرت محمد نادر شاه زیر نظارت سید محمد ایشان حسینی و سید محمد داؤد حسینی در مطبعۀ عمومی کابل چاپ گردید از نظر فن چاپ و صحافت یکی از چاپ های بی نظیر قرآن مجید در منطقه می باشد.
آثار این هنرمند نشان می دهد که انگشتانش در نوشتن خط خفی و جلی یکسان توانایی داشته، مقررات و اصول هنر خوشنویسی را در خط خود بدرجۀ کمال رسانیده است.
بارها بر یکدانه برنج بسم الله و سوره های فاتحه و اخلاص و اسم خود را با مزایای خوشنویسی تحریر و در معرض نمایش گذاشته است.
در مورد نوشتن روی دانۀ برنج باریک باید گفت که از این برنج ها از سوی دولت افغانستان به حیث نمونۀ هنر افغانستان به کشور های مصر، فرانسه، آلمان، جاپان، ترکیه، ایران، انگلستان، هندوستان، عربستان سعودی رسماً ارسال گردیده است که در موزیم های آن کشور ها موجود می باشد.
چند دانه از آن برنج ها نزد پسرانش سید حشمت الله حسینی و سید رفعت حسینی هنوز هم موجود است.
این هنرمند در طغرا نویسی نیز کلک سحرآمیزی داشت و آثار زیادی در این ساحه دارد که هنرمندان خلف از سبک و روش آنها پیروی کرده اند.
در سال 1336 هجری قمری اولین تقویم عصری افغانستان بوسیلۀ او تهیه، جدول کشی و خطاطی گردید که در جریدۀ سراج الاخبار به نشر رسید.
آثار خطاطی و ریز نویسی سید محمد داؤد حسینی در سالنامه ها و نشرات افغانستان و سایر کشور های اسلامی به وفرت به چشم می خورد. باری هم برای تعلیم اولاد معارف کشور رساله یی بنام «رهنمای خط» به نشر رسانید.
سید محمد داؤد حسینی در رسامی نیز دسترسی داشت. پس از استرداد استقلال تا بوجود آمدن رژیم جمهوری، تمام مهراب و منبر ها و خوشه های گندمِ نشان ها و بیرق های شاهی، ملی و علم های نظامی دوره های مختلف، بانکنوت ها و پول های فلزی محصول دست او بودند.