حقوق زنان یک ودیعه الهی و حق طبیعی آنان است و هیچ دولتی حق ندارد که به اعطای این حقوق به آنان منت بگذارند وتنها وظیفه دولت این است تابه حقوق آنان تجاوز نگردد و از حقوق آنان پاسداری نماید. بی احترامی به حقوق زنان ازدیدگاه اسلام سرپیچی های شیطانی از فرمان خداوند واز لحاظ مدنی نقض حقوق انسان است .زن در دین اسلام ازمقام وجایگاه والا وارزشمند بر خورداراست . اسلام میدان فعالیت ها را برای تلاشهای علمی،اقتصادی وسیاسی بروی زن باز گردانیده است . درتاریخ اسلام هیچ قهرمانی بدون زن به پیروزی وشکوه جاویدان نه رسیده است.
زنان در اندیشه و اشعار بزرگان ما از آن جمله مولانا مظهر جمال وعشق الهی است . مهر ومحبت میان زن ومرد قطره ازدریای بیکران رحمت الهی است. بی مهری و چشم پوشی از حقوق زنان در زمینه های مختلف اجتماعی وخانواده گی مهم ترین عامل جنگ وخشونت درتاریخ بشر و بویژه در جغرافیای خونین ما با استبداد های سیاسی واختناق های مذهبی بوده است. برای دستیابی به صلح واقعی که خیر وبرکت را نصیب جامعه ما بگرداند باید به حقوق انسانی ، شخصیت و آزادی زنان احترام بگذاریم. مبارزه با افراطگرایی وخشونت بدون سهم فعال زنان درحیات سیاسی واجتماعی مانتیجه مطلوب نه خواهد داد. بنا به فرموده اسلام مرد عاقل مغلوب زن می شود و مرد جاهل بر زن غالب می آید.
زجر، شکنجه وخشونت در مقابل زن با دستورات اسلامی مغایرت دارد. ازدیدگاه اسلام مرد حق ندارد درخانه با زن خود مثل برده رفتار نماید و به صورت آمر وکارفرما بر اوظاهر شود وبه او دستور بدهد.” زن نور الهی وشمشیر دولبه است که تمامش رحمت وبرکت است.” طبق روایات اسلامی خشونت در مقابل زن دریای رحمت الهی را می خشکاند. زن درجامعه نقش خردمندانه و مملو از مهربانی وعطوفت دارد . حضور فعال زنان در زمینه های گوناگون واز آن جمله در کنفرانس استانبول می تواند سیمای جامعه را زیباتر،خردمندانه تر و صلحدوستانه تر نشان بدهد و این نور الهی مانند باران رحمت بر شعله های خشم وخشونت ریزش نماید . زن ستیزی و خشونت با زنان مانند پاشیدن روغن بر آتش جنگ است .
افغانستان در آستانه کنفرانس استانبول به کارخانه بزرگ طرح سازی های گویا دستیابی به صلح تبدیل گردیده است اما بیم آن می رود که در اثر حضور کمرنگ زنان و جوانان این کنفرانس جهانی به میدان بزکشی میان چپاولگران قدیم و خشونت گرایان دگراندیش تبدیل گردد. از یک جانب چپاولگران ودزدانی که به خاطر تقسیم قدرت وثروت بنام مردم بیست سال عمر جنگها وصلحهای زرگری را طولانی گردانیده اند و بقای خود را تنها درجنگ می بینند و اگر جنگ نباشد با خود درگیر خواهند گردید واز جانب دگر تمدن ستیزان پشمینه پوش وتندخو بی رحمانه می تازند تا میدان فعالیتهای علمی ،سیاسی، اقتصادی واجتماعی را بروی زنان ببندند. مردم دستآورد های را که درطول این بیست سال در اثر شجاعت وفداکاری زنان قهرمان افعانستان در داخل وخارج بدست آمده است گرامی می دارند، وحتی دولت فاسد ودرحال احتضار از آن چون اسلحه قوی در مقابل طالبان بنام دفاع از آزادی زنان استفاده می نماید.
از جانب دگر مردم ما بی حرمتی های که دراثر سو استفاده ها از پول و قدرت به عفت وشخصیت زنان صورت گرفته است نیز فراموش نه خواهند کرد. زنان افغانستان بادادن قربانی های فروان سزاوار وشایسته جایگاه والا وارزشمند خود در جامعه می باشند. دستیابی به صلح پایدار واقعی، خیرخواهانه وبا برکت بدون سهم فعال مادران، خواهران و همسران ما ناممکن است. زنان کشور جامعه مارا از تاریکی نجات خواهند داد.زنان افغانستان در طول تاریخ الگوی آزادی خواهی وعدالت های اجتماعی بوده اند ودر دامان پاک خود نامدارترین فرزندان کشور را که مایه افتخار جهان است پرورش داده اند.
نوشته را به سخنان مولانا سلطان العرفا خاتمه میدهم” زن نور الهی و محبت وموهبیتی است که خداوند کریم برانسان نازل نمود و در جایگاه متعالی انسانی هیچ تفاوتی با مردان ندارد بلکه نماد های از صفات جمال وجلال الهی است که در سراسر نور زندگی از آنجا تابیده میشود اگر بشر دریابد.”
دکتور علی احمد کریمی امریکا