– سن و سالگی
کاربرد این دو واژه در یک جمله و به گونه‌ی: ” او در سن هفت سالگی به مکتب رفت “، نادرست است. به جای آن باید نوشت: ” او در هفت سالگی به مکتب رفت.”
– سوغات / سوقات
” سوغات ” یا ” سوقات ” واژه‌ی ترکی بوده و به معنای ” ارمغان، هدیه و ره آورد ” است. با آن که هردو گونه‌ی آن درست است؛ اما در پارسی بهتر است از همان واژه‌ی رایج‌تر آن؛ یعنی ” سوغات ” در نوشتار و گفتار بهره برده شود.
– سَوق و سُوق
” سَوق ” {sowq} به معنای ” به پیش راندن و هدایت کردن به سویی و یا جهتی ” است؛ اما ” سُوق ” {suq} به معنای ” بازار ” است، مانند: چارسُوق.
– سیاس
این واژه در زبان عربی و نیز در آثار استادان معاصر پارسی به کار نرفته و بی‌بنیاد و ساخته‌گی است که، باید از کاربرد آن پرهیز شود. به جای آن بهتر است نوشته شود: ” سیاست‌باز، سیاست‌مدار، سیاست‌گر و….”
– شرایین / شرائین
واژه‌ی ” شرایین ” جمع ” شریان ” است و در زبان‌های پارسی و عربی به گونه‌ی ” شرایین ” نو شته می‌شود و نه ” شرائین “.
-شعر نوشتن
واژه‌ی ” نوشتن ” در زبان پارسی که مصدر است، برای متن‌های منثور ( نثری ) به کار می‌رود.
گونه‌ی درستِ کاربردی برای متن‌های منظوم، مصدرهای ” سرودن ” و ” گفتن ” است، و بهتر است به جای شعر نوشتن، بگوییم و بنویسیم: شعر سرودن و شعر گفتن.
نویسا بمانید!
جاویدفرهاد