دومین ثمره‌ی نشستِ اسلو و اولین ثمره‌ی نشستِ سویس با گروه تروریستی طالبان. در طرح اولِ بایدن ۳۴ میلیون افغانستانی برابر بودند به یک سرباز آمریکایی. آقای جو بایدن کی باید غرامت بپردازد؟…شما دزدی علنی کردید. در فرمان ویا طرح جوبایدن رئیس جمهور امریکا ؛ افغانستان کشور و افغانستانی ها ملت بی رهبر ؛ بی پرسان وتحت ستم اند. کشوری که مثل افغانستان از هر سویی آسیب‌پذیر باشد و رهبری نداشته باشد و همه سیاسیونِ صاحب اقتدارِ آن یا مزدور، یا جاسوس یا نادان یا دزد و رهزن باشند و همه از یک تبار قبیله حمایت کنند هیچ‌گاهی مصئون نیست، آرام نیست، شکوه و جلال ندارد، استقلال ندارد، هویت ندارد، اهمیتِ جهانی و کشوری ندارد، تصمیم‌ها در موردش را صاحبانِ اقتدار و آمپریالیست‌ها و غربی‌ها و انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها میگیرند. دیدیم که دایرشدنِ جلسه‌ی اسلو و گردِ هم‌آوری تروریست‌ها، تروریست پرورها به چی مضحکه‌ی اوپرایی داشت و چی کسانی در آن به دعوتِ سازمان‌های استخباراتی اشتراک کردند و اینک در حالی‌که چنین مهمانی‌ها و میزبانی‌های آشکار هیچ دردی از تنِ زخمی ملتِ ما و کشورِ ما را درمان نکرد بل‌که ماهیت انسانی غرب و ارزش دادنِ یک سرباز جُلُونبُرِ امریکایی به عوض سی و چهار میلیون انسان را آشکار ساخت، یک مقام آمریکایی از لویه‌جرگه سخن به میان آورد که مربوطِ پشتونِ تمامیت‌خواه است،
کشور مسلمانی مثل ترکیه گفت از طالبان حمایت می‌کند و حالا بایدن آن کفتارِ پیرِ دنیای وحشِ غرب و آمریکا همه شرایطِ حقوقِ بشری، حقوق انسانی، حقوق زنان، حقوقِ مردان، آزادی‌های بیان و مدنی و استقرارِ یک قوم و یک کشورِ بی‌گانه بالای ملت ما را نادیده گرفته و فکر می‌کند همه چیز ختم و دنیا گل و گل‌زار شد که شناختِ رژیم متحجر و فاشیستی پشتونِ خیبری و پنجابی پاکستانی را با رها کردنِ یک سربازِ آمریکایی طالبان به رسمیت می‌شناسد. یک بازی کثیفی که در هیچ عقل نه می‌گنجد. کی باور دارد که یک اسیر آمریکایی پیشِ طالبان باشد و آمریکا شناخت طالبان را منوط به رهایی او ساخت. پیش زمینه‌هایی برای شناختِ دست‌نشانده‌ی شان بزرگ‌ترین گروهِ تروریستی در کشورِ ما را مساعد سازد. این‌جا الزامی است تکرار کنیم سناریوی دست ساخت آمریکا و انگلیس و اروپا در اسلو تمام عیار مواردی از چنانی بوده که گفتیم. به همان منظور هم بوده که اعضای انتخابی آن مجلس هم فرمایشی بود.
اما با آن هم لازم بود نماینده‌های دیسانت شده‌ی جانبِ مقابل‌‌ِ طالبان موارد مهمی را مطرح می‌کردند تا سرنوشت از سوی نماینده‌ی منتخب سازمان های استخباراتی یعنی هدی خانم این‌ها باید گفته و پرسیده می‌شدند:
کی ها طالب را بر ما حاکم ساختند؟
طالب‌ها ادعا دارند که بیست سال گرسنه و بی کمک نظامی و مالی و لوژستیکی مبارزه کردند، در میان شما غربی ها کسی است تا توضیح دهد که هزینه‌ی آماده سازی یک تانکر انفجاری از مبدا یعنی پاکستان تا افغانستان چه مقدار صدهزار یا میلیون دالر بود؟ طالب این را از کجا کرد و متخصصین بم ساز از کدام کشور‌ها به آنان کمک کرد؟
شما با تدویر چنین برنامه‌های هدف‌مند نهانی زمینه‌سازی شناسایی رسمی طالب کدام دروغ تان را می‌خواهید ثابت کنید؟
حضور چهره های ممنوع و قابل پی‌گِرد طالب به عنوان تروریستان بین‌المللی از یک گروه تبهکار بین المللی حاکم ساخته شده توسط شما چیست؟
چگونه نه می‌خواهید که طالب را به رسمیت بشناسید اما برای دست‌بوسی آنان از شرق و غرب این‌جا آمده اید؟ طالبان به دستور همین سرانِ شان همین لحظه از ملت ما قربانی و شهادت میگیرند که شما دعوت شان کرده و در لوکس‌ترین هتل تان جا داده اید شان.
ملت ما می‌داند که شما ها به وجود آورنده‌ی طالب، پرورش دهنده‌ی طالب و حامی طالب هستید و کشور و ملت ما را قربان‌گاه هدف ساخته اید.
چرا ملت های شما از شماها نه می پرسند که بیست سال تمام فرزندان و دارایی های شان را به نام جنگ علیه طالب کشتید و هزینه کردید و یک کشور و یک ملتی به نام افغانستان و افغانستانی تباه کردید و سرانجام دوباره آنان را به قدرت آوردید؟
اسلو که به تنهایی چنین کاری کرده نمی‌تواند. پس معلوم است که دست‌های پیدا و پنهانی از MI6،
سی آی ای، انتلجنت سرویسِ شماها و همه اروپا و جهانِ غرب و شرق در این ویران‌گری وطن ما و کشتار ملت ما دخیل است و حامی و حامل و عامل است.
صحبت در چنان مجالس شمرده و هدف‌مند الزامی است. احساسی برخورد نه‌کنیم. این بانو صحبت های مدون داده شده را قرائت و وظایف خود را اجرا کرد. البته سخنانِ من را صاحبان آگاهی‌های مسلکی سیاسی و استخباراتی می‌دانند.
اینک نقاب‌ها از رخ می‌افتند و افتادند و دانستیم که فقط مقاومت و مقاومت و مقاومت تنها راهِ نجات است و تکیه به خدا و داشته‌‌های داخلِ وطنِ ما بدونِ تکیه به خارجی‌ها.
در تصمیم تازه‌ی که قصرِسفید گرفت نشان داد هرچیزی بخواهد بالای کشور‌ها و ملت‌های فقیر و نادار انجام می‌دهد. به خصوص آن که رهبرانِ کشوری مثل افغانستان همه دزد و جاسوس و وطن‌فروش باشند. به خاطر داشته باشیم، رهبرِ غیرملی در ادبیات سیاسی به شخصی اطلاق می‌شود که صلاحیتِ کاملِ تصمیم‌گیری دارد، در اقتدارِ متمرکز حاکمیت می‌راند، هیچ چیزی و هیچ کسی غیر از خودش و گروه یا تبارِ او و یا گروه‌های مافیایی تحتِ نظر او برایش ارزش ندارد. منجمد ساختن دارایی افغانستان توسط آمریکا درست پس از حاکم ساختنِ طالبان توسط آمریکا و انگلیس و همه جهان بالای ما صورت گرفت. اما دزدی و چپاولِ علنی آمریکا درست در جریان سفر هیئت طالبانی ابتدا به اسلو، سپس سویس و در میان هر دو، صحبت‌های مسئول بلندرتبه‌ی انگلیس برای ضرورتِ شناسایی طالبان نشان می‌دهد که ارتباطاتِ زنجیره‌‌یی میانِ قدرت‌های استعماری وجود دارد. در سال ۲۰۰۱ هم که به قولی هشت پرواز و به قولی چهار پرواز هواپیما با سرنشینان کامل توسطِ تروریستانِ عربی از عربستان و دیگر کشورهای عربی آمریکا را هدف قرار می‌دهد اما آمریکا خبر نه می‌شود. آمریکا خبر می‌باشد چون طراحِ برنامه خودش بوده ولی جلوه‌های دروغینِ بی‌خبری می‌دهد. عربستان و پاکستان و امارات قبل از ۲۰۰۱ طالبان را به رسمیت می‌شناسند اما آمریکا، اروپا و جهانِ غرب مسکوت می‌گذرد. اسامه را در پاکستان مردار می‌کند. قبل از آن کشورِ ما را به هدف بلعیدنِ آسیای میانه اشغال می‌کند تا به روسیه فشار بیاورد. وقتی با روسیه‌ی مقتدرِ پسا گرباچف و یالتسینِ خاین مقابل می‌شود و می‌داند که با روسیه‌ی تحتِ مدیریتِ مدبرِ پوتین و مدودوف مقابل است راه فرارِ دزدانه را پیش می‌گیرد. و شرم‌ساری شکست در ویتنام، کوبا، کوریای شمالی و همه گوشه‌های جهان را ضبطِ تاریخِ خود می‌کند. ما در بیست سالی که پشت سر گذاشتیم و رهبرانِ پشتون تبار و نازدانه و جاسوسِ آمریکا از کرزی تا غنی و حالا طالبان توسطِ آمریکا بالای ما تحمیل شدند همه فرصت‌های طلبِ غرامت از آمریکا را به هدر دادیم. حالا باید از آقای بایدن آن دشمنِ آشکار و دیرینه‌ی افغانستان بپرسیم که آقای بایدن چی کسی باید غرامت بپردازد؟ تو یا ملتِ مظلومِ افغانستان؟ کشور ما را ویران کردی، ملتِ ما را تباه کردی حالا ما باید غرامت بپردازیم یا شما ها؟
اگر خواهانِ غرامت بودی چرا در بیست سالِ پسین کمک‌های نجومی را به رهبرانِ دزد و چپاول‌گرِ افغانستان سرازیر کردی که هر دوی شان فقط مستعد بودند تا الاغ چرانِ قبیله‌های شان باشند. ده‌ها مجلس و نشست‌های بین‌المللی مرتبط به افغانستان برگزار شدند و آمریکا بیش‌ترین سهم‌دارِ کمک‌ها می‌بود. بحثِ غرامت آن زمان کجا بود؟ این شماهاستید که باید غرامت بپردازید. جهان اصول و قوانینی دارد که شما به قلدری آن را زیرپا کرده اید. کاری را که شما انجام دادید یک سرقت و یک دزدی آشکار است نه گرفتنِ غرامتی که یک یحثِ احمقانه از جانبِ شماست. روزی کشورِ ما دوباره به دستِ ما خواهد رسید و این شماها خواهید بود که باید غرامت بپردازید و جبرانِ دزدی‌های تان را کنید.